سپاس پسر نخل و دريا و گرما 

نسیم جنوب، يونس قيصي‌زاده: حسين ماهيني پس از سالها افتخارآفريني در ميادين فوتبال، کفش‌هاي خود را آويزان کرد تا فصل جديدي را در زندگي ورزشي خود در کسوت مربيگري، شروع نمايد. 

آن چه در اذهان عمومي از زندگي فوتبالي حسين ماهيني، نقش بسته، بازيکن سخت کوش، با اخلاق، جوانمرد و متعصبي است که با اين‌که در سطح اول فوتبال کشور بازي کرد، کاپيتان پرسپوليس يکي از پرافتخارترين تيم‌هاي کشور شد،  ملي پوش فوتبال ايران شد و در ميادين ورزشي دهها افتخار را کسب کرد، ولي با اين وجود عشق و وفاداري خود را به مردم از دست نداد و همواره در کنار آنها ايستاد و همراه با آنها خوشحالي کرد و در غم آنها گريست.  

علاوه بر اين در کنار خصلت‌هاي خوب اين بازيکن به ياد ماندني، بايد به عشق وي به زادگاهش هم اشاره کرد، بچه بوشهر، هيچ وقت يادش نرفت که از کجا آمده است، در چه شرايط سختي رشد کرده است، چه مشکلات بزرگي را پشت سر گذاشته است و چه کساني حامي و مشوق وي در اين راه بوده‌اند. اين قدردان بودن وي و فراموش نکردن بوشهر، باعث شد تا وي به عنوان نماينده‌اي شايسته براي بوشهر در ميادين ورزشي ظاهر شود. 

بازيکنان زيادي از سراسر کشور در تيم‌هاي بزرگ پايتخت و تيم ملي حضور داشته‌اند، اما هرگاه اسم حسين ماهيني در ميادين ورزشي آمده است، بلافاصله با پسوند «اين بازيکن بوشهري»، همراه شده است، چرا که عشق و علاقه وي به بوشهر و قدرداني هميشگي‌اش از مردم زادگاهش، باعث شده تا همه بدانند که حسين بچه بوشهر هست، بچه گرما و آفتاب و دريا و محروميت، الگوي بچه‌هايي که در کمبود امکانات با عشق ماهيني شدن، بدنبال توپ مي‌دوند و شاد هستند.

اکنون که حسين ماهيني کفش‌هاي خود را آويزان کرده است، با افتخار به اين پسر بوشهري، سپاس و تشکر خود را نثارش مي‌کنيم که در همه اين سال‌ها فرزندي شايسته، نماينده‌اي سربلند، سفيري پرافتخار و بازيکني جوانمرد براي بوشهري‌ها در سطح ملي و جهاني بود و باعث پرآوازه شدن نام بوشهر و خصلت نيکوي مردمان آن شد.

سپاس ما تقديم به پسر بوشهري که هنگامي هم که جام قهرماني را بر دستان خود بلند مي‌کرد، نام بوشهر را بر پيراهن خود مي‌نوشت تا مردمان بوشهر را نيز در شادي‌هاي خود شريک کند، تا به ديگران بفهماند که عليرغم آن همه کم لطفي‌ها و نامهرباني‌ها نسبت به فوتبال بوشهر، باز هم بازيکنان بوشهري افتخارآفرينند، تا بچه‌هاي بوشهر در ميدان فوتبال را اميدوار نگهدارد که با وجود اين همه کمبود، خسته نشوند و بيشتر تمرين کنند و  سخت‌تر بجنگند...

