بوشهر، شهر ما

شعری ماندگار از شادروان محمد حسن آرش نيا

 

تقديم به يونس قيصي زاده (سردبير نسيم جنوب) كه عاشق بوشهر است

 

تنها نشسته بر لب درياست شهر ما 

سپرده دل به خلوت و روياست شهر ما

 

هنگام آرميدن خورشيد روي آب 

چون هدهدي كه خسته و تنهاست شهر ما

 

از برج فار مرغك دريائيش غروب

در آرزوي ديدن فرداست شهر ما

 

سوسوي دور و درهم فانوس لنجهاش

از موج هاي دلهره گوياست شهر ما

 

بر دست هاي پينه بسته دهقانهاش

نقشي زخون و خاك هويداست شهر ما

 

بر ترك شانه خميده جاشوهاش 

جاپاي رنج و دغدغه پيداست شهر ما

 

از خواب ياس بر سر ديوار كوچه هاش

عطر قديم خاطره بوياست شهر ما

 

گيسوي نخلهاش به دست باد

خوشبو زعطر شرجي شيداست شهر ما

 

چشم انتظار قاصدي از جاده هاي دور

گسترده سفره ها و مهياست شهر ما

 

در زير سقف هاي چندلي و بوريائيش

تصوير خواب چلچله برجاست شهر ما

 

افسانه ي كله نمدي هاي رفته را

زنجير پير وسوسه در پاست شهر ما

 

از بس شنيده شيهه اسبان بي سوار

در خوابهايش همهمه برپاست شهر ما

 

دست بريده روي علم هاي سوگوار

از روزهاي فاجعه گوياست شهر ما

 

در چشم هاي رنگي و باز دريچه هاش

مرغ هزار خاطره خواناست شهر ما

 

با كاروان آمده از دشت هاي دور

لوك صبور محمل ليلاست شهر ما

 

طبل غريب خانه بدوشان زنگبار

در خاطرش هميشه پر آواست شهر ما

 

در زير طاق خوني اش از روزگار دور

خرناس مست سياهاست شهر ما

 

اينست عاشقان كه قصه اين ساحل نجيب 

آوازه هميشگي ماست شهر ما