دنیای اولین شانس‌ها بسیار متزلزل است بسیار بیش از آن چه در ابتدا فکر می‌کردیم: ما کودکانی هستیم که در لبه پرتگاه بازی می‌کنیم. آثار کمدی با به تصویر کشیدن ریسک‌های اجتناب شده، شانس‌های نجات یافته، آینده‌هایی که در آخرین لحظه از انحلال و فاجعه نجات می‌یابند کار می‌کنند.

شکسپیر در نمایشنامه "حکایت زمستان" می‌گوید برای آن که از شانس دوم برخوردار شویم باید از موضع کنترل و اجبار نسبت به دنیا دست برداریم به عبارت دیگر شما باید توهمات مربوط به قدرت مطلق را که ما به عنوان بچه‌های کوچک در سر می‌پرورانیم کنار بگذارید. فیلیپس در کتاب مان اشاره می‌کند که فروید تشخیص دهنده بزرگترین شانس دوم زندگی ماست: کشف این که می‌توانیم شخصی غیر از والدین خود را دوست داشته باشیم. ما در کتاب مان پرسیده ایم که چه چیزی ممکن است در انتخاب انسان بودن دخیل باشد: عمل با چشمان باز در چارچوب محدودیت‌هایی که ما آن را انتخاب نکرده ایم.