وقتی دغدغه نان؛ جان می?گیرد

هادی برمکی

 خبر تلخ و ناگوار بود. سید اسماعیل حسینی جوان دیلمی پدر سه فرزند خردسال روز پنج?شنبه جانش را از دست داد. سید اسماعیل و سید?اسماعیل?ها اولین و آخرین قربانی این شغل پر دردسر و خطرناک نیستند. افرادی که از روی اجبار و نبود شغل مناسب به اجبار روی به رانندگی در جاده?های مرگ می?آورند.

?پدرانی که فشار اقتصادی استخوان? آنها را خُرد و گلوی آنها را فشرده و به  اکراه و از روی اجبار و غم نان آن?ها را به پیشواز ارابه مرگ می??فرستد.

مردمان نجیب بندر که سهم بسزایی در ایجاد اشتغال سایر مناطق دارند و بازوی توانمند  دولت?ها در زمینه تامین مالی به حساب می?آیند ولی در عین ناباوری آن ها را قاچاقچی می?خوانند. 

 بزرگترین و بهترین خدمات را مردم این دیار به دولت?ها کرده?اند که بخشی از بار اشتغال مناطق را به دوش کشیده?اند اما آن?ها را قاچاقچی می?خوانند! در بین رانندگان شوتی افراد تحصیل?کرده?ای است که به علت نبود شغل مناسب، رانندگی در مسیر شوتی را انتخاب کرده?اند اما به خاطر نجابتشان سکوت را بر فریاد ترجیح? داده?اند. گمرگ بار لنج?ها را تحت عنوان ته?لنجی خالی می?کند. از گمرگ که خارج می?شوند آن را قاچاق قلمداد می?کنند. تناقضی که سال?هاست جان جوانان و پدران ما را می?گیرد و مادران و زنان را داغدار می?کنند و هیچ فریادرسی نیست. آیا فردا در محضر وجدان خودشان و نگاه ملت  پاسخگوی فرزندان سیداسماعیل?ها هستند اگر پرسیدند پدرمان بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ"؟ چه پاسخی خواهند داشت؟ از نجابت مردم زجر کشیده بندری و جنوب سواستفاده نکنید. کسانی که می?توانند این مشکل را حل کنند آستین همت بالا بزنند. از شمال تا جنوب استان دارای منابع نفت و گاز می?باشد ولی سهم?مان  فقط آلایندگی ناشی از آن است، کاری از دست شما مسئولین برای ایجاد شغل در این منابع عظیم برای ما بر?نمی?آید، بگذارید به همین ته?لنجی دلخوش باشیم.

ما قاچاقچی و مجرم نیستیم فقط غم نان داریم.

گناوه?آنلاین