باباچاهی، پدید آورنده گفتمان جدید در شعر

سینا برازجانی

ادبیات و شعر امروز ما مفتخر به حضور کسانی است که ضمن تأثیرگذاری در روند شعر و جریان‌سازی بین ‏دستۀ زیادی از شاعران پس از خود، گفتمان جدیدی را نیز در شعر امروز ما پدید آوردند. کسانی چون دکتر ‏رضا براهنی، یداله رؤیایی و علی باباچاهی.‏

به این دلیل، اهمیت باباچاهی صرفاً اهمیت یک شاعر نیست؛ او شاعری است نظریه‌دان و نظریه‌پرداز ‏‏(مؤخره‌های کتاب‌های شعرش را ببینید) شاعری است پیشرو و چالش‌برانگیز (تعداد نقدهای منتقدان مخالف ‏و موافق بر مجموعه‌های او را ببینید) و شاعری است جریان‌ساز (کارگاه‌های شعر و شاگردانش را ببینید) و در ‏نهایت شاعری‌ست جریان‌پرداز (کتاب‌های نظری او بر شعر معاصر را مطالعه کنید).‏

او خستگی‌ناپذیر می‌خواند و می‌سراید و دنبال می‌کند. تأثیرات مختلف جریان‌های فلسفی و زبانی بر ادبیات ‏را در غرب دنبال می‌کند. چالش‌های خستگی‌ناپذیری را پشت سر گذاشته و هر بار با آغوش باز سراغ ‏چالشی نو رفته.‏

تأثیری که برخی مجموعه‌های شعریش داشته کم‌نظیر است. نم‌نم باران‌ام باباچاهی ولوله‌ای در شعر دهۀ هفتاد ‏بود و عقل عذابم می‌دهد ـ به قول قائلش ـ تورات شعر پست‌مدرن ایران است. او اما در شعر پسانیمایی و ‏پست‌مدرن متوقف نشد؛ هر بار تجربه کرد و هر بار ایده‌ای جدید افقی تازه به روی‌ش گشود و با هر کتاب ‏جدیدش برای ما مخاطبان شعر افقی نو گشوده شد.‏

تولد او، تولد شعر، تولد زبان فارسی و تولد ایران است؛ زنده و پاینده باد.‏

(هفته نامه نسیم جنوب- سال بیست و چهارم- شماره 971)