حسين ماهيني، فرزند ديار نخل و دريا و گرما، متشکريم از اينکه ما را در همه اين سالهاي فوتبالي‌ات سربلند کردي، متشکريم از اين که اخلاق و جوانمردي بوشهري‌ها را به دنيا نشان دادي، متشکريم از اين که کنار ما ماندي و شهرت و پول و تشويق‌هاي زياد، تو را از ما نگرفت. سپاس حسين جان.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

اي کاش به نحو شايسته‌اي از وي تجليل مي‌شد

نسیم جنوب، حيدر عبدالله‌زاده پيشکسوت فوتبال: سال 80 با توجه به اين که من بعنوان سرمربي ايران جوان انتخاب شده بودم شش هفت   بازيکن از جوانان که آن زمان که در دست حميد هاشمي بود به بزرگسالان آوردم. حسين ماهيني، حسين موجي، سجاد مشايخ   و برادران رستمي  احسان و امير  و روزبه چاهي بخش   و مهدي  دهار را وارد بزرگسالان کرديم و تمريناتمان شروع شد. آن سال ايران جوان بضاعت خوبي نداشت و همه بازيکنان جذب شده از بوشهر بودند و جوياي نام و با توجه به اين که  شاهين  و ‌شهرداري  نيز در ليگ دو کشور بازي مي‌کردند، ما هم با همان بازيکنان قديمي و جوانان مستعد ايران جوان پا به مسابقات گذاشتيم و قهرمان شديم و به ليگ سه کشور پا گذاشتيم و بنظرم آن سال آخرين قهرماني ايران جوان در بوشهر بود.

صد البته حسين ماهيني زودتر نبوغ خود را نشان داد  و در سه پست برايم بازي کرد. البته حسين دوست داشت در دفاع مياني بازي کند، مثل بازي در تيم هاي پايه. حسين از جمله بازيکناني بود که  در سه پست مي‌توانست کمک حالم باشد؛  دفاع راست و چپ و وينگر راست. اما تشخيص من اين بود که ايشان مي‌توانست بيشتر در اين پست ها به تيم کمک کند. سال سختي بود  و حسين بنظرم بهترين پاسور ما بود. توپ‌هايش و پاس هايش خوب به همدسته هايش مي‌رسيد و کمک هاي شاياني براي ما انجام داد. در خدمت تيم بود، ساده و ‌موثر بازي مي‌کرد و رفتارش زبانزد بود و بچه ها خيلي دوستش داشتند.

يکي از روزها به وي گفتم شب زودتر برو خونه و بيشتر استراحت کن. يه کم به دل گرفت اما اعتراضي  نکرد  و البته من مي‌بايست تو خلوت خودمان صحبت مي‌کردم.

من اولين سرمربي بزرگسالان حسين ماهيني بودم که براي ايران جوان  بازي کرد و دلخوشم براي آن روزها وباعث افتخار من شد که سال‌هاي زيادي در پرسپوليس تيم بزرگ پايتخت بازي کرد و هم مشهور شد و هم محبوب ماند  و آخر فوتبالش هم به قشنگي زمين فوتبال را بوسيد و رفت، گرچه اي کاش به نحو شايسته اي از وي تجليل مي‌شد. البته فکر مي‌کنم بچه خلف ايران جوان و پرسپوليس خواهد ماند و سال‌هاي زيادي از ايشان ياد خواهيم کرد. دوران زيبايي داشت اهوازها هم سکوي پرتاب خوبي برايش بودند و سنگ تمام برايش گذاشتند. ايشان در قلب ما هم جاي ويژه‌اي دارد و براش آرزوي بهترين ها دارم. حسين مي‌تواند يک مربي ارزشمند بشود.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

مدافعي باهوش و زيرک

رضا ابراهيمي پيشکسوت فوتبال: حسين ماهيني؛ از فوتباليستهاي بنام وارزنده بوشهر، مدافعي باهوش، زيرک، از بازيکنان بزرگ بوشهر. حسين فوتبال خودش را از بوشهر آغاز کرد و سريع خودش را مطرح کرد و به تيم جنوبي استقلال اهواز پيوست و پس از آن به تيم هاي ذوب آهن و ملوان پيوست. اوج بازيهاي حسين در سال 91 در تيم بزرگ پرسپوليس بود. اين اسطوره بوشهري جديدا کفشهايش را آويخت تا وارد عرصه مربيگري شود. به اميد موفقيت حسين ماهيني عزيز، بچه ديار نخل ودريا وگرما پاينده باشي.

