استاد خلیل موحد؛ متفکری دلسوز و مردمی 

عبدالحسین کنین

اصولا برای برسی هر موضوعی بویژه مسائلی که در رابطه با انسان و آنهم انسانهای فرهیخته باشد، باید ابعاد مختلف شخصیتی آن مورد بررسی قرار گیرد، در غیر این صورت هم بررسی ها ناقص است و هم جفایی است به شخص مورد نظر، با این همه هیچکس نمی تواند ادعا کند که انسانها را بیشتر از خودشان می شناسد زیرا این شناخت نسبی است. بنده افتخار این را نداشتم که در  دوران دانش آموزی استاد موحد با ایشان ارتباطی داشته باشم، آشنایی من  با استاد مربوط دوران معلمی ایشان مخصوصا حضورشان در تربیت معلم است که این سعادت نصیبم شد با دوستی فرهیخته و متفکر و عمیقا بوشهری آشنا شوم.

در جامعه ما برخی افراد علیرغم دارا بودن ویژگی‌های علمی برجسته، با خصوصیات اخلاقی کم نظیر و بی ادعا آن طوری که در شان و منزلتشان است معرفی نمی شوند. استاد خلیل موحد از جمله ی این برجستگان علمی و اخلاقی است (با وجودی که عده ای اهل مطالعه با آثار قلمی ایشان آشنا هستند) اما به گمان من این مقدار شناخت برای این متفکر برجسته کافی نیست، برای همین است که شناخت انسانها در ابعاد مختلف را مطرح کردم، زیرا در نگاه اول آقای موحد یک معلم و استاد فلسفه و علوم تربیتی است، و علم فلسفه را به صورت کاربردی و تحلیلی در همه ی آثار قلمی و کلاس درس خود به کار می گیرد و از این لحاظ از مدرسان برجسته این علم است اما در ابعاد دیگر‌، ایشان پژوهشگری به گمان من کم نظیر هستند که چراها وچگونگی های فلسفی درهمه ی آثار قلمی ایشان می توان دید.

نویسنده برجسته با قلمی شیوا و تحلیلگرانه و جامعه شناسانه، استادی جدی پرسشگر و کنشگر اجتماعی در عین حال شوخ طبع متواضع و دوست داشتنی، بوشهرشناسی است که تعلق خاطر ش نسبت به بوشهر به نحوی است که هیچ جای دنیا را با بوشهرعوض نمی کند، به همه پدیده های فرهنگی و اجتماعی بوشهر و پیرامون آن عشق می ورزد به حدی که نسبت به بوشهریهای که به هر علتی از بوشهر مهاجرت می کنند حساسیت دارد.

اینجانب ضمن استفاده مکرر از آثار قلمی ایشان در مصاحبت و دوستی با ایشان افتخار و لذت فراوان می برم. از خداوند می خواهم برای همه مردم مخصوصا اندیشمندانمان، سلامتی و تندرستی عطا فرماید و آنها را از گزند روزگار محفوظ نگه دارد.