مهاجرت نخل های  دشتستان بوشهر  برای تزیین خیابان های عربی

توضیحی در باره انتشار فیلم فروش نخل‌های دشتستان به کشورهای همسایه

حمید اباذر

انتشار وسیع  فیلم کندن درختان سالم و جوان نخل با لودر در روستای رودفاریاب در بخش ارم دشتستان به دلیل بی آبی و فروش آن به دلالان صادرات چنین درختان به ثمر نشسته ای به کشورهای عربی، در رسانه های ایران و جهان، تاثر وتاسف زیادی در بینندگان برانگیخته است. 

رودفاریاب یکی از زیباترین روستاهای جهان بود با چشمه ساران و رودخانه جوشان و جاری. 

از اسمش هم پیداست جایی که فراوانی آب بود.

به چند دلیل متاسفانه اکنون آن باغات سرسبز خشکیده اند.

- زیاده خواهی مردم بالادست که در اقدامی غیرقانونی با بیش از پنجاه پمپ کف کش قوی، روزانه بیش از بیست اینچ آب را به بالای کوه ها پمپاژ کرده و علاوه بر کاشت درخت حتی صیفی جات می کارند و برخی استخر شنا درست کرده اند. ظاهرا بین خود همین برداشت کنندگان غیر قانونی هم اختلاف جدی به وجود آمده است. زیرا بالادست تری ها با پمپ های قوی تر آب بیشتری برداشت می کنند.( بخوانید هرج و مرج پایان ندارد)

- بی توجهی مسئولین در مدیریت و مدرن سازی آبدهی مثل قطره ای کردن در آبیاری.

- بی عدالتی در توزیع بودجه سدسازی  و آبخیزداری و ... در بخش ارم که سهم روستای رودفاریاب در چهل سال اخیر نزدیک به صفر بوده است.

من در این یادداشت عامل مهم دیگر یعنی کاهش بارندگی را در کاهش منابع آبی سهیم می دانم اما اصلا عامل خشکسالی باغات رودفاریاب نمی دانم. به این دلیل که اگر به فرض امسال بیش از هزار میلی متر باران هم در ارتفاعات روستای تنگ فاریاب ببارد و رودخانه جوشان شود باز هم  حریف پنجاه پمپ کف کش دو و سه اینچی مردم بالادست یعنی روستای تنگ فاریاب نخواهد شد و باز هم قطره ای آب به باغات روستای رودفاریاب نخواهد رسید.

این همه فاجعه ای نبود که نوشته ام فاجعه بدتر این است که کشاورزان رودفاریابی پس از سال ها اعتراض و بی توجهی مسئولین مجبور شده اند در جای جای روستا برای آبیاری باغات خود چاه حفر کنند. اختلاف بین خود مردم رودفاریاب هم شدید شده است به گونه ای که معترضان به حفر چاه، باغات را به آتش می کشند. طبق برآورد کارشناسان کمتر از پنج سال منابع کم آب زیر زمینی رودفاریاب هم به پایان می رسد یعنی  خطر فرونشست روستای مسکونی رودفاریاب به غم خشکیدن باغات هم افزوده شده است.

حالا در این آوار بدبختی ها که کشاورزان مجبورند نخل های چون فرزند خود را مثل فرزند فروشی در افغانستان به ثروتمندان همسایه بفروشند و فیلم این فاجعه در دنیا منتشر شده است و دل ما رودفاریابی ها را که با این باغات زندگی کرده ایم، می سوزاند، بخشدار ارم برای این که گردی به دامن مدیریت خود ننشیند در مصاحبه ای گفته است که این درختان ارزش اقتصادی نداشته و فروش آن ها طبیعی است. در حالی که این نخل ها سرسبز و ثمرده هستند.

مصاحبه بخشدار که نماد دولت در بخش ارم است نشان داد که مدیریت در بخش ارم و به تبع مدیریت آب و کشاورزی دشتستان توجه کافی به خشکسالی در رودفاریاب نداشته اند.

اما پیشنهاد من برای نجات باغات باقی مانده در رودفاریاب این است:

۱- برخورد قاطعانه با برداشت کنندگان غیرقانونی آب در تنگ فاریاب.

۲- مدیریت واحد در آبیاری باغات تنگ فاریاب ( ۶ هزار نخل بعلاوه درختان جدیدی که کاشته شده و من آمار آن را ندارم) و رودفاریاب  ( ۲۰ هزار نخل) که با ساخت منابع بتنی آب و هدایت آب رودخانه و قطره ای کردن باغات امکان پذیر است. مطمینم با آب موجود می توان تمام درختان دو روستا را با قطره ای کردن سیراب کرد.

۳- جبران عقب ماندگی توسعه در بخش سدسازی و آبخیزداری  در روستای رودفاریاب.

۴ - دادن وام به کشاورزان رودفاریاب برای ساختن انبارآب. در زمستان به راحتی می تواند آب های جاری را برای مصرف در تابستان انبار کرد.

نگارنده این یادداشت باغ پدری خود را با ساخت انبار و آبگیری در فصل زمستان نه تنها از خشکیدن نجات داده بلکه به افزایش ثمر نشانده است.

   (هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم ، شماره 979)

#بوشهر #بوشهری #بوشهریا #خلیج_فارس #روزنامه #مقاله #نسیم_جنوب