 

سطر پاياني دوران بازي حسين ماهيني

نسیم جنوب، مهدي صالحي زاده خبرنگار نسيم جنوب: حسين ماهيني بازيکن شهير بوشهري و مدافع پيشين تيم ملي فوتبال ايران که اخيراً در کلاس‌هاي مربيگري B آسيا شرکت کرده بود، از دنياي بازيگري فوتبال خداحافظي کرد. ماهيني که فوتبال خود را از بوشهر و تيم ايرانجوان آغاز کرد، سال‌ها در تيم پرسپوليس عضويت داشت و در سه قهرماني سرخپوشان در ليگ برتر، مدال قهرماني را بر گردن آويخت.

وي سابقه بازي در تيم‌هاي ذوب‌آهن اصفهان، استقلال اهواز، ملوان بندر انزلي، نساجي مازندران و سايپا را در کارنامه دارد.

وي با انتشار يک پست اينستاگرامي از دنياي بازيگري فوتبال خداحافظي کرد.

حسين ماهيني نوشت: «دويدن در شرجي جنوب روي ماسه ها، انتهايش به جام جهاني و بازوبند خوشرنگ پرسپوليس ختم شد. چه چيزي بهتر از اين؟

حالا در سطر پاياني کتاب دوران بازي، بايد توپ را بوسيد و خاطراتش را براي هميشه قاب کرد.

از ايرانجوان بوشهر تا استقلال اهواز، ذوب آهن اصفهان، پرسپوليس، ملوان بندر انزلي، نساجي مازندران و سايپا همه تيم هايي بودند که برايم روزهاي خوبي را تداعي کردند.

هفت سال زندگي با لباس پر افتخار پرسپوليس و بستن بازوبند کاپيتاني اين تيم اوج افتخارات باشگاهي ام بود.

پوشيدن لباس تيم ملي اميد و بزرگسالان هم افتخاري شيرين برايم بود که بابت همه اين مسائل بايد از خداي بزرگ، خانواده ام، مديران و مربيان و همبازيانم در همه اين سالها تشکر نمايم.

قدردان زحمات همسرم که چون کوه پشت من بود، هستم و حضور فرزندانم انگيزه هايم را بيشتر مي کرد تا بتوانم موفق باشم.

من کفش هايم را آويختم تا وارد عرصه مربيگري شوم . به اميد موفقيت در اين عرصه.

«حسين ماهيني، فرزند ديار نخل و دريا و گرما»

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

حسين ماهيني؛ نامي به نجابت کهن ديارم بوشهر

نسیم جنوب، ايمان محمدپور مدير سايت ورزش بوشهر: حسين ماهيني از خانواده‌اي با اصالت، ريشه دار و فرهنگي در بوشهر مي‌باشد، روزگاري حسين براي رسيدن به هدفش يک پايش در مستطيل سبز بود و پاي ديگرش در نيمکت‌هاي خشک درس و مشق.

وي تلاش زيادي کرد و شلاق روزگار را به تن خريد تا به آن چه که استحقاقش را داشت برسد، حسين ماهيني براي اينکه امروز نامش بر سر زبان‌ها باشد سختي‌هاي زيادي کشيد که تلاش خودش و پشتوانه‌اي به نام خانواده نقش پررنگي در آن داشت.

رسيدن به سطح اول فوتبال کشور و پيراهن مقدس تيم ملي کار هر کسي نيست اما حسين ماهيني بخوبي خواستن توانستن است را به معناي واقعي پياده کرد تا به آن برسد.

او که در مکتب باشگاهي ريشه دار و قديمي و مردمي ايرانجوان بوشهر رشد کرده بود خيلي زود و در اوج جواني در تيم بزرگسالان به ميدان رفت و به کاپيتاني آن هم رسيد. ايرانجواني که سکوي پرتاب ستاره‌اي شد که سالها بعد به نايب قهرماني باشگاه‌هاي آسيا و قهرماني ليگ برتر ايران و حضور در جام جهاني رسيد.

ماهيني در هر تيمي که بود حکم آچار فرانسه را داشت، دفاع راست، چپ و مياني و هافبک دفاعي بازيکني چند پسته که داشتنش آرزوي هر مربي بود.

