خبر پارسی - از دید برخی اصولگرایان تندرو و مدعیان ارزش ها ، هرگاه پای منفعت و مصالح حربی به میان آید، حرام حلال می شود و حلال حرام!  و البته آن چه ثابت نیست نرخ نان است!

هنوز یادمان نرفته وقتی دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۲ ، در آخرین روزهای حکمرانی احمدی نژاد، گروه موسیقی لیان به مناسبت روز ملی خلیج فارس در تالار وحدت و در غیاب وی برنامه اجرا کرد از محسن شریفیان سرپرست گروه، خواسته شد اجرای موسیقی محلی بوشهری را تکرار کند تا احمدی نژاد هم از لذت این موسیقی بی نصیب نماند و البته گروه با این وجود که بلیت پرواز به عسلویه را داشتند با عجله اجرایی دیگر رفتند تا رئیس دولت وقت نیز از لذت موسیقی گرم جنوب بی نصیب نماند! آنجا و در دوران آن مدیر سکوت مصلحت بود و حالا در دوران ریاست جمهوری دکتر روحانی، احتمالا فریاد و جنجال! گرمی تنور بهانه است ، نرخ نان ثابت نیست!

شریفیان در همان دوران و در جشنواره موسیقی فجر نیز با تشکر از دست‌اندرکاران این جشنواره گفته بود: چرا موسیقی نواحی که با استقبال زیادی از سوی مخاطبان مواجه است با کمبود اجرا همراه می‌شود. او به همین منظور از شاه‌آبادی درخواست انتشار آلبوم نواحی بوشهری و اجرای دیگری برای گروه لیان در تهران کرد که مورد موافقت شاه آبادی قرار می گیرد، اما این اجرا و این درخواست و سایر اجراهای گروه لیان نه کفر بود و نه خلاف شرع و نه خلاف عرف چرا که دولت احمدی نژاد و حامیان او از این موقعیت ها برای کسب محبوبیت استفاده می کردند و اینجور مواقع سخن از نشاط اجتماعی می گفتند و برای کسب وجه عمومی به هر هنرمند و ورزشکاری چنگ می انداختند شاید کمی در دل مردم جا باز کنند!

همین گروه موسیقی در سال ۸۹ به عنوان نماینده ایران به سومین فستیوال کارپاتوس (سمینار بین المللی نی انبان ها) در یونان می‏رود و البته هیچ اندیشه ای به خطر نمی افتد!

گروه موسیقی لیان در دولت مردی که معجزه هزاره سومش خواندند و از ارتباط دولتش با امام زمان (عج ) قصه ها گفتند چند نوبت در شیراز کنسرت اجرا می کند و البته که همان زمان هم شیراز شهر گنبدهای فیروزه ای بود و حرم احمد بن موسی (ع) مامن امنی برای مومنین و علاقمندان به خاندان عصمت و طهارت بود. آن زمان اما هیچ صدایی و اعتراضی از هیچ کس شنیده نشد که شادی و نشاط حق مردم بود! نه نرخ نان ثابت نیست!

آن روزها اجرای موسیقی محلی در شیراز، توهین نبود بلکه نصب پرچم چند صد متری جمهوری اسلامی توهین محسوب می شد! چنانکه یکی از سیاسیون اصولگرا که با تیم وقت دولت احمدی نژاد در شیراز مشکل داشت، گفته بود: “تیم مدیریتی استان می خواهد با نصب پرچم چند صد متری جمهوری اسلامی ایران رنگ مذهب را از شهر بزداید” تا فرماندار همان دولت در پاسخ به او بگوید: این چه حرفی است؟ یعنی نصب پرچم جمهوری اسلامی ایران مزین به کلمه جلاله الله و الله اکبر که بر اساس قانون اساسی نشانه جمهوری اسلامی است دین زدایی است؟! مردم این جملات را می شنوند چه می گویند و چه فکری می کنند؟ تعارض پرچم جمهوری اسلامی با اسلام چیست؟!

