شرق،علی ذهابی: با روی‌کارآمدن حسن روحانی نسیم تغییر آرام‌آرام کشور را دربر گرفت. تغییراتی که براساس آن می‌بایست کسانی که به تعبیر رییس‌جمهوری «بدون بلیت سوار اتوبوس شده‌ بودند» پیاده شوند. استان بوشهر هم از این قاعده مستثنا نبود، تا مصطفی سالاری، سکان استانداری بوشهر را به دست گیرد و با آمدنش 9 فرماندار از 10 مدیر سیاسی احمدی‌نژاد را راهی خانه کند. در اولین نوبت از صفحه «منهای پایتخت» در گفت‌وگو با سالاری به وضعیت سیاسی و برنامه‌های دولت در جنوبی‌ترین نقطه کشور پرداخته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

‌چه تعداد از مدیران دولت احمدی‌نژاد در استان تغییر کرده‌اند؟

از میان 10 فرماندار 9نفر در دولت جدید تغییر کرده‌اند و یک‌نفر هم در شرف بازنشستگی است و تا زمان بازنشستگی در خدمت او خواهیم بود که ایشان از لحاظ فکری انسان معتدلی است و توانسته مجری سیاست‌های دولت باشد. معتقدم هر 10 فرماندار بوشهر، به‌خوبی در پی پیاده‌کردن تفکرات دولت در سطح شهرستان‌ها هستند، اما دستگاه‌های اجرایی برای انتخاب مدیران کل مختار هستند، هرچند این کار را با هماهنگی استانداری انجام می‌دهند و آنجا هم عمده تحولات صورت گرفته است.

‌آیا تغییرات کند مدیران در دستگاه‌های اجرایی به منافع استان ضربه نمی‌زند؟

این تغییرات در آن حد کند نیست که ضربه بزند. ضمن اینکه بعضی‌ مواقع بحث روی افراد سبب می‌شود تا تصمیم بهتری برای انتخاب مدیران گرفته شود.

‌در انتصاب مدیران تا چه اندازه از نیروهای بومی استفاده کرده‌اید؟

البته که نیروهای استانی در انتصابات اولویت دارند، ولی اگر جایی کمبود نیرو داریم هیچ منعی وجود ندارد که از نیروهای دیگر نقاط کشور استفاده کنیم تا کار مردم بهتر انجام شود. با این حال 10 فرماندار من بوشهری هستند.

‌وضعیت بخشدارها چگونه است؟

بخشدارها هم وضعیت مشابهی دارند و مدیران ‌کل ما هم غالبا ‌از نیروهای استان بوشهر هستند.

‌یکی از برنامه‌های دولت در استان بوشهر، تکمیل فازهای تکمیل‌نشده پارس‌جنوبی است، شما در استانداری چه کمکی برای تسریع آن می‌توانید انجام دهید؟

ما امسال در استان، میزبان دو طرح عظیم ملی؛ یکی پارس‌جنوبی و دیگری نیروگاه اتمی بوشهر هستیم که حتما باید استانداری و مجریان طرح با هم تعامل داشته باشند تا کار بهتر جلو برود و مردم بومی استان هم با مشکلات کمتری مواجه شوند. در استانداری تمام تلاش‌ ما کمک به پارس‌جنوبی است تا دغدغه‌های جانبی نداشته باشند و بتوانند به مساله اصلی‌شان برسند. خوشبین هستیم این اتفاق‌نظر وجود داشته باشد تا بتوانیم در این برنامه مشترک، به یکدیگر کمک کنیم تا در نهایت بتوانیم زودتر از میادین گازی مشترک‌مان برداشت کنیم.

‌نقش اصلی استانداری در آماده‌سازی زیرساخت‌ها و امکانات شهری برای جمعیتی است که برای کار در این استان متمرکز می‌شوند. این در حالی است که استان بوشهر جزو مناطق محروم است. آیا برنامه ویژه‌ای برای رفع محرومیت در استان دارید؟

بندر بوشهر را به‌عنوان مرکز استان باید از نواحی میزبان پارس‌جنوبی و نحوه برنامه‌ریزی در سایر نقاط جدا کرد. اما نحوه برنامه‌ریزی در منطقه میزبان باید با هماهنگی صنعت نفت باشد، چون آنها بخش عمده محوطه‌ها را تحت تصرف دارند و بخش عمده زیرساخت‌هایی که حتی عمومی هستند مورد استفاده آنهاست. فرض کنید اگر جمعیت 30هزارنفری عسلویه را با جمعیت میهمان‌ آن که کارکنان مستقیم و غیرمستقیم صنعت نفت است، حساب کنیم حدود 90هزارنفر می‌شود. یعنی دوبرابر جمعیت واقعی آنجا جمعیت میهمان است، که در ترافیک جاده، برق مصرفی، بار ترافیکی شبکه مخابراتی، شبکه آبرسانی و همه زیرساخت‌های دیگر حداقل دوسوم مصرف ناشی از این پروژه‌هاست. وقتی این واقعیت و تفکیک‌ناپذیری آن را می‌بینیم، حتما نیاز است که برنامه‌ریزی‌، طراحی‌ و اجرای‌مان مشترک باشد.

