یونس قیصی زاده 

در میان هجمه های ناجوانمردانه توهین کنندگان به نسیم جنوب و اینجانب در پی انتقادات از شهردار بوشهر، یکی از دوستان در تماسی ضمن ابراز ناراحتی از روان شدن این همه تهمت و توهین، اظهار امیدواری نمود که در این میان روزنامه نگارانی مثل رضا معتمد که نزدیک به دو دهه است در کار روزنامه نگاری در کنار یکدیگر بوده ایم، دست به قلم خواهند برد و ضمن دفاع از حیثیت روزنامه نگاری اینجانب، از آزادی نقد و ضرورت پاسخگوئی مسئولان سخن خواهند گفت. حدس این دوست تا اندازه ای درست بود و آن هم دست به قلم شدن رضا معتمد بود ولی این بار نیز همانند همه دفعات این سالها که ایشان مسبب همه مشکلات عالم و آدم را استانداری سالاری می بیند، از این فرصت نیز برای حمله به استاندار دولتی که همراه و همگامش هست، دریغ نکرد و دلش نیامد این فرصت را نیز از دست بدهد.

1- فرموده است که چرا در این میان تنها حسن استاندار دیده شده و  تنها در ستایش وی در نسیم جنوب نوشته شده است. و این کار را به «سخره گرفتن صداقت و وجاهت روزنامه نگاری و بالاتر از همه توهین به فهم مخاطب» دانسته است. ضمن اینکه در این کارزار سیاسی که رسانه های وابسته و زنجیره ای کمر به تضعیف دولت تدبیر و امید بسته و با ذره بین بدنبال یافتن عیب و ضعفی و بزرگنمائی آن و تضعیف دولت دکتر روحانی هستند، به عنوان یک نشریه اصلاح طب و در حد مقدورات سعی در بیان خدمات دولت تدبیر و امید در بوشهر داشته و داریم و طبیعی است که در این برهه که پس از گذشت سالهای سخت، ممنون دار فرصت بدست آمده از آرای مردم بوده و استانداری را که کاملا هم راستا و هم جهت با شعارها و برنامه های دولت دکتر روحانی در کنار مردم و برای منافع مردم گام برمیدارد، مورد پوشش خبری خود قرار دهیم، ولی سوالی که میتوان از ایشان به عنوان یک روزنامه نگار اصلاح طلب داشت این است که آیا واقعا در طی مدت استانداری دکتر سالاری، جز وظیفه حمله به ایشان به هر بهانه و گوش به زنگ بودن برای زیر سوال بردن خدمات دولت در بوشهر در هر برهه، هیچ وظیفه روزنامه نگاری دیگری نیز برای خود ترسیم داشته است؟ آیا حمله های مکرر به استانداری که بالاترین مدافع رسانه ها و آزادی بیان در بوشهر بوده و فضای آزادی را برای نقد و فعالیت آزاد رسانه ها فراهم کرده است، و در مقابل سکوت در مقابل فعالیت مخربانه مخالفان دولت تدبیر و امید و چشم بستن بر اجحافی که از سوی آنان بر مردم و دولت مردمی دکتر روحانی در استان بوشهر میرود «سخره گرفتن صداقت و وجاهت روزنامه نگاری و بالاتر از همه توهین به فهم مخاطب» نیست؟

2- فرموده اید که تنها جز به ستایش از استاندار نپرداخته و اگر «یک سوزن کوچولوی بفهمی نفهمی هم به تن نازنین استاندار زده است؟! اگر زده است، کاش نمونه هایی از آن هم آورده شود.» عجیب است از روزنامه نگاری همانند معتمد که در منصب قضاوت نشسته و اول حکم میراند و سپس شواهد نقص از متهم می خواهد. حداقل کاری که میتوانست کند مراجعه به سایت نسیم جنوب بود که حداقل می دید که در هنگام نوشتن و صدور این حکم، هنوز دو نقد بر استاندار بوشهر درباره وضعیت کم آبی در بوشهر و وضعیت دهکده گردشکری که اولی از زبان عضو شورا و دومی از زبان شهروندان هست، در صفحه نخست این سایت دیده میشود که قبلا هم نمونه های دیگر بوده است و علاوه بر آن مقالاتی که درباره وضعیت بیکاری در استان، اشتغال در پارس جنوبی، وضعیت محیط زیستی، دغدغه های اجتماعی و سیاسی و ... در نقد عملکرد استاندار و همراه با راهکارهای پیشنهادی نیز در این مدت در نسیم جنوب چاپ و در آرشیو آن موجود است. 