حسين ماهيني اصالت دار بودن و ريشه در خاک ديار شرجي و آفتاب را هميشه به رخ کشيده است و هيچگاه ترسي از بيان واقعيت نداشت به همين دليل هست که به غير از محبوبيت در بين ايرانجواني‌ها و پرسپوليسي‌ها در ميان شاهيني‌ها و استقلالي‌ها هم محبوبيت خاصي دارد تا مردمي بودن اين پسر نجيب بوشهري بيشتر نمايان باشد.

حالا حسين ماهيني کفشهايش را آويخته است و اسبش را براي چالش جديد فوتبالي زين کرده است. مطمئنا با خصوصيات اخلاقي و فني که از او ديده‌ايم بايد منتظر درخشش روي نيمکت داغ مربيگري باشيم.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

معني خالص بودن

نسیم جنوب، محمد جهان افروزيان: آب دريا هم گاهي کدر مي‌شود، گاهي صاف و گاهي مواج، اما رقص ماهيان درون آب هميشه گواهي است بر آزادي و آزادمنشي ماهي و دريايي که اجازه رهايي را مي‌دهد و اما در فوتبال گواه خواستي. اينک گواه حسين ماهيني بچه سبخزارها، شرجي و گرما و شهر و استان انسان ساز همراه با شجاعت و نخبگي بوشهر، وقتي با خبر خداحافظي‌اش از ميادين فوتبال و بازي در تيم‌هاي بزرگ ليگ برتري مثل پرسپوليس و تيم ملي روبرو مي‌شويم، دلمان مي‌گيرد، اما به حسين ماهيني در ميان تمامي واماندگي روزگار و زمانه افتخار مي‌کنيم. کسي که با نجابت پا به عرصه فوتبال گذاشت و با بزرگي و صداقت و مردانگي برگشت؛ معني خالص بودن اين است و نه چيز ديگر. شايد پول، نه يا شايد ماشين‌هاي آخرين سيستم و شاسي بلند، نه، شايد کاخ‌ها و خانه‌هاي آن چناني، نه، وقتي حسين است حسين بود و حالا که از عرصه بازي خداحافظي کرده است همان حسين است.  موفق باشي بچه بامعرفت و مهربان محله جفره بوشهر.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

رفتني که کم رنگ نمي‌شود

نسیم جنوب، وليد صفري بازيکن اسبق تيم ملي: پاي برهنه بر روي شن هاي داغ ساحل شغاب و جلالي بوشهر با ذهني که مملو از رويا و آرزوها بود، مي دويد تا شايد در فرداي پيش رو بتواند خوش نامي کند. پسر لاغر اندام و کشيده‌اي که عاشق فوتبال بود و اين را از پدري به ارث برد که خودش در گذشته سري در فوتبال و فوتباليست هاي بوشهري داشت. حسين ماهيني بدنبال حرکتي بي بازگشت در مستطيل سبز بود که درهاي بسته پيش رو را با غناي ذهني و جسمي باز کند و بدنبال تحقق روياهاي بود که از کودکي در سر مي پرورانيد. از سرزمين گرما و شرجي هاي طاقت فرساي بوشهر تا ورزشگاه بين المللي آزادي راهي سخت و دشوار براي حسين ماهيني ترسيم شده بود اما همت و تلاش از او فردي با اراده و مصمم ساخته بود تا اين طي طريق ماحصلي بزرگ براي ايشان به ارمغان آورد. فوتباليستي که در شروع به شخصيتي سازنده رسيد تا فوتبال را در رعايت سلسله وار آن پيدا کند. از ايرانجوان بوشهر تا کاپيتاني پرسپوليس تهران و تيم ملي ايران نشان از ارزش و اهتمام او به آينده اش است که اين چنين خود را وقف يادگيري و پيشرفت و تعالي فوتبال کند. فوتباليستي که از متن بي بضاعتي چنان بضاعتي ساخت که پرچمدار استان و نماينده شايسته‌اي براي مردمش در اکثر ميادين جامعه بود. بدون شک هر فردي با شروع به پاياني خواهد رسيد، اما حسين داستان ما فلسفه زندگي اجتماعي و ورزشي خود را در قالب انسانيت، اخلاق و مردم داري طي نمود. او عليرغم اين که کفش‌هاي فوتبالش رو براي هميشه آويزان کرد، اما همچنان در ذهن و يادها به عنوان شخصيتي ارزشمند و ستودني خواهد ماند.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

