حسین شادکامی  - کارشناس صید و بهره برداری 

با توجه به سرگذشت تلخ کشتی غول پیکر رافائل  که کم کم در اذهان مردم به فراموشی سپرده می شد. سرگذشتی که از آبهای بندر جنووا در ایتالیا تا آبهای خلیج فارس کشیده شد. و به افسانه ای فراموش نشدنی تبدیل گشت. 

امروزه توجه به موقعیت خلیج فارس که دریایی نیمه بسته و شاهراه حیاتی و صدور بیش از 50درصد نفت جهان را به خود اختصاص داده است. و بر همین اساس انواع و اقسام آلاینده های زیست محیطی شیمیایی و نفتی، پساب های صنعتی و خانگی، آفت کش ها و بدنبال  آن هجوم صید بی رویه و نابودی زیست گاههای آبزیان را در پی داشته؛ و تهدید زیست گاههای آبزیان روز بروز در خلیج  فارس بیشتر می شود (از تخریب بسترهای ساحلی و جنگل های حراء  در مناطق نایبند توسط پارس گاز جنوبی و خشک شدن جنگل های مند و حله در شمال خلیج فارس توسط شرکت های نفتی و نابودی زیست گاههای خارگ و توسعه ساخت سازهای حاشیه نوار ساحلی و...)  و کاهش 50 درصد جمعیت آبزیان که زنگ خطر نابودی آنان را نیز بدنبال دارد.

 بر همین اساس برای جلوگیری از نابودی اکوسیستم دریایی و تدابیر ترمیم این رویدادها در دنیا با ایجاد زیست گاههای مصنوعی و طبیعی (کشت درختان حرایی) می تواند تا حدودی فشار وارده را قابل جبران نماید و سالیان سال می طلبد، تا حیاتی دوباره در این مکان ها بصورت یک اکوسیستم در آید.

توجه  به رخدادهای ناخشنودی  که برای کشتی رافائل در حاشیه ساحلی استان بوشهر افتاد. مرگ این تراژدی افسانه ای را رقم زد. و پیکره بی جان  آن در دل آبهای نیلگون خلیج فارس آرامیده و به غیر از ساحل نشینان و دریانوردان کسی نامی از این کشتی در ذهن  ندارد. و به همین روند رافائل اگر برای مردمان آن دیار و این دیار وفایی نداشت با آرامیدن خود توانست پناگاه حیاتی دوباره برای آبزیان بی پناه باشد و آغوشش را بروی موجودات باز کرد.  و روز به روز هجوم و مهاجرت انواع و اقسام جانوران دریایی برای زندگی تازه به گرداگرد آن تجمع نمودند. و رافائل را به یک مادر 32 ساله که امروزه  درون آن  انواع فرآیندهای زیست محیطی پا گرفته و روانه  دریا می سازد تبدیل نماید. و توانسته سپر دفاعی محیطی  مقابل  شکارچیان و منفعت طلبان و غیره به تنهایی بایستد و با آنها  مقابله نماید. و بر پیکر بی جانش را با جان دادن به حیات دوباره آبزیان در خلیج فارس جانی تازه بخشد و چرخه نوینی از اکوسیستم آبزیان در خلیج فارس را برای صنعت اکوتوریسمی و مطالعه بیولوژیکی که تبدیل به یک اکواریوم  طبیعی  شده  به معرض نمایش بگذارد. و روندی رو به رشدی در نگه داری از این جایگاه کسب نماید. و مرهمی  بر پیکره زخم  خورده این محیط زیست دریایی  باشد. تا بتواند جانی  تازه  به آنان ببخشد. و سندی از جنگ تحمیلی را در گنجینه خود پنهان دارد؟ و نابودی این پیکره جاندارخیز و انداختن آن در کوره های ذوب آهن کاری عبث و بیهوده است که دیگر قابل جبران نیست. لذا جهت حفظ  و نگه داری از ذخایر ارزشمند خلیج فارس هر گونه جابجایی و تغییر در زیر ساختار این  مجموعه می تواند اثرات زیانبار زیست محیطی و مرگ و میر هزاران گونه آبزی که به این محیط وابسته است را به همراه داشته باشد. پس با این همه رافائل  دیگر پیکره  بی جان نیست بلکه رافائل بزرگترین زیست گاه  مصنوعی موجود ات زنده دریایی در خلیج همیشه پارس است که جنبه اقتصادی نقدی ظاهری آن ناشی از تخریب آن نمی بایست مدنظر قرار داد بلکه تداوم حیات  اکو سیستم آبزیان را یکی از اساسی ترین رکن ماندگاری آن است  که در خود دارد. 

به جاست تا از هر گونه تصمیمات اتخاذ شده در این راستا ضمن  نقد و بررسی مزیت ها و محاسن این طرح با کارشناسان محیط زیست، منابع طبیعی، مرکز تحقیقات شیلاتی، اداره کل شیلات و دانشگاه خلیج فارس و اداره بنادر و دریانوردی و سازمان گردشگری اعمال نظر شود. تا در حفظ  و صیانت ذخیره آبزیان  سهمی و میراثی از گذشتگان را به آیندگان به جا گذاریم. و در سفره ساحل نشینان نشانی از برکات خداوندی از این نعمت دریایی  را دریابیم . در ضمن   تشکر و قدر دانی از حسن نیت گروه های NGO و سایر نهادهای دلسوز محیط زیست دریایی که هوشیارانه  این تلنگر را در ذهن مسئولین بوجود آوردند که دیگر رافائل پیکری بی جان   نیست. و آن را به دامن آتش و کوره ذوب آهن نکشانیم. که به همراه آن مرگ ناباورانه هزاران هزار گونه  آبزی را در پی خواهد داشت شاهد باشیم.