«مامادی» یکی از شکارچیان۳۳ساله که در روستای کیلیما زندگی می‌کند می‌گوید برخی اوقات یک بار در هفته یا یک بار در ماه موفق به شکار خفاش می‌شود. او می‌افزاید: «اگر یک خفاش را شکار کنیم در خورشت می‌گذاریم و با برنج می‌خوریم».بسیاری از عوامل بیماری‌زا چه شناخته شده و چه ناشناخته به گردش بی‌سر و صدا در جنگل‌های جنوب ادامه می‌دهند نشان می‌دهد که خطر فاجعه بیولوژیکی از بین نرفته است. تجزیه و تحلیل خون شکارچیان نشان می‌دهد که این خطر به اشکال مختلف وجود دارد از ابولا و ماربوگ گرفته تا کرونا ویروس‌های مرموز مرگبار که بیش‌تر با آسیا مرتبط می‌باشند کماکان خطری هستند که در بخش عمده‌ای از کشورهای دارای تنوع زیستی و منابع ضعیف در قاره آفریقا وجود دارد و صرفا شامل گینه نمی‌شود.