«تندروها سرو صداي خودشان را باور مي‌كنند ، رانت‌خواري بدتر از استعمار است»، «آقايان تندرو مسوول مصيبت‌هاي كشورند»، «دولت بايد شفاف‌سازي كند، افشاگري كار افراطي‌هاي سياسي بود»، «آنهايي كه عامل عقب افتادن كشور در 8 سال گذشته بودند صدايشان را بلند كرده‌اند»، «فرياد تندروها به خاطر پايگاه مردمي روحاني است»، «اصولگرا‌ها به پيروزي نمي‌رسند مگر با معجزه و اقدامات ويژه »...

دانشجويان امروز نه تنها با تجربه روزانه‌اي كه دارند با پيامد‌هاي ايدئولوژي‌گرايي آشنا شده‌اند بلكه از فرايند انقلاب هم آگاه شده‌اند كه ما اين تجربه را نداشتيم. در دوره دولت‌های نهم و دهم، يكي از آن دو عامل در حال نزديك شدن به گذشته بود يعني برخي به سمت ايجاد مانع در حركت‌هاي اصلاحي و انتقادي بودند. با حضور دولت اعتدال مقداري داريم از آن فضا فاصله مي‌گيريم...