یاد نامه ای برای مرد تاریخ نگار ایران؛

شاپور شهبازي؛ بزرگمرد باستان شناس و پژوهشگر تاريخ ايران زمين 

بهزاد هراتی:

تاريخ  هزاره های ايران زمين وامدار و مرهون تلاش بزرگ مرداني است كه با غيرت و جوانمردي خويش گام هايي استوار در راه پاسداشت و نگهداري از برگ هاي وزين و كهن داشته هاي نياكانمان برداشته اند تا عشق به ميهن را که آميخته با علم، دانش،  تخصص، كارآزمودگي و تجربه  است را همچون نورافكني ماندگار برای نسل امروز و آیندگان همچنان روشن نگاه دارند.

در همين راستا يكي از فرزندان اين آب و خاك كه براستي از پيشتازان و بزرگان راستين در امر شناساندن هر چه بيشتر و بهتر تاريخ و تمدن اين سرزمين بود و توانست  نقش بسزاي در بازيابي بخشي از فرهنگ اين سرزمين ايفا كند "پرفسور عليرضا شاپور شهبازي" بود كه  تلاش هاي خستگي ناپذير وي در نمايان كردن بخش هاي تاريك و ناشناخته و جا مانده از تاريخ پيش از اسلام در ايران، از برجستگي هاي بارز ايشان به شمار مي رود.

پرفسور شاپور شهبازي يكي از برجسته ترين مورخان و كهن نگاران دوره هخامنشيان و از شيفتگان و عاشقان دنياي باستان شناسي ايران كهن بود كه با پژوهش ها و بررسي هاي گوناگون در زمينه هاي تاريخ و تمدن ايران باستان، هنر باستان و زبانهاي باستاني، چراغ نور و آگاهي را براي دوستداران و دانش پژوهان در اين رشته روشن ساخت تا پژوهش هاي تاريخي ايران مبناي آكادميك به خود گيرد. اين معلم بي بديل تاريخ باستان ايران با توجه به توانمندي هاي ذاتي خويش توانست در برشي از زمان رياست موزه ملي ايران در بخش تاريخ را در كنار پژوهش هاي برجسته خويش بدست گيرد. وي همچنين توانست پس از تلاش هاي بسيار بنيادي را با نام "بنداد تحقيقات هخامنشي" بنيانگذاري كند تا سبب ساز پژوهش ها و كاوش هاي پس از خود توسط  شاگردان و باستان شناسان اين سرزمين باشد. اين بنياد هدفش تحقیق و پژوهش درباره ی  ایران دوران هخامنشی در همه ابعاد زندگي آن دوران بود. اين بنياد نخستین پایگاهی بود که در تخت جمشید شکل گرفت و به بررسي تحولات و دگرگوني هاي بسيار در آن جا پرداخت كه مهمترین هدف بنياد "بنداد تحقیقات هخامنشی"  انتشار مقالات و كتابهاي پژوهشی در چارچوب قوانین سازمان میراث فرهنگی است. به راستي كه ياد و نام اين فرزند راستين ايران زمين؛ دانشمندي بزرگوار ، تاريخ نگاري برجسته و باستان شناس و پژوهشگري كم نظير و استادی بی بدیل در راستاي شناساندن تمدن هخامنشي در ذهن و انديشه هاي دوستدارانش همواره جاويد و ماندگار است.

وی سرانجام در ۲۵ تیر ۱۳۸۵ بر اثر ابتلا به سرطان معده در آمریکا درگذشت. پیکر او پس از فوت به ایران منتقل و در حافظیه شیراز دفن شد.