فرماندار وقت دولت احمدی نژاد در شیراز با بیان اینکه مردم توهین صورت گرفته شده به پرچم مقدس جمهوری اسلامی را تحمل نخواهند کرد، گفت: “این افراد باید پاسخگوی توهین به پرچم جمهوری اسلامی که حاصل خون صدها هزار شهید است، باشند.” آن روزها البته حداقل از بایگانی ذهن اهالی رسانه پاک نشده است. روزهایی که در همین شیراز آنقدر بساط موسیقی غربی پهن بود که نتایج یک پژوهش در سال ۱۳۹۱ نشان داد: اقبال به فراگیری موسیقی سنتی در میان علاقه مندان به موسیقی در این شهر رو به کاهش است. براساس این نظرسنجی میل به فراگیری موسیقی غربی در شیراز طی یکسال اخیر (فاصله سال های ۹۰ تا ۹۱ که دوره حکمرانی برادران ارزشی بوده) روند روبه افزایشی را نشان می دهد.

نه نرخ نان ثابت نیست! آن روزها لابد برای نشاط اجتماعی تمایل به موسیقی پاپ عین ثواب بوده و هر گونه نگرانی در این زمینه بی مورد! همان روزها عنوان شد: گروه نوازی سال ۹۱ به لحاظ کیفی، یکی از بهترین جشنواره های موسیقی بود و نسبت به دوره های گذشته رشد چشمگیری داشت و در حوزه اجرایی نیز از نظم خاصی برخوردار بود.

جالب است بدانید که علاوه بر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت احمدی نژاد، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز جشنواره موسیقی در شیراز و فارس برگزار می کرد و قابل گفتن نیست که شیراز همان روزها هم حرم اهل بیت بود. تا جایی که علیرضا پرورش رئیس حوزه هنری فارس و رئیس ششمین جشنواره موسیقی فارس می گوید: استقبال شهروندان شیرازی از ششمین جشنواره موسیقی فارس (در سال ۹۱) قابل تقدیر است و استقبال مناسب شهروندان شیرازی در روزهای برگزاری جشنواره و در مراسم اختتامیه نشان از علاقه مندی مردم استان فارس به هنر به ویژه موسیقی دارد. با توجه به این موضوع لازم است مسئولان فرهنگی استان به شکل مطلوب برای برگزاری بهتر جشنواره ها به ویژه موسیقی تلاش کنند. یادمان نرود رئیس حوزه هنری عضوی از سازمان تبلیغات اسلامی است و لابد آن روزها نعوذ بالله موسیقی نوعی تبلیغ اسلامی محسوب می شده و ما نمی دانستیم!!!

باز در همان دولت ارزشمدار! علی ترابی معاون دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که در شیراز حضور داشت می گوید: وقتی جمعیت فرهیخته ای را دیدم که در شیراز برای تماشای ارکستر ملی حضور پیدا کرده اند، احساس غرور داشتم و تقریبا این یک فضای رویایی برای موسیقی محسوب می شود.

می توان گفت آن روزها دغدغه برادران مدعی ارزش ها موسیقی و استقبال مردم از موسیقی غربی نبود، آن روزها حفظ قدرت به هر بهانه در دستور کار بود!

این گزارش را با گفت و گوی کوتاهی از محسن شریفیان به پایان می بریم. وی با بیان اینکه این گروه در بوشهر با همه تعصباتی که آنجا وجود دارد، کنسرتش را اجرا کرده، گفت: چرا باید برای اجرای یک کنسرت موسیقی نظم عمومی به هم بریزد من واقعا تعجب می کنم چرا در شیراز نتوانستیم اجرا داشته باشیم؟! گروه لیان در شیراز مخاطب دارد و کنسل کردن این برنامه در آستانه میلاد فرخنده حضرت رسول اکرم (ص) که باعث نشاط اجتماعی می شد جای افسوس دارد آن هم در حالی که مردم مورد هجوم انواع و اقسام ماهواره ها هستند و ما آنها را با اصوات بومی خودمان آشتی می دادیم.