اولين بار که ديدمش

نسیم جنوب، احمد خالق پناه پيشکسوت فوتبال: هنوز دقايق چنداني از بازي نگذشته بود که نظرم را به خود جلب کرد. تيم تازه تاسيس شهرداري مي خواست فوتبال بوشهر را در ليگ يک کشور نمايندگي کند و براي يک ديدار تدارکاتي برابر ايران جوان صف آرايي کرده بود. در خط دفاع ايران جوان پسري ترکه‌اي با شماره 21 ديدم که در غايت جواني راه و رسم دفاع کردن را در زمين و هوا به خوبي نشان مي داد. هرگاه صاحب توپ ميشد، درک و درايت خود را با گردش توپ و اتخاذ تصميم مناسب به منصه ظهور مي گذاشت. من اگرچه براي تماشاي رونمايي از تيم شهرداري به تماشاي بازي نشسته بودم، در ذهن و ديدگانم اما از جواني رونمايي شد که آينده درخشاني را نويد مي‌داد. دلم مي‌خواست بيشتر لحظات بازي در منطقه يک سوم دفاعي ايران جوان جريان داشته باشد تا بيشتر شاهد هنرنمايي آن نوجوان 16 ساله باشم. او همه هوش و حواس مرا به خود معطوف نموده بود. تصور ظهور ستاره اي تابناک در آسمان فوتبال، معماي پيچيده‌اي نبود. فقط خُرده هوشي مي خواست و سرِ سوزن ذوقي.

بازي با نتيجه صفر- صفر پايان يافت و هيچ گلي به ثمر نرسيد، اما من آن روز شاهد جوانه زدن گلي بودم که سالها چمنزار ايران و آسيا را عطرآگين نمود. لحظه ي خروج بازيکنان از زمين در کنار زنده ياد مجيد چاهي بخش ايستاده بودم و با اشاره نام او را پرسيدم. مجيد گفت: او حسين ماهيني ست. پسر ممدسن.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

از بچه‌هاي بامعرفت بوشهر

نسیم جنوب، سجاد مشايخ، کاپيتان سابق ايرانجوان: من با حسين ماهيني از کلاس پنجم دبستان و زماني بازي‌هاي منتخب دوست شدم. چند سال بعد نيز در ايرانجوان با هم، هم بازي شديم. حسين براي من و بوشهر باعث افتخار است. او از بچه‌هاي خاکي و بامعرفت بوشهر به شمار مي‌رود. فوتباليستي که اين لياقت را داشت تا به بالاترين درجه فوتبال ايران يعني تيم ملي برسيد و حضور در جام جهاني را تجربه کند.  حسين بازيکني بود که قابليت اين را داشت که در چند پست بازي کند. اميدوارم همان طور که در دوران بازيگري موفق بود، در امر مربيگري نيز موفق باشد. خدا يارت باشد حسين جان.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

  

شماره 13 ماندگار فوتبال بوشهر

نسیم جنوب، حسن غريبي مدير تيم رسانه ورزش بوشهر : حسين ماهيني فوتباليستي ممتاز و بي نظير بود هم از لحاظ فني و هم اخلاقي ، مدارج فوتبال را به خوبي طي کرد .

از ايران جوان بازيکن ساز راهي خوزستان شد در اهواز سختي هاي بسياري کشيد تا تبديل شد به يک فوتباليست باکيفيت باتجربه و اينجا بود که راهي نصف جهان شد و پيراهن سبز ذوب آهن اصفهان به تن کرد. حسين ماهيني شايسته پيشرفت در فوتبال کشور را داشت،يک پشتکار بي نظيرهم در وجودش موج مي زد همان اعتماد به نفس باعث شد  در فوتبال کشور به حق اش برسد. پوشيدن پيراهن پرسپوليس و تيم ملي سکوي پرتاب آقا حسين در فوتبال بود.

