سجاد بهزادي

حاکم شدن فضای امید در بيشتر بخش‌های جامعه، واقعيتي انكارناپذير است كه همه منصفان عالم به آن اذعان دارند. در اين ميان بايد حواسمان باشد که امیدها و انتظارات در مورد دولت تدبير و اميد نبايد احساسي و بلندپروازانه باشد و برخي اقدامات صورت گرفته در دولت گذشته نيز نبايد مورد بي مهري قرار گيرد. بايد حواسمان باشد تمام تلاش و كوشش ملي و جهادي خود را آن گونه كه مقام معظم رهبري تاكيد داشته است در عرصه فرهنگ و اقتصاد بكار بنديم و در عين حال آن گونه كه دكتر روحاني رييس جمهور عزيزمان نيز همواره تاكيد دارند  با نقد و انتقاد منصفانه و نه كارشكنانه كارگزاران دولت را ياري دهيم.

در استان و شهرستان هاي بوشهر نيز بدون شك فضاي اميد بخش تري نسبت به كاهش مشكلات و رفع برخي از محروميت ها ديده مي شود. اما همچنان مشكلات پيشين مورد دغدغه اصلي صاحبنظران است و تا رسيدن به نتيجه نيازمند گام هاي جدي و عميقي هستيم. 

شهرستان جم نيز بدون شك يكي  از شهرستان هاي كليدي استان بوشهر محسوب مي شود. شهرستاني كه فرماندارش در زمان معارفه خود گفت"آشنایی کاملی با شهرستان جم دارم و مشکلات این شهرستان را کاملا می‌شناسم". فرماندار امروز ما، بخشدار ديروز عسلويه است. وي در مدتي كه بخشدار عسلويه بود همواره بر چند مشكل اساسي منطقه تاكيد مي كرد. اول حل معضل آلودگی عسلویه، دوم راه‌اندازی بیمارستان تامین اجتماعی در عسلویه، سوم حل مشکل آب نخل‌تقی و چهارم اشتغال جوانان و بوميان عسلويه. اين مشكلات چندين سال همراه با وي ماند. 

نادري كه يكي از طولاني ترين دوران هاي مديريتي خود را در عسلويه مي گذراند تلاش هايي نيز جهت برطرف نمودن اين مشكلات از خود نشان داد اما وقتي كه از آن منطقه رفت بخش مهمي از اين مشكلات همچنان به قوت خود باقي مانده بود. در آن زمان "منطقه ويژه ي دوران رضوي" نيز يكي از  پولدارترين سازمان هاي نفتي محسوب مي شد كه كمك هاي بزرگي به مناطق و روستاهاي پيراموني خود داشت. مثلا در يك مورد  و در سال 1386 مدیرعامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با اشاره به  کمک های وزارت نفت برای آبادانی منطقه عسلویه گفته بود اين كمك ها  از ٨٠ میلیارد ریال در سال ٨٤ به ١٨٠ میلیارد ریال در سال ٨٥ افزایش یافت. شما تصور كنيد براي جمعيت بسيار كوچك عسلويه و نخل تقي در سال 86؛ اين مبلغ براي حل بخش مهمي از زيرساختارهاي آن مناسب بود. اين اعتبار كافي بود كه ديگر مردم نخل تقي از مشكل آب آشاميدني رنج نبرند.

نويسنده اين نوشتار بعنوان كسي كه از نزديك شاهد عملكرد چندين ساله  بخشدار ديروز عسلويه بوده و تلاش هاي مضاعف وي در برخي زمينه ها را شاهد بوده ام با اين حال در مجموع رويكرد وي را عليرغم تلاش هاي صورت گرفته در برخي از موارد، داراي انتقادات جدي مي دانم كه در اين مجال قصد واگويي آنها را ندارم، از آن زمان تا كنون نيز سالها مي گذرد و انسان ها دايم در حال تغيير و دگرگوني هستند و نشانه هايي از اين تحول نيز در شهرستان ما در حال نمود است. در عين حال يادآوري يك نكته براي مسئولين خالي از لطف نيست.

تقويت اخلاق مي بايست مهم ترين رسالت دولت مردان ما باشد. جامعه به سوي اخلاق مداري بيشتر در حال حركت است اما  بنظر مي رسد بايد اين اخلاق ريشه اي، اعتقادي و بنيادين در تمام روحيات و تفكرات استانداران و فرمانداران به عنوان نمايندگان عالي دولت در استان ها و شهرستان ها دنبال شود. اخلاق سياسي براي يك فرماندار يا مسئول نياز است اما اخلاق سياسي مقدم بر اخلاق انساني نيست. در اخلاق سياسي، منافع در اصول و برنامه ها جايگاه ويژه اي دارد اما در اخلاق انساني، واقعيت و حقيقت در يك توازن انسان مدارانه قرار مي گيرند. اگر مجموعه اي مي خواهد با تیزهوشی و کیاست و با استفاده از ظرفيت هاي همه جانبه  در جهت پیشبرد منافع شهرستان و يا استان خود موفق باشد بايد اخلاق انساني را توأمان با اخلاق سياسي حفظ كند و گرنه فرصت بدست آمده در عرصه قدرت در خدمت مقاصد شخصي قرار مي گيرد. به عنوان مثال يك فرماندار كه مقام ارشد سياسي هر شهرستان است از یک سو به مقتضای اخلاق سیاسي و تدبر باید برای كسب امتيازات و اعتبارات شهرستان خود بکوشد و با ديگر مديران ارشد استان چانه زني داشته باشد همچنين از سویی دیگر به مقتضای اخلاق انساني باید صداقت در گفتار و عمل نسبت به مردم و نخبگان شهرستان خود را حفظ كند. اخلاق مديران، اعتماد در جامعه را تقويت مي كند. همه مسئولين در انجام کار‌ها و وظايف‌ ها ملزم به رعايت اصول اخلاقي هستند و در جزيي ترين شكل ممكن نيز حق ندارند اخلاق را ناديده بگيرند. به نظر مي رسد اخلاقي زيستن زمامداران و کارگزاران سياسي چيزي است كه تا حدودي خدشه دار شده است و مسئولين اين دولت بايد به اين دغدغه توجه جدي داشته باشند. 

واپسين كلام اينكه آنچه كه در اين يادداشت در مورد اخلاق گفته شد با توصيفي شكيل تر و عامه پسند تر، نزد مسئولين و فرمانداران استان نيز بيان مي شود، با صدايي بلندتر و فضايي وسيع تر... اما فاصله گفتار تا عمل چيزي است كه سالها در حسرت و اندوه آن زانو در بغل گرفتيم.آيا اخلاق مداري در دولت تدبير و اميد پيراهن واقعي تري به تن خواهد كرد؟