3- معترضانه فرموده اند که چرا در مقابل انتقادات از شهرداری، چیزی از خدمات شهرداری در نسیم جنوب ندیده اند؟ از طرفی نسیم جنوب را به خاطر پوشش دادن خبرهای نماینده دولت تدبیر و امید در بوشهر در حد روابط عمومی استانداری می دانند و از طرف دیگر گلایه دارند که چرا نقش روابط عمومی شهرداری را ایفا ننموده ایم؟ ضمن اینکه باز هم باید از حکم راندن قبل از بررسی شواهد؛ از ایشان گلایه نمود و حداقل میتوانستند نگاهی به نسیم جنوب بیاندازند و به سادگی ببینند که در مدت یکسال و اندی از شهرداری میگلی نژاد، حدود 90 خبر از فعالیت های شهرداری بوشهر بصورت مکتوب در نسیم جنوب چاپ شده است و علاوه بر آن همه خبرها و فعالیت های منعکس شده از سوی روابط عمومی شهرداری نیز در سایت نسیم جنوب آمده است. عجیب است که نوشتن سه چهار مقاله انتقادی درباره عملکرد شهرداری بوشهر از سوی کارشناسان را «انتقاد سلسله وار» دانسته و این همه پوشش خبری فعالیت های شهرداری را ندیده باشید. (لیست انعکاس فعالیت ها و خبرهای شهرداری بوشهر در هفته نامه نسیم جنوب را در فضای مجازی منتشر می کنیم). ما که نزد وجدان روزنامه نگاری خودمان راحتیم که انعکاس نقد و خدمات شهردار بوشهر را با هم آورده ایم و در این مورد اخلاق روزنامه نگاری را زیر پا نگذاشته ایم، اما آیا این آرامش وجدان روزنامه نگاری در نزد کسانی که تنها شمشیر بران بر فعالیت استاندار دولت تدبیر و امید کشیده و چشمان خود را بر خدمات وی بسته و حتا آنرا انکار هم می کنند، وجود دارد و این کار آنها رعایت اخلاق روزنامه نگاری است؟

4- البته به نظرم مدتهاست که برخی از دوستان مایل نیستند برخی از واقعیت های جامعه را ببینند و با نگاه بدبینانه آغشته به بی انصافی با مسایلی همچون خدمات دولت تدبیر و امید در استان بوشهر مواجه میشوند و آنرا حتا کاری در خور هم نمی بینند. حمله بی وقفه بر استانداری که اعتقاد به آزادی بیان دارد و دستور به شکایت نکردن هیچ دستگاه دولتی از روزنامه نگاران و رسانه داده است، و فضا را برای قلم زدن همراه با آرامش در حوزه نقد دولت در بوشهر فراهم آورده است، به شجاعت خاصی نیاز ندارد، بلکه اکنون این فضا فرصت مغتنمی است برای ما روزنامه نگارانی که سالهای گذشته بدلیل نوشتن یک نقد جزئی با هزینه های بسیاری از سوی استانداران وقت و مدیران زیر مجموعه  دولت وقت روبرو شده و کارمان به جاهای باریک می کشید، و از این رو باید بیشتر از بقیه قدردان آن باشیم و نه اینکه دن کیشوت وار فکر کنیم که رها کردن عرصه های پردردسر دیگر و سکوت در مقابل عملکرد و وظایف آنها، و حملات مکرر در عرصه ای که هیچ هزینه و دردسر ندارد، نشان دهنده شجاعت روزنامه نگاری و طلبکاری از مردم و مدعی دیگران شدن است و خام بپنداریم که سوزنی که می زنیم، جوالدوزی است که مردم بابت آن باید مدال شجاعت روزنامه نگاری بر گردنمان بیاویزند.

در آخر توجه رضا معتمد را به جمله آخر نوشته خودش جلب می کنم که آیا این است انصاف و عدالت و اخلاق روزنامه نگاری است که یک بام و دو هوایی پیشه کنیم و حبیبان را با همه عیب های واقعی شان بنوازیم و برای رقیبان عیب بتراشیم و برآنان بتازیم؟