شماره 13 ماندگار به بازوبند تيم پرسپوليس تهران رسيد ، بازوبندي که ايامي بر بازوي بزرگاني همچون علي  پروين،  حميد جاسميان، همايون بهزادي، محمد پنجعلي، احمد رضا عابدزاده، فرشادپيوس،حميددرخشان، افشين پيرواني،کريم باقري،سيدجلال حسيني بسته شده بود به فرزند بوشهر هم رسيد تا نشان دهد چقدر بزرگ و ارزشمند شده است، و اينک وقت خداحافظي از دنياي توپ گرد است براي حسين آقا ماهيني آرزوي سلامتي و سربلندي را ازخداوند بزرگ خواهانم ، اميد در جرگه مربي گري هم موفق باشد.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

افتخاراتي که هر فوتباليستي آرزويش را دارد

نسیم جنوب، مجيد مشايخ پيشکسوت فوتبال: گويي ديروز بود؛ جوان رعنا و بلند بالاي بوشهري سر گلايه پيش من باز کرد و گفت براي عقد قرارداد با ايرنجوان، تقاضاي 6 ميليون کردم اما قبول نمي‌کنند.

 من به يکي از مسئولين وقت ايران جوان گفتم  که اين پول را به حسين ماهيني بدهيد، حيف است از دستش بدهيد.

جواب داد: بازيکن جوانان هست، دلش خواست بماند.

 شايد اين فرصتي بود که به او با ملحق شدن  به استقلال اهواز دست داد تا در سايه تلاش‌هاي خودش، تمام پله‌هاي ترقي راطي کند. افتخاراتي که هر فوتباليستي آرزويش را دارد. حالا با جدايي از دوران بازيکني، تلاشي ديگر شروع کرده که اميدواريم مثل دوره بازيکني در جرگه مربيگري نيز موفق باشد.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

 

فاتح قله‌هاي ترقي

نسیم جنوب، عبدالباقي صداقت فعال رسانه اي: حسين ماهيني فوتبال را از رده پايه در باشگاه ايرانجوان بوشهر شروع و تا حضور موفق درتيم ملي اميد کشور و سپس در باشگاههاي ليگ برتري کشور ادامه داد و در باشگاه‌هاي استقلال اهواز، ذوب آهن اصفهان، پرسپوليس تهران، ملوان انزلي و سايپاي تهران به عنوان يک بازيکن تاثير گذار تمام عيار و نتيجه بخش انجام وظيفه نمود.

اوج موفقيت او در باشگاه پرسپوليس و بستن بازوبند کاپيتاني اين تيم تراز اول و پرطرفدار کشور و همچنين انتخاب در تيم ملي ايران بود.

حسين ماهيني بخوبي و با برنامه‌ريزي صحيح، قله هاي فوتبالي را از رده‌هاي پايه در بوشهر تا پوشيدن پيراهن تيم ملي را يکي پس از ديگري فتح کرد و به همين خاطر وي را فاتح قله‌هاي ترقي نام گذاري کرديم. پس از آن همه افتخارات درخشان براي فوتبال کشو، اينک با تلاش و کوشش دوران مربيگري را شروع کرده تا در آينده بعنوان يک مربي جوان و با دانش، برگ زرين ديگري از افتخارات فوتبالي خود را در کارنامه درخشانش اضافه نمايد و يکي از سختترين  قله‌هاي فوتبال را به نحو احسن  و شايسته فتح کند. به اميد خدا در اين مسير جديد مربي گري نيز همچون تمامي دوره‌هاي فوتبالي خود موفق و سربلند باشد.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)

 

بازيکن پرافتخار ملي پوش بوشهري

حسين ماهيني سابقه عضويت در تيم ملي فوتبال اميد ايران را دارد. در بازي‌هاي آسيايي 2006 که در دوحه قطر، برگزار شد، وي به همراه اين تيم، به مدال برنز مسابقات، دست يافت.

