در هشت?سال دولت?های نهم و دهم، طبقه متوسط ایران رشد کرده، اما نه بخش فرهنگی و تولیدی آن، بلکه بخشی که حالا حمید جلایی?پور از اصطلاح «خاردار» برای توصیفش استفاده می?کند؛ بخشی که ویژگی اصلی آن غیرمولدبودن است و رانتی?رشدکردن و ضددموکراسی?بودن. این بافت جدید در طبقه متوسط چندان علاقه?مند رشد و توسعه فرآیند دموکراسی?خواهی در ایران نیست و بیشتر علاقه?مند رشد آنی و تصاعدی است. این بخش حالا برای خودش پایگاهی کسب کرده است. یکی از دل?نگرانی?های جلایی??پور این است که این گروه با شکل و قیافه جدیدی که در ساختار اقتصادی و سیاسی یافته، بخواهد در مسیر روند دموکراسی?خواهی شاخ?شده و دست?و?پاگیر شود. وی به رشد گروه?هایی در جامعه اشاره دارد که خیلی بدشان نمی?آید فرد تندروی دیگری به قدرت برسد و برخی هم به?راحتی بخور?بخور کنند. جایی هم می?گوید: «تصورش را بکنید ٨٠٠میلیارددلار بیاید داخل کشور و به?جای اینکه کشور آبادتر شود، فاسد شود.» او در?همین?حال تاکید دارد که تندروی مرسوم در دوره خاتمی با دوره روحانی تفاوت ماهوی دارد و بخشی از آن به تغییر پایگاه اقتصادی همین تندروها مربوط می?شود.  استادیار دانشگاه تهران همچنین از احتمال خلق دوگانه احمدی?نژاد- روحانی می?گوید و آن را به ضرر سرنوشت دموکراسی?خواهی در ایران می?داند. از سوی دیگر در موضوع هسته?ای نیز امیدوار است پرونده هرچه?سریع?تر نهایی شود و تاکید دارد اگر هسته?ای به نتیجه نرسد، بدون?شک، شکست آن به ضرر جریان?های دموکراسی?خواه و جامعه مدنی خواهد بود. بخش تکمیلی این گفت?وگو در سالنامه روزنامه «شرق» منتشر خواهد شد.