به نام خدا

«معلم هنرمندی است که هنرش تحمل رنج برای اعطای گنج به دیگران است»

نامگذاري سالروز شهادت استاد فرزانه شهيد مرتضي مطهري كه "فرزند عزيزي براي امام راحل عظيم الشأن و پشتوانه محكم براي حوزه هاي علمي و دانشگاه ها و نيز خدمتگذاري سودمند براي ملت و كشور بود" به نام مبارك روز معلم به حق و با مسماست.

هم او كه به فرموده مقام معظم رهبري "يكي از معماران نظام جمهوري اسلامي بوده است و طرح اصلي نظام اسلامي با مغز قوي ، دل آگاه و هوشمند علمي او شكل گرفت".در حقيقت روز معلم بزرگداشت استاد فرزانه شهيد علامه مرتضي مطهري و تجديد ميثاق با دين و دانش و بصيرت و تقواست.

روز معلم، بزرگداشت مردان و زناني است كه شمع وجودشان با تبيين علوم الهي ، به انسان آگاهي، دانايي، توانايي ، روشنايي و زيبايي عقل مي بخشد و با تعميق باورهاي ديني در وجود آدمي يقين، عشق ، ايمان و زيبايي روح مي آفريند.

ارج نهادن به بزرگ مردان و نستوه زناني است كه در تربيت نسلهاي سالم و پرهيزگار براي تحقق ارزشهاي متعالي در تكاپويند.

مقام ویژه و ارزنده معلم همواره در کشور ما از جایگاه والایی بر خوردار بوده است. چرا که تخصص، اطمینان، خط مشی زندگی و رفتار صحیح كليه نسلها به مهارت معلم در تربيت ، حکمت و تحمل او بستگی دارد و در حقيقت افتخار بسياري از پزشكان ، مهندسان ، مسئولين كشوري و لشكري اين است كه روزي در كلاس بي پيرايه و پر محتواي معلم كسب فيض نموده اند.

با روی کار آمدن دولت یازدهم و به امید برقراری عقلانیّت در تصمیم سازی و برنامه ریزی ها، معلّمان اتّخاذ رویکرد مدبّرانه در خصوص مسائل آموزش و پرورش، رفع مشکلات فرهنگیان، توجّه به نظرات بدنه ی آموزش و پرورش، بازنگری در روش های نادرست گذشته را از دولت انتظارداشته اند برای تحقق این مهم متولیان آموزش و پرورش را به بازخوانی مجدّد وعده هایشان قبل از احراز مسؤولیّت فراخوانده و با استناد به آیه ی شریفه ی: « یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوُا اوفوُا بِالعُقود » اعلام می دارند: عمل نکردن به وعده هایشان در خصوص بزرگترین نهاد تعلیم و تربیت کشور به هیچ وجه پذیرفتنی نیست و ادامه ی این روند باعث گسترش بی اعتمادی، دلسردی، نارضایتی و ریزش نیروهای حامی دولت خواهد شد.

انجمن اسلامی معلمان استان بوشهر معتقد است بی توجّهی به کیفیّت آموزشی، مشکلات و نیازهای فرهنگیان و دانش آموزان موجب شده است تا سیستم تعلیم و تربیت از وظیفه ی اصلی خود که پرورش انسان هایی آگاه، مسؤول، اخلاق مدار، مستقل و پرسشگر است، بازمانده و ادامه ی این روند آینده ی روشنی را برای کشور به تصویر نمی کشد.

لازمه ی خروج از شرایط کنونی توجّه ویژه به موارد زیر است:

1- سیاست گذاران نظام تعلیم و تربیت کشور با بهره گیری از تحوّلات و پیشرفت های آموزشی دنیا، می بایست از سخنان شعارگونه وآمارهای ساختگی اجتناب نموده و به طور جدّی برای بالا بردن کیفیّت و عدالت آموزشی برنامه ریزی نمایند. وقتی بسیاری از دست اندرکاران کشور حاضر به ثبت نام فرزندان دلبند خود در مدارس دولتی نیستند و آنان را راهی مدارس ویژه می کنند، خود نشانگر حدیث دردناک طبقاتی شدن آموزش و پرورش، فقدان عدالت آموزشی و پایین بودن کیفیّت آموزشی در این مدارس است.کالایی شدن و طبقاتی شدن آموزش‌وپرورش، خلاف نصّ صریح قانون اساسی است. این امر در زمان انتخابات، مورد انتقاد شدید رییس جمهور محترم نیز بوده و اعلام نمودند: «آموزش و پرورش، طبقاتی شده و من واقعاً می‌ترسم از روزی که بهترین دانشگاه‌ها فقط برای فرزندان طبقات بالای جامعه باشد.» بر این مبنا، تبدیل مدارس دولتی به مدارس خاص، به‌ویژه مدارس هیأت‌اُمنایی موجب تحمیل هزینه‌های گزاف بر خانواده‌ها ( خصوصاً خانواده‌های کم‌درآمد ) و کاهش امکان دسترسی عمومی به آموزش رایگان شده است.

2-توجّه جدّی به منزلت و معیشت فرهنگیان شاغل و بازنشسته که نادیده گرفتن آن آسیب‌های جبران ‌ناپذیری به سیستم آموزش‌و پرورش وارد نموده، از خواسته‌های مؤکّد فرهنگیان کشور در سال‌های متمادی بوده است. همچنین بهبود این شرایط ناعادلانه از وعده‌های مهمّ انتخاباتی رییس محترم دولت می‌باشد. فرهنگیان کشور با حسّاسیّت فراوان، تحقّق این وعده ی رییس جمهور را در تنظیم لایحه ی بودجه ی سال1394 به انتظار نشسته‌اند.

