نگاهي به موزه پمپيدو در پاريس

سفينه فضاييِ ? جورج پمپيدو

زهرا هوشيار

پاريس - فرانسه دهه 1970، دو جوان ناشناس به نام ? هاي ريچارد راجرز و رنزو پيانو ٫ 680 نفر را شکست دادند و معامله بزرگ معماري راديکال و ? آوانگارد را رقم زدند.

چشم انداز مردي که از آن نام گرفت، بناي موزه ملي و فرهنگي جورج پمپيدو يا سفينه فضايي.

اين بنا در مرکز شهري بنا شد که زماني پاريس در صحنه هنرهاي   معاصر جايگاه خود را به عنوان پيشرو به نيويورک داده بود و براي به دست آوردن مجدد جايگاهش به يک فضاي اصلي نياز داشت که در جهان فورا شناخته شود.

مهم ? ترين تک ساختمان بعد از جنگ جهاني دوم، شهري که در آن همه چيز از غذاخوري،کتابخانه، موسيقي گرفته تا بزرگ ? ترين مجموعه هنر مدرن و معاصر در اروپاو نماد معماري قرن بيستم به شمار مي ? آمد.

اما ايجاد تغيير آسان نبود قرار دادن يک سفينه فضايي در وسط شهر پاريس کمي ديوانگي اما يک ژست صادقانه و شجاع بود که از اين دو جوان برمي ? آمد.

افتتاحيه اين مرکز در سال 1977 صورت گرفت. کاخي در مقابل يک ميدان که بيشتر جذابيت آن در مورد ظاهر آن ديده مي ? شد.

همه چيز از درون به بيرون بود. لوله هاي لوله ? کشي به رنگ سبز، لوله هاي حمل و نقل قرمزي لوله ? هاي کنترل آب و هوا آبي.

تمام ويژگي ? هاي عملکردي ساختمان در نماي بيروني قرار داشت و اين باعث شد که فضاي داخلي ساختمان در سطح وسيعي کاملا کاربردي باشد.

اين مرکز ملي و هنري بر فراز همسايگانش به صورتي قرار داشت که از فراز آن تمام مناظر شهر را ميتوانست تصاحب کند.

يک سفينه فضايي عظيم که از شيشه، فولاد و لوله ? هاي رنگي ساخته شده و به طور غير منتظره ? اي در قلب پاريس فرود آمده بود.

با نماي بيروني که در برابر ساختمان ? هاي سنتي بارون ? ها وسمان متمايز مي ? شد.

هدف از اجراي اين پروژه ديدن مردم براي ملاقات با مردم بود. يک تئاتر عمومي در فضايي باز.

نقطه عطف معماري مدرن در کنار برج ايفل، لوور و نوتردام.

دهه ? هاست که اين ساختمان را به عنوان يکي از شناخته شده ? ترين سازه ? هاي پاريس بشمار مي ? آورند.