صبح روز عملیات کربلای چهار بود؛ با دوربینم منتظر بودم که با قایقی به آن طرف اروند بروم؛ جایی که یکی دو گردان از ناوتیپ، در حال کارزار با دشمن بعثی بودند. گاهی خمپاره?ای و گاهی ویراژ هواپیمایی نیز چاشنی این انتظار می?شد. هنوز دقایقی نگذشته بود که دوستانی آمدند. هر کدام مسئولیتی در ناوتیپ داشتند ظهراب هم در میان?شان بود و مثل همیشه با قامتی که افراشته بود و راست. با کلاهی سبز رنگ که ویژه خودش بود  و چفیه?ای سپید و جلیقه?ی نجاتی تقریبا به رنگ قرمز. ناخواسته از قامتش پرچمی ساخته بود.  بی?جهت او را "پهلوان" خطاب نمی?کردند. لحن صحبت و گفتگوی?ش نیز به قامت او  می?نشست فرمانده طرح و برنامه عملیات بود. یا به تعبیری، هماهنگ کننده  و سازماندهی  همه?ی گردان?ها را به عهده داشت و با همه?ی فرمانده?هان گردان?ها دوست بود و صمیمی حالا هم با حمایلی و چند خشاب تیر و تفنگی آمده بود به آن طرف آب برود تا جویای احوال گردان?های درگیر ناوتیپ بشود. من نیز با دوربینم با آنان همراه شدم با قایقی که سینه موج?ها را می?شکافت و می?رفت از همان دهانه نهر که در زبان محلی به آن "جروف" می?گفتند، آماج گلوله?ها و تیر بارها قرار گرفتیم. همه سرد و گرم جنگ را چشیده بودند و تقریبا آرام بودند اما ما در آب بودیم. در قایقی از جنس فایبرگلاس که به شدت در مقابل تیرها و گلوله?های تیربارهای گرینوف آسیب پذیر بود. نه خاکریزی بود و نه هیچ چیزی دیگری که باید پشت آن پناه گرفت. ظهراب هم تقریبا در سینه و روی سکویی قایق  نشسته بود و من تقریبا در کنار سکانی، در حال فیلمبرداری، از آب?های سیاهی که گاه و بی?گاه قایقی در آن  را در حال برگشت می?دیدیم. هنوز چشمم گرم دریچه دوربین بود و منظره اروند که صدای "یا صاحب?الزمانی" شنیدم. دور بین  به شکل غریزی  به طرف صدا چرخید. ظهراب بود که دست به کمر گذاشته و از شدت درد  صاحب الزمان  را صدا می?زند. گلوله?ی تیر باری به شکل مستقیم از بدنه قایق گذشته و به نزدیکی کمر ظهراب نشسته بود. چاره?ای جز برگشت نداشتیم.   مصطفی به طرف او رفت و به قایقران ندا داد که برگردیم. قایق  چرخی خورد و برگشتیم تا باز به اسکله برسیم و ...

"ظهراب"  را  بعدها دیدم و اگر چه کمی می?لنگید اما هنوز قامتش راست بود و هیبت پهلوانی?ش حفظ شده بود. 

ظهراب در این اواخر دلش برای این فیلم تنگ شده بود و اگر چه در این چند سال درخواستی برای دیدن او نداشت؛ پیغام داد، که این فیلم و لحظه اصابت گلوله به کمرش را برایش پیدا کنم  و برای او ارسال کنم من اگر چه حس می?کردم این فیلم را در آرشیو ویدئوهای خود دارم اما هر چه می?گشتم پیدا نمی?کردم و اگر هم  فیلمی از عملیات کربلای ۴ و حضور بچه?های ناوتیپ در آن را هم می?دیدم؛ اما آن صحنه را نمی?یافتم.  گویی کسی آن را چیده باشد و از دسترسم خارج کرده باشد. نشده ظهراب این فیلم را در این اواخر ببیند. اما باز تلاش می?کنم   آن را می?یابم  و آن را برایش به مقصد: "پردیس، شهرک رضوان شهر، کوی شهدای کربلای چهار منزل پهلوان ظهراب"  پست می?کنم.