3-رویکرد حراستی و امنیّتی که از هشت سال پیش شدّت گرفته و هزینه‌های فراوانی به‌ فرهنگیان تحمیل کرده است، کماکان در آموزش‌وپرورش استمرار دارد. این در حالی است که رییس دولت و وزیر آموزش و پرورش بارها بر تغییر چنین رویـکـردی تأکید نموده‌اند. فرهنگیان انتظار دارند با آزادی معلّمان زندانی از جمله: رسول بداقی و محمود باقری، لغو حکم زندان مختار اسدی، بازگشت به‌کار معلّمان آزاد شده از زندان و لغو احکام هیأت‌های تخلّفات اداری که در دولت قبل علیه فعّالان صنفی صادر گردیده است، شاهد وزیدن نسیم تغییر و اعتدال در فضای فرهنگی جامعه باشند.

4-جامعه ی فرهنگیان از نمایندگان مجلس انتظار دارند، از دخالت‌های فرا قانونی در آموزش وپرورش – که در راستای تأمین منافع سیاسیِ گروهی خاص است- اجتناب نمایند. معلّمان نسبت به دخالت عدّه‌ای از نمایندگان در عزل و نصب‌های آموزش‌وپرورش شدیداً معترض بوده و از مردان قانون می‌خواهند، خود قانونمند حرکت کنند. 

5- افزایش غیرکارشناسانه ی ساعات آموزشی از 90 دقیقه به 100 دقیقه، در دوره ی متوسطه ی اوّل، در دولت قبل  بدون مطالعه و بررسی دقیق انجام شده است و از  طرح های از پیش شکست خورده می باشد. اجرای این طرح که در دولت قبل تدوین شده نشانه ی بیگانگی طرّاحان آن با کلاس و درس و بی خبری آنان از توان دانش آموزان و انگیزه های دبیران است. این طرح از یک طرف موجب نارضایتی اولیا و دانش آموزان و از طرف دیگر افزایش ساعات بدون افزایش حقوق منجر به نارضایتی شدید معلّمان و مدیران و کاهش انگیزه ی شغلی آنان گردیده است. گسترش نارضایتی از دولت به خاطر اجرای این طرح این شائبه را تقویّت میکند که عدّه ای به گونه ای حساب شده، پروژه ی ناراضی تراشی از دولت را مهندسی می کنند و اصرار بر ادامه ی این روند، منجر به اقدامات اعتراضی فرهنگیان و تقابل آشکار آنان با دولت خواهد شد.

یاران همراه !

قبل از هرچیز ضرورت دارد ما نسبت به حقوق خود آشنایی کامل داشته باشیم و در جریان اموری قرار گیریم که به صنف ما تعلّق دارد، تا بتوانیم از حقوق خود به نحو شایسته و منطقی دفاع نماییم. همه ی ما در حوزه ی شغلی خود، هم «موظّف» هستیم و هم «محق». بر این اساس موظّفیم طبق اهداف آموزش و پرورش، تمام همّت خود را معطوف به تربیت آینده سازان این مرزوبوم نماییم. این تکلیفی است که ما درقبال آحاد جامعه و آینده ی کشور خود داریم. از طرف دیگر دارای حقّیم، که تأمین آن ( اعم از مادی و معنوی ) وظیفه مسؤولان و حاکمان است. پُر واضح است که حقّ و حقوق شما کاملا محقق نشده است . در این میان مناعت طبع جامعه ی فرهنگیان کشور در قبال تضییع آشکار حقوقشان، شاید مسؤولان امر را به این صرافت انداخته است که اکثریّت معلّمان کشور از وضع موجود رضایت داشته و انتقاد و اعتراضی به شرایط موجود ندارند.

همکاران گرانقدر!

حق، امری مقدّس است و تعلّق به یک فرد ، یک نسل و یک صنف ندارد و دفاع از آن وظیفه ی همه ی ماست، مسؤولیّت فرزندان امروز و آینده سازان فردا در حالی به معلّمان واگذار شده است که این گروه را از استیفای حقوق خود عاجز نموده اند. پرسشگری، انتقاد و اعتراض در چارچوب قانون، ابتدایی ترین حقّ ماست که صرف نظرکردن از آن منجر به شرایطی شده که در آن به سر می بریم. طبیعی است که وضعیت موجود فرهنگیان نمی تواند نسلی پرسشگر، شجاع، حق طلب و مسؤول تربیت نماید.

بی تردید تحقق این مهم در گرو تغییر رویکردهای کلان سیاست گزاران و مسوولان نسبت به جایگاه آموزش و پرورش می باشد ؛ رویکردهایی که در چند دهه گذشته نتایج مثبتی از خود به جای نگذاشتند و امروزه اثرات زیان آور آن را در عرصه های مختلف فرهنگی ،اجتماعی و آموزشی با تمام وجود شاهدیم.

از دولت تدبیر و امید به عنوان نماد اراده مردم انتظار می رود که مطالبات انباشته شده فرهنگیان را پیگیری نموده و برای رفع بحران های نظام آموزشی و پرورشی کشور چاره ای بیندیشد.

با آرزوی فردایی بهتر برای ایران و ایرانی

انجمن اسلامی معلمان استان بوشهر اردیبهشت 94