پرويز هوشيار؛ نويسنده و هنرمند متعهد و دلسوز بوشهري

زيبا هوشيار:  ‎چاپ مقاله «اصل چهارم ترومن در بوشهر» در هفته نامه وزين نسيم جنوب در شماره 1054 به نام پرويز هوشيار، مرا بر آن داشت که با چشمان اشکبار مطلبي را درباره اين نويسنده و پيشکسوت هنر بوشهر بنويسم.

‎پرويز برادرم، انساني فرهيخته، فداکار، باسواد، هنرمند، نويسنده و آموزگاري توانا بود. از چهره‌هاي تاثيرگذار و دوستي از خود گذشته در مقابل رفقا و دوستان خود بود. از اعضاي قديمي و موثر درنسيم جنوب بود. با خيلي از اعضاي اين نشريه رفاقت قديمي داشت. ولي افسوس که در حال حاضر، در گوشه‌اي از منزل خود، با بيماري لاعلاج خود زندگي مي‌کند.

‎لازم مي‌بينم که نگاهي گذرا به زندگي او داشته باشم.

‎بعد از فارغ التحصيلي و اتمام دوره سربازي، براي خدمت به جوانان شهر و استانش، به سمت دبيري، در آموزش و پرورش بوشهر استخدام شد.

‎آموزش به شاگردانش را با عشق و علاقه ي شديد، به عهده داشت. در نتيجه اين تعهد و تلاش، تقديم چهره‌هاي سرشناس به شهرمان شد. او زير فشار و تهديدهاي زيادي قرار داشت اما به کار خود ادامه مي داد.

‎افراد بخيل و دشمنان آموزش، لحظه‌اي او را آرام نمي‌گذاشتند تا اين‌که اقدامات آنان به نتيجه رسيد و پرويز از آموزش و تدريس منع شد.

‎او از قبل از انقلاب، به حرفه عکاسي و فيلمبرداري علاقه داشت که نتيجه آن، ساخت، چند فيلم مستند 8 ميليمتري بود. ‎درد و رنج مردم، خصوصا همشهريانش او را عذاب مي‎داد و سعي ميکرد آن را در قالب فيلم و عکس بيان کند که در کتاب سينماي بوشهر از تعدادي از آن‌ها اسم برده شده است.

‎پرويز در خانواده، در بالا بردن علاقه خواهران و برادرانش به مطالعه و هنر تاثير بسزايي داشت. او ما را با محيط اطرافمان و زندگي و فقر جامعه روستايي و حاشيه نشين آشنا کرد. مجله سينما در خانواده ما دست به دست مي شد و تقريبا همگي با بهترين فيلم‌ها و کارگردانان زمان خود آشنا بوديم.

‎رفيق باز بود و در مقابل دوستانش فداکاري زيادي نشان مي‌داد.

‎رابطه و دوستي نزديکي با زنده ياد منوچهر آتشي داشت و بيشتر وقت خودرا در مصاحبت و کمک به وي (درصورت نياز)، مي‌گذراند.

‎از پايه‌گذاران انجمن بوشهري‌هاي مقيم مرکز بود و سعي زيادي در برپايي جلسات و رفع مشکلات همشهريان خود مي‌نمود.

‎اهل مطالعه و نوشتن بود، در چند سال گذشته و در ابتداي بيماريش، با رفتن به مناطق دور افتاده استان بوشهر، به جمع‌آوري مطالب، اسناد و تهيه عکس پرداخت که متاسفانه با شدت گرفتن بيماريش، اين نوشته ها و مطالب، نشر نگرديد.

‎ عمر گذراست، چه خوب است که قدر همديگر را در زمان حيات بدانيم و از احوال هم باخبر باشيم.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم- شماره 1055)