انسان چیزی نیست مگر انتخاب هایش

عبدالخالق ماجدی

چند روز پیش یک کلیپ دیدم از یه گاوداری مدرن در اروپا که چه طور سالنی به مساحت  چند هزار مترمربع فقط توسط یک خانم که در اتاق کنترل نشسته بود اداره می شد. تمام کارها را از دوشیدن شیر تا نظافت سالن به صورت مکانیزه توسط ماشین آلات پیشرفته انجام می شد.

یاد همسایه محله قدیمی خودمان در محله امامزاده بندر بوشهر افتادم: یک حیاط بزرگ داشتند که انتهای حیاط چند تا گاو داشتند. هر روز صبح زود می رفتم و از ننه ی محمد شیر گاو تازه  می گرفتم و مادرم شیر را می جوشاند و ما قبل از مدرسه رفتن می خوردیم. تمام کارهای این چند گاو را ننه ی محمد و پسرانش انجام می دادند.

ما گاوهای ننه ی محمد را از بین تمام گاوهای محله می شناختیم  و متقابلا گاوها هم ما را؛ سرکوچه که وارد می شدند از بین بچه های محله جوری ما را نگاه می کردند انگار که هم فامیلیم.

بعضی از روزها باید به ننه ی محمد در دوشیدن شیر هم کمک می کردیم. حیاطشون و کوچه هم همیشه تمیز بود و هیچ همسایه ای از حضور این چند گاو شاکی نبودند.

* صبح که واسه صبحانه خوردن با دوستان در پارک باسیدون جمع شدیم، چند تا کار جالب و زیبا و روح افزا دیدم: جوانی بود که پلاستیک و بطری جمع می کرد. رفت گوشه ای و چند تا نان، ریز کرد. بلافاصله کلاغها جمع شدند و شروع به خوردن کردند. رفتم پیشش و با هم صحبت کردیم. کارتن خواب بود و خودش به این چند برگ نان محتاج تر بود.

گفت که این کار رو هر روز انجام می دهد و با تمام این کلاغها و پرندگان رفیق هست.

*آقای بهنام یاسی شاگرد قصابی آقای هادی یاسی آمد تا یک کیسه خرده گوشت و چربی واسه سگها و کلاغهای پارک آورده است.

چه قدر لذت بردم از دیدن این دوتا صحنه...

* دهه هشتاد در جلسه ای در سازمان برنامه و بودجه که بخاطر تامین مالی ماشین آلات مکانیزه خدمات شهری ترتیب داده شده بود، دبیر جلسه از من سوال کرد که چرا به جای مثلا ده تا ماشین، درخواست بیست تا ماشین ندادید و خدمات شهری را کامل مکانیزه نمی کنید!

کم سن و سال بودم ولی با تمام پاکبانان رابطه عاطفی شدیدی داشتم و هنوز هم که دارم...

در جواب دبیر کمیسیون اقتصادی سازمان برنامه عرض کردم:  ما به "انسان"  تعهد داریم و بوشهر شهر کوچکی هست و جمع و جور کردنش سخت نیست و اگر به جای ساعت هفت صبح، شهر را ساعت نه صبح تمیز ولی به کمک خود "پاکبانان" و "باغبانان" تحویل دهیم حس و حال بهتری داریم و ما نسبت به خانواده این پاکبانان و باغبانان نمی توانیم بی تفاوت باشیم ....

* روانکاوان وجودگرا اولین و مهم ترین وظیفه خود را در زمان درمان بیماران به روی این موضوع متمرکز می کردند که "خویشتن وجودی" او را بازیابی کنند و تاکید می کنند که انسان یک موجود "باشنده" هست!

انسان ماشین نیست... انسان روح و روان دارد...

انسان چیزی نیست مگر انتخاب هایش...

انسان چیزی نیست مگر سلام و علیک هایش با پاکبان و باغبان محله...

شهر، خانه کلاغ و سگ و گربه و گنجشک و انسان هست و بازیایی و بازسازی خویشتن وجودی انسان چیزی نیست مگر بازسازی روابطش با دیگری!