پس از مجمع عمومی مجازی سازمان ملل متحد من این نامه را خدمت دبیر کل جناب گوترش نوشتم. اکنون نامه در دفتر دبیرکل ثبت شده است.

سخنم را با نام خدا آغاز می کنم که بهترین ناظر و ‌داور زمین و ‌آسمان ‌است.

جناب دبیر !

سپاسگزاری من و ‌همه همنوعان‌ مرا و‌همه ساکنان زمین را بپذیرید. از این که بستری را آماده می کنید تا ما سخنان مسیولان و‌ رئیسان را بشنویم‌. در این جا بخشی از حقایق را از قلم یک پزشک درگیر کرونا بشنوید. امیدوارم دلخور نشوید و به آن خوب اندیشه و عمل نمایید.

جناب دبیر کل !

سخنرانی های رئیسان در مجمع شما بیشتر شبیه همه سخنرانی های دیگرشان در سایر تریبون ها بود که من و ‌همه مردم ‌دیگر از شنیدن شان خسته، دلزده و نا امید شده ایم ...

انتظار ما از مجمع عمومی و دوستان شما بیش از این ها ست ...

من اگر جای شما بودم‌، مجمع عمومی سالیانه را تبدیل می کردم ‌به کلاسی و ‌به جایی تا رئیسان نسبت به حرف ها و ‌اعمال خود پاسخ بدهند...

من اگر جای شما بودم! بررسی می کردم تا ببینم رئیسان محترم آیا تکالیف شان را در برابر مردم خود و ‌دنیای خود خوب انجام داده اند یا خیر؟!

من اگر جای شما بودم شنونده صرف نبودم؛ یقینا‌ کارنامه کشورها را با دقت زیرورو می کردم در همه مسایل مبتلابه کشورها و جهان امروز...

در مجمع عمومی همه سران کشورها باید پاسخگوی شما، پاسخگوی دوستان و‌همکاران شما در سازمان ملل، پاسخگوی من و‌همنوعان من در سرتاسر زمین‌، پاسخگوی عملکردشان در قبال زیست کره، طبیعت، کهکشان و‌... باشند

جناب دبیر کل :

هیچ کس در مجمع شما از رئیسان :

نپرسید حال طبیعت و زمین و محیط زیست مان را و کسی هم پاسخ درستی نداد.

نپرسید حال آوارگان و جنگ زدگان را در خاورمیانه، آفریقا، ... و کسی جواب نداد.

نپرسید حال زندانیان عقیدتی، سیاسی، ژورنالیستها، رنگین پوستها،  را در سراسر دنیا و‌کسی هم جواب نداد.

نپرسید چرا توجهی به فقر و ‌بی عدالتی و تبعیض های ناروا نمی شود.

نپرسید چرا کشورهای صنعتی به وظایف شان در قبال زیست کره عمل نمی کنند ...

نپرسید احوال کودکان جنگ زده و زنان خانه به دوش را.

نپرسید حال بیماران روز افزون و وضع سلامت عمومی و‌بهداشت نابسامان برخی مناطق را.

نپرسید در مورد فساد گسترده مالی، اداری، بانکی نپرسید وضع جوانان بیکار را و ... و هزاران پرسش ریز و‌درشت را نپرسیدید و هیچ رئیسی هم پاسخ نداد...

جناب دبیر کل! آقای گوترش عزیز!

اگر کسی گفت که من برای صلح این کار را کردم شما از سوی مردم جهان مأمور و وکیل هستی تا بپرسی ! کدام صلح ؟! کجا؟! چگونه ؟!...

اگر رئيس محترم مدعي شد كه تحريم فلان كشور اثربخش بوده نسبت به عوارض، پیامدهای کوتاه و بلندمدت، زیانهای آن نیز قاطعانه پرسش کنید.

اگر رئییسان کشورها مدعی دموکراسی، آزادی بیان؛ آزادی دین و‌مذهب شدند وکیل هستی تا توضیح بخواهی! کدام دموکراسی؟! کدام آزادی اندیشه با کدام معنا و‌مفهوم ‌و ...

اگر سخنران مجمع مدعی بهبود معیشت و رشد اقتصادی شد، تیم شما باید او را سین جیم کند که پس تورم و فقر و فساد و بیکاری و ... چه هستند ...

 با عرض پوزش جناب دبیرکل:

من و بسیاری از بینندگان و شنوندگان شما و مجمع عمومی امسال چیزی دستگیرمان نشد ...

بیشتر گویی سالن مد بود و هر کس برای نشان دادن و ‌پز دادن به داشته های اندک ش در آن قر می داد.

سخنان تکراری و پوچ و بی اساس؛ دروغ های تکراری؛ شاخ و‌شانه کشیدن؛ بی برنامگی محض جهانی؛ سیاست زدگی تکراری؛ لکنت زبان در مورد محیط زیست و آلودگی ها؛  سکوت در برابر ظلم و ستم‌های جهان؛ لکنت زبان در مورد جنگها، آوارگیها و‌پناهجویان؛ سکوت در برابر تروریسم اجتماعی، اقتصادي و فرهنگي؛ سكوت در برابر قلدري ... آن چه بود که دیدیم و شنیدیم ...

جناب رئیس!

یارکشی و تقابل و حرکت به جلو؛ گل زدن به حریف و ... مخصوص میادین ورزشی است و نه مجمع عمومی سازمانی که کارکرد و دلیل وجودش رفع موانع و مشکلات مردم جهان و طبیعت است. خواهش می کنیم رک باشید، استوار و ثابت قدم باشيد در دفاع از جهاني كه دبيركل سازمانش هستيد؛ زبان گوياي ملتهاي جهان باشيد...

متأسفانه باید عرض کنم بیشتر رؤسای محترم از دید مردم دنیا رفوزه شدند ... شاید شما و ‌دوستان تان خود این را می دانید... انتظار بهتری لااقل از شما داشتیم.

جناب گوترش!