‌بزرگ‌ترین مشکل استانداری در این‌باره چیست؟

از منظر استانی وقتی پروژه، توجهی به پیرامونش نداشته باشد هم خود پروژه و هم مردم میزبان متضرر می‌شوند. به همین جهت مهم‌ترین موضوع برنامه‌ریزی مشترک برای ارایه خدمات بهتر است.

‌در طول سال‌های گذشته شاهد کاهش نیروی کار در عسلویه بوده‌ایم، آیا با آمدن دولت تدبیر و امید می‌توان امیدوار بود برنامه‌های مشترک استانداری بوشهر با وزارت نفت بتواند به افزایش سطح اشتغال در منطقه بینجامد؟

فکر می‌کنم نیروی کار در عسلویه در سال 86 به 67هزارنفر رسیده بود. ولی این رقم بعدها کم شد و اکنون به حدود 30هزارنفر رسیده است. به تعبیری در دولت گذشته بیش از 50درصد نیروها فقط در پارس‌جنوبی بیکار شدند که دولت تدبیر و امید تلاش دارد این موضوع را جبران کند. اما بحثی که درباره خود استان و نواحی پیرامون آن وجود دارد، این است که مردم و مخصوصا جوانان به‌خاطر وجود این پروژه توقع فرصت شغلی دارند. اما مشکلی که وجود دارد این است که وقتی پروژه با رکود مواجه می‌شود، طبعا فرصت شغلی محدود می‌شود و نهایتا نارضایتی پیش می‌آید. این یکی از مسایل ناشی از کاهش سرعت پروژه‌هاست که امیدواریم بتوانیم این مشکل را برطرف کنیم.

‌چند وقت پیش سفری به قطر داشتید که در آن سفره،  قراردادهای تجاری بسته‌ شد. تا چه اندازه این قراردادها می‌تواند در اقتصاد استان و البته کشور رونق ایجاد کند؟

بوشهر با قطر، بحرین و کویت همیشه به صورت سنتی ارتباط بازرگانی داشته‌ است اما در حال حاظر بحرین به دلیل شرایط خاص سیاسی اولویت ما نیست. لذا ما اولویت اول خود را قطر و اولویت دوم را کویت گذاشته‌ایم. درخصوص قطر آنها مشتاق هستند که با آنها رابطه بازرگانی داشته باشیم و این امکان برایمان فراهم است. از اسفندماه که وزرای خارجه دو کشور ملاقاتی در تهران با هم داشتند، بنا بر همکاری و توسعه روابط دو کشور گذاشته شد. از جمله توافقاتی که انجام شد، این بود که در هر دو کشور یک منطقه آزاد و ویژه مشترک برای فعالیت‌های بازرگانی و سرمایه‌گذاری تاسیس کنند.

‌و این قرارداد تا چه اندازه در رفع بیکاری استان موثر است؟

برآورد دقیقی نمی‌توان ارایه داد چون معلوم نیست چقدر می‌توانیم بازار قطر را در اختیار بگیریم.

‌استان بوشهر از جمله استان‌هایی است که مهاجرت از آن به سمت مرکز در سال‌های اخیر سرعت گرفته است. تا چه اندازه این قراردادها می‌تواند به تمرکز جمعیتی در منطقه کمک کند؟

در بحث اشتغال ‌صرفا رابطه با قطر تعیین‌کننده نیست، چیزی که برنامه‌ریزی کرده‌ایم، این است که بوشهر می‌تواند در بازرگانی، تولیدات غیرنفتی، ‌پردازش برخی کالاها برای صادرات مجدد و ترانزیت بین کشورهای حدفاصل حوزه خلیج‌فارس به کشورهای آسیای میانه نقش بسیار جدی ایفا کند. اگر بر این مبنا حرکت کنیم خیلی به آینده بوشهر خوشبین هستم. اکنون هم که بندر بوشهر به منطقه آزاد تجاری تبدیل شده است کار ما آسان‌تر خواهد بود. اگر این منطقه آزاد را بتوانیم از نیمه اول سال عملیاتی کنیم و از آن طرف هم به شبکه ملی وصل کنیم، یعنی نقطه اتصال خلیج‌فارس به شبکه ملی و از آن طریق به آسیای‌میانه خواهد بود.