ساوه را باید از شهر‌ها و دژ‌های مادی دانست. در کتب تاریخی و مسالک و ممالک بعد از اسلام به این شهر تحت عناوین جبال یا کوهستان یا عراق عجم اشارات فراوانی وجود دارد. ابن حوقل در کتاب صوره الارض درباره ساوه می‌آورد «ساوه شهری است در ۳۰ فرسنگی همدان، بسیار پاکیزه و نیکو حال، به طریق عراق است.»

روستا‌های آذربایجان گنجینه‌ای از زیباه‌های بی پایان خداوندی است که در هر کوی و برزنش بوی زندگی جریان دارد، گرچه با ورود فرهنگ شهرنشینی در روستا‌ها خیلی از مراسم و آداب و رسوم از یاد و خاطره‌ها فراموش شده‌اند، ولی همچنان پخت نان محلی هنور هم در روستا‌های آذربایجان بوی زندگی می‌دهد و در هر کوی و برزنی عطر خوش نان محلی به مشام می‌رسد.