دیوارکشیدن میان دنیای مجازی درون و بیرون کشور

خلیل موحد

1. یکی از دگرگونی هایی که در این سی چهل سال در میهن ما رخ داده، میان تهی کردن شماری از  واژگان از معنای درونی  و نیز از  کاربرد  بیرونی آن  است. معنا و  کاربردی که  همه و یا دست کم بیشتر مردم آگاه از معانی واژه و  به ویژه ارباب  فرهنگ و  دانش  از آن واژه،  فهم مشترک و نیز انتظار  کارکرد  ویژه دارند.

2. طرحی که در  کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم  و  البته با تصویب  اعضای آن مجلس، پنهان از چشم و گوش مردم  در حال بررسی آن است  و آن را "حمایت یا صیانت از حقوق کاربران و  خدمات پایه کاربردی  در فضای مجازی" نام نهاده اند، نمونه ای لخت از تجاوز و بی داد بر کلمات حمایت، صیانت و  حقوق است. 

این طرح  افزون بر چنگ انداختن بر ناموس عبارت "حمایت یا صیانت از حقوق کاربران"،  در برهنگی کامل،  نقض حقوق ملت در بهره مندی آزادانه  از رسانه های غیر حکومتی -  استفاده از رسانه های حکومتی که تحصیل حاصل است - مجازی و غیر مجازی  و  گردش آزاد اطلاعات، خبر، تحلیل،  عکس و  فیلم به شمار می رود. از دگرسو گفتن ندارد که آزادی بیان و حق بنیان رسانه های غیردولتی و غیر حکومتی  و دسترسی آزادانه به این رسانه ها در زیر یکی از آرمان های باشکوه انقلاب 57؛  یعنی، آزادی  تعریف شده است. 

3. اینک اما  دست های پنهان و  پیدای پشت این طرح که به روشنی با آرمان با شوکت آزادی در ستیز است در مسیر برداشتن گامی دیگر در نبرد خود با نمودهای با جاه و  جلال آزادی می باشند. 

جماعت اصولگرای باشنده در سرای قدرت در تضاد با اراده ی بیشتر ملت ایران، بر همه قدرت، ثروت همگانی و  رسانه های ملی کم و بیش پنجه افکنده و به شیوه ای ناعادلانه به انحصار خود در آورده است. این گروه در حوزه ی رسانه، در مجموع، صدها شبکه ی شنیداری، دیداری، دیداری - شنیداری و رسانه های کاغذی و  شبکه های مجازی اجتماعی و...  در اختیار دارد. محافظه کاران که با حذف پیشینی رقیبان خود و  با آرایی اندک بر کرسی قدرت در مجلس جلوس کرده اند، آهنگ آن دارند که با بستن بند و زنجیرهای گران بر پای فضای مجازی، بر نرخ فقر و  فلاکت اقتصادی افزوده و پاره گی های روانی مردم را ژرف تر کنند.

4. اما چرا راست اندیشان همیشه حاکم با وجود بستن صدها پایگاه اینترنتی و نیز شبکه های مجازی "یوتیوب"، "توئیتر"، "تلگرام" و کار بست دیگر قید و بندهای ضد آزادی بیان بر دیگر رسانه های دگراندیش، هنوز سیراب نشده و  در پی زدن زخمی  دیگر بر پیکر  رسانه های مجازی اند؟ مگر  نمی دانند که شبکه های مجازی از جمله ابزارهای داد و ستد اقتصادی اند و در کشور ما نیز ده ها میلیون انسان با استفاده از آن برای زیست خود درآمدزایی می کنند. آیا می خواهید با قفل کردن بیش از پیش شبکه های مجازی، این ده ها میلیون را نیز به انبوه بیکاران پیوست کنید؟!  

5. به گمان من علت بنیادین این رویکرد، هراس از آگاهی مردم از درون تاریک خانه های سیاسی و  اقتصادی است و  چنین می نماید که  از شفافیت مالی و  سیاسی گریزانند و  از سرک کشیدن رسانه ها و  مردم به نهان خانه های رانتی مالی و مناسبات ویژه خوارانه و پستوهای سیاست رسمی در تشویش و  اضطراب اند. 

وگرنه آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است. افزون بر این،  آنها می خواهند ارتباطات و  گردهمایی های اجتماعی، سیاسی،  اندیشگی و  فرهنگی مجازی مردم را از هم دریده و  یا به جایگاه حداقلی و خنثی فروکاهند و نیز میان دنیای مجازی درون و بیرون کشور دیوار بکشند. مگر اینان که بر خلاف بیشتر مردم، در رفاه و  برخورداری تمام عیار زندگی می کنند، نمی دانند که شبکه های مجازی از جمله ابزارهای داد و  ستد اقتصادی اند و در کشور ما نیز ده ها  میلیون انسان با استفاده  ار آن برای زیست خود درآمد پاک  می زایند.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم – شماره 976)