دوستت مي‌دارم بوشهر

نسیم جنوب - رضا نکيسا: آدمي در هرجا بدنيا مي‌آيد تعلق خاطري دارد از جنس دوست داشتن، علاقه که همزاد اوست و همراهش، موطن آدمي او را چنان گهواره کودکي‌اش در بر مي‌گيرد و تا کوچه و پس کوچه‌هاي خاطرات شيرين دوران کودکي‌اش همراهي مي‌کند. نوستالژي که تا آخرين لحظه حيات با او و همراه اوست.

بوشهر را دوست دارم براي شعر و سرودهايش، نغمه شاعرانه‌اي که از اعماق جان سرچشمه گرفته و روح آدمي را نوازش مي‌کند، در کنار ساحلي آرام در امتداد خليجي گرم، به گرمي و صفاي مردمانش، ساده و بي‌آلايش بدون آميختگي در پيچيدگي‌هاي عصر جديد، مردماني گرم و دوست داشتني، به حرارت، گرماي تابستان  بي هيچ غرور و خودبرتربيني، من اين شهر را براي همزيستي مسالمت آميزش با تمام اديان، مذاهب و فرهنگها و در آميختگي هر آن کس که به اين شهر در آيد، دوست دارم. و ديگر، زادگاهم و آرامگاه نياکان‌ام. بوشهر شهر فرصتهاي فراموش، در غربت غريب خويش، خو کرده با تابستان‌هاي داغ و آواز جاشوا، هر گوشه اين شهر که مي‌نگري حسي تورا در آغوش مي‌کشد و تا فراسوي خيال با خود مي‌برد.

آري دوستت مي‌دارم بوشهر، براي ترانه خيام در رقص کلام خنياگران، پر آوازت. براي حضور آتشي‌ها، چوبکها، رواني‌پورها، صغيري‌ها، باباچاهي، بياباني‌ها و... دوست دارم.

 آرامش حضورت در کنار خليج فارس تا ابد ماندگار ...

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم، شماره ۹۵۵)