سیاوش گرمسیری – فعال کارگری 

قلم را که در دست می گیری و می خواهی از درد کارگران این خطه کشور سخن بگویی نمی دانی از کجایش بگویی، از دردش بگویی یا راه حل های ساده درمانش که به ذهن هر کسی جز مسئولین ذیربط می رسد. اغلب اوقات که به این مسائل فکر می کنم این سوال در ذهنم نقش می بندد که آیا حل مشکلات جامعه کارگری از حل پرونده هسته ای کشور یا همان برجام مشکل تر است؟ اما پاسخ را نیز می دانم که تو ای کارگر دغدغه ای برای برخي از مسئولین نیستی، خودت هستی و مشکلات خودت نه حق اعتراض داری و نه حق ایجاد سندیکا و نه تشکلات مستقل کارگری، جالبی کار اینجاست که در منطقه پارس جنوبی قانون کار حاکم نیست و قانون مناطق ویژه اجرا می شود و در صورت  وجود خلاء قانونی به قانون کار کشور رجوع می شود که این خود باعث بروز مشکلاتی می گردد. وقتی که از سازمان انرژی پارس یا منطقه مهم سرمایه گذاری پارس جنوبی صحبت می‌گردد، همه چشم‌ها معمولاً به اضافه ارزش‌های حاصل در قلمروهای تولید گاز دوخته می‌شود! خیلی‌ها فقط بر درآمد سالانه ٥٢ میلیارد دلاری مستمراً رو به رشد در پهنه تولید گاز منطقه عسلویه انگشت می‌گذارند. رقمی که طبیعتاً بسیار عظیم و غول آسا است و تا همین لحظه حاضر با کل اضافه ارزش‌های سالانه حاصل از فروش نفت برابری می‌کند. اما واقعیت این است که تمامی این اقلام اضافه ارزش و سود فقط بخشی از حاصل زحمات و سختي هاي  تعدادي از نیروی کار در منطقه پارس را تشکیل می‌دهد.

بگذارید از کلی گویی پرهیز کنم و نمونه ای چند از مشکلات بسياري از كارگران را مثال بزنم: 

1- عدم دریافت فیش حقوقی از ابتدای سال تا کنون 

2 - عدم دریافت یک نسخه از قرارداد سال جاری

3 - عدم تسویه حساب عیدی و سنوات اسفند ماه و مطالبات سال 95

4 - نداشتن حق استفاده از مرخصی سی روز در سال 

5- عدم کیفیت در مسائل رفاهی مانند خوابگاه، سرویس و غذا

6-  بستن قراردادهای کاملا یک طرفه

7- عدم امنیت شغلی

8- تهدید به اخراج در صورت کوچکترین اعتراض

9- سوءاستفاد از شرایط بد اشتغال در جامعه و تکرار این، که جمله اگر راضی نیستید می توانید بروید. 

باری برطرف کردن مشکلات به نظر نگارنده نه آن چنان سخت است که آن را معادله لاینحل نامید و نه اینکه بتوان به آن خیلی ساده نگاه کرد اما چرا در کمال ناباوری کسی به آن نمی پردازد؟ 

روزی نیست که در رسانه ها و شبکه های اجتماعی خبر اعتصاب کارگران به چشم نخورد! اگر سر این کلاف سردر گم را بگیریم به دولت می رسیم، چرا که اغلب شرکت های خصوصی در صورت پاس شدن صورت وضعیت می توانند مطالبات کارگران خود را بپردازند. 

جناب آقای دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران بنده به عنوان فردی که در ایام انتخابات ریاست جمهوری به عنوان یک شهروند مسئول برای پیروزی حضرت عالی تلاش کردم، در ستاد انتخاباتی شما به ایراد سخنرانی پرداختم و همگی را به شرکت در تعیین سرنوشت خود تشویق نمودم و در روز انتخابات از استرس فردای آن روز شب تا صبح را پلک نزدم، اکنون مغضوب سیاست های دولت شما در حق کارگران شده ایم. خواهشی که از مقامات مسئول در حوزه ی پارس جنوبی دارم به درد کارگران این خطه رسیدگی کنید. ترجیع بند کلام، زیبنده کشور و حکومت اسلامی نمی باشد که افرادی به عنوان سرمایه گذار و عنوان پیمانکار دولت وارد منطقه پارس جنوبی شده اند و این گونه حقوق تعداد زيادي از کارگران را پایمال می کنند.