ماهيني براي نخستين بار، هنگامي که براي ذوب‌آهن اصفهان بازي مي‌کرد، در 6 خرداد 1390، توسط کارلوس کي‌روش به تيم ملي فوتبال ايران دعوت شد. نخستين بازي ملي ماهيني، در يک ديدار دوستانه در در برابر تيم ملي فوتبال ماداگاسکار بود که با تک‌گل جلال حسيني، با پيروزي يک بر صفر تيم ايران، همراه شد. او در اين مسابقه، از دقيقه 70 به جاي هادي نوروزي به زمين آمد. اين مسابقه، همچنين نخستين ديدار رسمي تيم ملي فوتبال ايران با سرمربيگري کارلوس کي‌روش بود. پس از اين، ماهيني نقشي نيز در تيم کي‌روش، براي صعود به جام جهاني فوتبال 2014 داشت و از بازيکنان ايران، در مرحله مقدماتي جام جهاني فوتبال 2014 بود. در نخستين مرحله گروهي مقدماتي، ماهيني در برابر تيم‌هاي اندونزي، بحرين و قطر، براي 5 بار به ميدان رفت و تنها در يک مسابقه، غايب بود. ايران به عنوان صدرنشين اين گروه، با 3 برد و 3 مساوي و تنها 5 گل خورده، صعود کرد. پس از اين، ماهيني در مسابقات دوستانه‌اي در برابر تيم‌هاي ملي موريتاني، موزامبيک و آلباني به ميدان رفت و تيم ملي ايران، تنها يک گل را در اين مسابقات، دريافت کرد. در مرحله گروهي دوم مقدماتي جام جهاني 2014، ماهيني در نيمي از مسابقات، به کار گرفته شد و به ترتيب، در برابر تيم‌هاي ملي ازبکستان، قطر، لبنان و کره جنوبي به ميدان رفت. پس از آن، در غالب مسابقاتي دوستانه از جمله در برابر تاجيکستان و عمان براي ايران، به ميدان رفت و ايران در اين دو مسابقه، 4 گل دريافت کرد. ماهيني براي مرحله مقدماتي جام ملت‌هاي آسيا 2015 نيز به تيم ملي ايران، فراخوانده شد؛ او در سه مسابقه در برابر تايلند، لبنان و کويت به ميدان رفت.

حسين ماهيني توسط کارلوس کي‌روش به تيم ملي فوتبال ايران براي جام جهاني فوتبال 2014 نيز فراخوانده شد. کمي قبل، براي آماده‌سازي تيم ملي ايران براي اين رقابت‌ها، کي‌روش نخست با برگزاري اردويي در آفريقاي جنوبي کار را شروع کرد. بازي با چند تيم غير مطرح باشگاهي آفريقايي، به نقطه شروع ديدارهاي دوستانه  ايران، در اين اردو، تبديل شد؛ تيم ملي ايران، در اين اردو چهار بازي انجام داد که يک باخت، يک تساوي و دو پيروزي نتايج آن بودند. پس از آن تيم ملي ايران، به اتريش رفت تا اردوي پاياني خود را پيش از جام جهاني فوتبال 2014 برزيل، در آنجا برگزار کند. اين اردو هم سه ديدار دوستانه داشت که شامل دو تساوي و يک پيروزي مي‌شد؛ ماهيني در اين ديدارها نيز بازي کرد.

آخرين بازي‌هاي ماهيني براي تيم ملي ايران، در چهار بازي دوستانه رسمي در برابر بلاروس (28 ارديبهشت 1393)، آنگولا (9 خرداد 1393)، ترينيداد و توباگو (18 خرداد 1393) و پاپوآ گينه نو (20 آبان 1395) بوده‌اند؛ ايران در اين مسابقات، تنها 4 گل دريافت کرد.

در بهمن 1396، ماهيني درباره حضور در تيم ملي فوتبال ايران، اعلام داشت که: «من با اين جابه‌جايي پست‌هايم (در پرسپوليس) تقريباً تيم ملي را از دست دادم؛ البته فداي سر هواداران». 

وي همچنين اعلام داشت که مايل بوده ‌است تا بيشتر در پست دفاع راست، به ميدان برود. ماهيني در مجموع، 23 بازي رسمي براي تيم ملي فوتبال ايران انجام داد.