رئیس پلیس مبارزه با مواد‌مخدر تهران گفت: «متاسفانه در حال حاضر حدود دو‌هزار نفر زن و ۱۳‌هزار نفر مرد معتاد متجاهر رانده شده از مناطق مختلف کشور در تهران زندگی می‌کنند.» هرچند وقت یک بار خبر دستگیری و جمع‌آوری آنها به گوش ‌می‌رسد، اما کدام جمع‌آوری؟ وقتی تعداد آنها روزبه‌روز در تهران بیشتر می‌شود، مساله تنها وجود فیزیکی‌شان نیست، آنها با خود بیماری‌های فراوانی دارند، بیماری‌هایی که اگر درمان نشوند جان بسیاری از پایتخت‌نشینان را به خطر می‌اندازند. برنامه‌های مشاوره‌ای برای عدم بازگشت آنها به موادمخدر نیز هزینه‌بردار است، هزینه‌ای که هیچ‌سازمانی‌ زیربار آن نمی‌رود. آنها طرد شده‌اند، چه از سوی خانواده و چه گاهی از سوی مسئولان معتاد باشند یا پاک در مقام اول انسان‌اند و باید برای بهبود وضعیتشان فکری اصولی کرد.

نبود ضمانت‌اجرایی بیمه درمان معتادان

رئیس پلیس مبارزه با مواد‌مخدر تهران در برنامه‌ای با موضوع «بررسی بودجه بیمه درمان معتادان و چالش‌های درمان معتادان» با اشاره به اینکه متولی بیمه معتادان در جلسات مربوط به حوزه درمان اعتیاد در کشور حضور ندارند، اظهارکرد: در حال حاضر در استان تهران حدود ۱۵‌هزار نفر معتاد متجاهر وجود دارند که از اجتماع و خانواده خود طرد شده‌اند و به صورت کارتن‌خوابی زندگی می‌کنند. سرهنگ محمد بخشنده موضوع بیمه درمان معتادان را بدون ضمانت‌های‌اجرایی لازم دانست و گفت: متاسفانه تا امروز معتادان از طریق بیمه مورد حمایت و درمان قرار نگرفته اند، در حالی که بر اساس قانون باید موضوع بیمه درمان معتادان به مرحله اجرا و بهره‌برداری می‌رسید. او همچنین در ادامه اضافه کرد: بسیاری از معتادان متجاهر دارای بیماری‌های عفونی بسیاری هستند که بیماری ایدز و هپاتیت در آنها می‌تواند از شایع‌ترین بیماری‌ها باشد. بخشنده با اشاره به غربال معتادان متجاهر پس از دستگیری، عنوان کرد: سازمان‌های متولی در حوزه اعتیاد در بسیاری از مواقع از حضور در مرکز غربال معتادان ممانعت می‌کنند، طوری که این عدم حضور باعث می‌شود تا معتادان با بیماری‌های مختلف به صورت یکجا به مراکز مختلف منتقل شوند. او با بیان اینکه تعیین تکلیف کارتن خواب‌ها بر عهده شهرداری است، اظهار داشت: ظرفیت‌های غربالگری و درمانی معتادان در استان تهران امروزه جوابگوی جمعیت معتادان کشور نیست، طوری که این محدودیت باعث می‌شود تا بسیاری از معتادان دستگیر شده در روند درمانی صحیح قرار نگرفته و بدون اعمال درمان‌های موثر به جامعه برگردند.