طراحی سایت
تاريخ انتشار: 29 خرداد 1395 - 08:53
به مناسبت روز جهانی مقابله با بیابان زايي

حيدر فقيه: بيابان زايي، به واقع نوعي تخريب زمين است كه در پی آن  مناطق خشكِ زمین بيش از پيش خشك مي شوند و پوشش گياهي، منابع آبي و تنوع زيستي در آنها از بين مي رود و اين مخاطرات بر اثر عوامل مختلفي از جمله فعاليت هاي انساني، تغييرات آب و هوايي رخ مي دهد. پديده ی بيابان زايي در اصل، يك مشكل اكولوژيكي  و محيط زيستي قابل توجه مي باشد...

نسیم جنوب - حيدر فقيه

 

١٧ ژوئن مصادف با ٢٨ خرداد به عنوان روز جهانی مقابله با بیابان زايي و خشكسالي در سراسر جهان نام گذاری شده است. امسال نيز اين روز با شعار حفاظت از کره زمین، حفظ منابع و مشارکت مردم گرامي داشته مي شود. 

 بيابان زايي، به واقع نوعي تخريب زمين است كه در پی آن  مناطق خشكِ زمین بيش از پيش خشك مي شوند و پوشش گياهي، منابع آبي و تنوع زيستي در آنها از بين مي رود و اين مخاطرات بر اثر عوامل مختلفي از جمله فعاليت هاي انساني، تغييرات آب و هوايي رخ مي دهد. پديده ی بيابان زايي در اصل، يك مشكل اكولوژيكي و محيط زيستي قابل توجه مي باشد. 

عوامل موثر در بیابان زایی :

بیابان زایی زمانی رخ می دهد که:

- درختان و پوشش گیاهی که خاک را حفظ می کنند از بین بروند و رو به نابودی بگذارند. زمانی که درختان و بوته ها برای سوخت و توليد الوار، یا پاکسازی زمین برای توسعه ی شهری استفاده شوند.

- زمانی که چراي بيش از حد دام و اثرات ناشي از لگدمال شدن مراتع، خاک و پوشش گیاهی را از بین می برند.

- کشاورزی متراکم که مواد مغذی خاک را تهی می کند.

- اثرات مخرب فرسایش آب و باد که باعث می شود، خاکهای سطحی را جابجا و ترکیب بسیار خطرناکی از شن و ماسه را ایجاد می کنند. مجموعه ای از این عوامل زمین ها را به بیابان تبدیل می کند.

 اثرات بیابان زایی:

- بیابان زایی یک مسئله جهانی است، با پیامدهای جدی در سراسر جهان برای تنوع زیستی، امنیت زیستی، ریشه کنی فقر، ثبات اقتصادی-اجتماعی و توسعه پایدار.

- زمین های خشک و شکننده به خطری جدی و اثرگذار بر روی حیات انسان ها، دام ها و محیط زیست تبدیل شده اند. و ممکن است در ١٠ سال آینده ٥٠ میلیون نفر از انسانها بر اثر بیابان زایی آواره شوند.

- موضوع بیابان زایی یک مسئله جدید نیست. در تاریخ، اسناد بسیاری از فروپاشی چندین امپراطوری بزرگ و آوارگی مردم محلی در اثر بیایبان زایی وجود دارد. اما امروزه سرعت تخریب زمین های کشاورزی و قابل کشت حدود ٣٠ تا ٣٥ برابر بیشتر از قبل شده است.

 

بیابان زایی و فقر

- ٩٠درصد از حدود ٢میلیارد انسانی که به اکوسیستم های خشک وابسته اند در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند. یک مارپیچ نزولی فشار بیش از حد کشاورزی بر زمین های خشک، توسط کشورهایی توسعه نیافته که از افزایش جمعیت رنج می برند ایجاد شده. این مناطق کم تولید باعث فشار بیش از حد بر زمین شده و زمین هایی خسته و آب های زیرزمینی خشک را بر جا می گذارند.

- زمانی که زمین های کشاورزی قادر به حمایت از جوامع محلی نباشند، مهاجرت گروهی از روستاها به مناطق شهری رخ می دهد. و در نتیجه افزایش تعداد و شدت خشکسالی هاي بیشتر در اثر تغییرات اقلیمی بوجود مي آيد و بیابان زایي تشديد مي يابد. 

 

به سوی توسعه پایدار

- بیابان زایی در کنار تغییرات اقلیمی و از بین رفتن تنوع زیستی در جریان نشست ریو در سال ١٩٩٢ به عنوان بزرگترین چالش‌های توسعه پایدار در جهان شناسایی شده است که در سال ١٩٩٤ به تشکیل کنوانسیون مقابله با بیابان زایی و تعدیل اثرات خشکسالی(UNCCD) منجر گردید که در حال حاضر با بیش از ١٩٥ کشور عضو، تنها موافقت نامه زیست محیطی بین‌المللی است که به ارتباط میان محیط زیست و توسعه با مدیریت پایدار اراضی می‌پردازد. و اعضا برای حفظ و احیاء زمین و بهره وری از خاک، کاهش اثرات خشکسالی بر روی مناطق خشک، نیمه خشک و كم رطوبت که در آن مردم و اکوسیستم های آسیب پذیر وجود دارند به همکاری می پردازند.

 

وظیفه ما چیست؟

- کاشت درخت و احیای جنگل ها

- مدیریت آب، صرفه جویی، استفاده مجدد از آب های تصفیه شده، جمع آوری آب باران، احداث آب شیرین کن و یا كاشت گیاهان با توان تحمل آب با شوري بالا. 

- تثبیت خاک بوسیله پوشش های خاکی مناسب، ایجاد کمربند سبز، کاشت درختان مقاوم و بادشکن 

- بهبود بخشیدن به وضعیت  حاصلخیزی و افزایش باروری خاک در اثر کاشت مناسب

- استفاده از مدیریت کشت مولد طبیعی  (FMNR)


نظرات کاربران
هنوز نظري براي اين مطلب ارسال نشده.
ارسال نظر

نام:

ايميل:

وب سايت:

نظر شما:

آخرین اخبار

پربیننده ترین