مصطفی داننده- تهران در استرس بود. مردم نگران وضعیت پارلمان بودند. تروریست‌های داعش به دنبال ناامن کردن کشور بودند. نیروهای رشید امنیتی به دنبال خاموش کردن فتنه داعش در پارلمان بودند. رسانه‌ها به دنبال پوشش این حادثه بودند تا رسالت اطلاع رسانی خود را انجام بدهند.

در این میان عده‌ای آب را گل آلود دیدند. دیدند فرصت مناسبی است تا از رقبای خود انتقام بگیرند. آنها که دلخور از پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت 96 بودند  به طعنه گفتند که "روحانی پاسخ گوی این حادثه باشد - حالا ظریف را بفرستد با داعشی‌ها مذاکره کند. حالا روحانی به مجلس برود و به تروریست‌ها لبخند بزند."

برخی دیگر نشستند و این حادثه را از دستاوردهای برجام نامیدند. گفتند برجام، تحریم‌ها را برنداشت اما تروریست را به کشور آورد.

شاید باورش برای شما و ما سخت باشد که در جامعه امروز ایران هستند افرادی که از غم مردم برای خود نان درست می‌کنند.

 واقعا می‌شود باور کرد کسانی که در میانه آتش و خون پارلمان به فکر منافع سیاسی خود و جبران شکست در انتخابات هستند، آیا غم مردم و امنیت را دارند.

برای مردم ایران قاسم سلیمانی و محمد جواد ظریف دو بال اقتدار کشور هستند. یکی در میدان نبرد اقتدار را برای ایران به ارمغان می‌آورد یکی پای میز مذاکره. تصور اینکه کشور بدون یکی از این بال‌ها بتواند به امنیت و اقتدار برسد یک اشتباه بزرگ و استراتژیک است. هر جریانی بخواهد یکی از این بال‌ها را از مردم بگیرد قطعا به کشور و ملت خیانت کرده است. چه اصول‌گرا چه اصلاح طلب.

در زمان‌های نه چندان دور وقتی برای کشور مشکلی ایجاد می‌شد. جریان‌های سیاسی دست به دست هم سعی می‌کردند بحران را از سر کشور دور کنند. بحران برای ایران بود نه اصول‌گرایان و اصلاح طلبان. امروز اما داستان، داستان منافع سیاسی است. منافع سیاسی به طرز عجیبی در کشور جای منافع ملی را گرفته است.

البته به این رفتار عادت کرده‌ایم. در معدن گلستان هم این رفتار را تجربه کرده بودیم. 33 نفر در زیر زمین محبوس شده‌ بودند و عده‌ای در روی زمین به این فکر می‌کردند در فضای انتخابات چگونه می‌شود از این حادثه برای تخریب رقیب استفاده کرد.

در زمان دفاع مقدس در حالی که مردم درگیر جنگ بودند. عده‌ای از نمد مشکلات اقتصادی جنگ برای خود کلاه درست کردند. در حالی که تامین کالاهای اساسی به سختی صورت می‌گرفت این عده دست به احتکار می‌زدند. آنها به دنبال کاسبی خود از جنگ بودند. حالا عده ای سی سال بعد از جنگ، به دنبال کاسبی خود از حادثه تروریستی تهران هستند. در زمان جنگ کاسبی اقتصادی بود و حالا کاسبی سیاسی.

ایرانی‌ها این روزها به خوبی درک می‌کنند چه کسانی به فکر مردم هستند و چه کسانی می‌خواهند از مشکلات مردم برای خود کاخ قدرت بسازند. بگذاریم حداقل خون جاری شده در پارلمان سرخ بماند و به رنگ سیاست آلوده نشود.

@MyAsriran