در شماره ۹۵۴ نشریه وزین نسیم مطلبی از دوست ارجمند و بازنشسته ام، جناب آقای محبوبی، دیدم که بر خود لازم دانستم، نوشته زیر را در پاسخ به مطلب آن دوست فرهیخته به رشته تحریر درآورم.

دوست گرامی ام نوشته خود را با عنوان (پارک شغاب یا خانه امید) آغاز کرده است و من این طور برداشت کردم که نویسنده می خواهد با این عنوان نفی احداث خانه امید در پارک شغاب نماید.

دوست گرامی، شما در بخش اول نوشتاران مرقوم فرموده اید که طبق گزارش های داده شده،کارآیی ارزشمندی از خروجی خانه های امید بیان نشده است و با این استدلال خواسته اید بگویید که این موسسه ها عدمشان به ز وجود، اگر این طور است خیلی از نهادها و بنیادهای فرهنگی وجود دارند که کارآیی چندانی  ندارند پس  نباید وجود داشته باشند، مثلا آیا می توان ادعا کرد چون در خیلی از مناطق، اعضای شوراهای شهر نه تنها عملکرد مثبتی نداشته اند، بلکه بر خلاف اهداف شورا حرکت کرده اند، پس  این پارلمان شهری و این نهاد مردمی که یکی از جلوه های مردم سالاری است نباید شکل گیرد.

خانه های امید با اهداف  تلاش برای ارتقای نشاط و امید در زندگی بازنشستگان، ایجاد تعامل و همبستگی بین بازنشستگان دستگاه های مختلف و جلب مشارکت آنها، برقراری ارتباط با دستگاه های اجرایی، برگزاری دوره های آموزشی، فرهنگی، ورزشی، تفریحی و ...، دیدار بازنشستگان با یکدیگر به منظور تبادل تجربه ها و ... احداث گردیده، آیا اگر این اهداف محقق گردد کار کوچکی است؟ همکار ارجمند به مصداق ((شرف المکان بالمکین)) این ما هستیم که می توانیم به خانه های امید کارآیی لازم را ببخشیم، اگر با هم باشیم نه بر هم.

همکار گرامی شما در مورد اهداف و امکانات خانه امید دچار اشتباه شده اید، خانه های امید با این هدف احداث نگردیده  است و اصلا امکانات هتلینگ و اسکان ندارد که همکاری بخواهد در آن اقامت کند، جهت اطلاع شما باید عرض کنم که در خانه های امیدبخش های مختلفی همچون خدمات مشاوره ای خانه سلامت، مرکز ادبی،کافی نت،کافی شاپ سالن ورزشی، مرکز فعالیت های قرآنی و...وجود دارد که هدف هر بخش مشخص شده است.

همکار گرامی، شما در بخش دیگری از نوشته تان برای مخالفت با احداث خانه امید در پارک شغاب حفظ حریم ۶۰ متری دریا را بهانه کرده اید، بیایید از پارک باسیدون تا پارک شغاب با هم قدمی بزنیم،آیا مجتمع (تیو) که بر روی تل عاشقون احداث گردید و بعد شهرداری با پرداخت هزینه های گزاف آن را تخریب کرد، حریم ۶۰ متری دریا را رعایت کرده بود؟ رستوران های سیاف و رافائل و ساختمان شرکت ملی نفتکش چطور؟ چرا زمانی که این ابنیه در فاصله ۶۰ متری که نه، در فاصله ۶ سانتی متری دریا بنا گردید کسی، من جمله شما فریاد ( وا حریما)بر نیاوردید؟

فرهیخته گرامی، شما نوشته تان را این سوال پایان برده اید که آیا ما خانه امید را می خواهیم یا تخریب و نابودی هویت و فرهنگ خویش در پارک شغاب و با این سوال خواسته اید  بگویید که احداث خانه امید مساوی است با  تخریب آثار باستانی و میراث فرهنگی، ویا کسانی که خواستار بنای خانه امید در پارک شغاب هستند ضد میراث فرهنگی هستند وبه نظرم اگر مسئله احداث خانه امید ادامه پیدا کند، این خانه مقصر تخریب تمام میراث فرهنگی و آثار باستانی شهر شناخته شود.

دوست گرامی، شما و تمام کسانی که دغدغه حفظ میراث فرهنگی را دارید چرا زمانی که عمارت ارزشمند وعظیم (دریابیگی)خراب شد و به جای آن مجتمع فرهنگی - هنری ارشاد احداث گردید، فریاد (وا میراثا) بر نیاوردید؟ چرا زمانی که در همین پارک شغاب هتل بوم گردی و خانه شطرنج بنا گردید، فریاد(وا میراثا) سر ندادید؟ چرا زمانی که چرخ فلک سر بر آسمان این پارک سایید، اعتراضی نکردید؟ یا شاید آن زمان مصلحت نبود و الان زمان فریاد (وا میراثا) فرا رسیده است؟ شاید از این که نهاد مقتدر و زور گویی چون سازمان بازنشستگی!!؟؟ می خواهد تیری به قلب میراث فرهنگی بزند، شما را به فریاد وا داشته است؟همکار گرامی، شما که خود جزو قشر بازنشسته هستید و از ستمی که بر این قشر  روا داشته شده است، خبر دارید چرا این گونه به قضاوت نشسته اید؟ از آن هایی ‌که نمی دانند و سنگ می زنند و سنگ می اندازند،گله ای نیست، شما که می دانید چرا سنگ می اندازید و سنگ می زنید؟

شما در بخشی از نوشته تان بیان کرده اید که میراث فرهنگی با مستندات قانونی پارک شغاب را ملک طلق خود دانسته است و طی نامه ای  با هشدار قضایی به رئیس شورا  حجت را تمام کرده است با این ادعا خواسته اید بگویید که احداث خانه امید در ملک میراث فرهنگی به طور کلی منتفی است، اگر این ادعا صحت داشته باشد و اگر این طور است که شما فرموده اید، پس مالکیت شهرداری بر این پارک منتفی است و همین امروز و فردا میراث می تواند دور این پارک فنس کشی کند و آن را به مالکیت خود درآورد، همکار و همراه عزیز این چه ادعایی است که بیان می کنید، مگر برای مردم این شهر جز این پارک جایی هم برای تفریح مانده است  که شما می خواهید آن هم از مردم گرفته شود.

طبق همان نامه ادعایی شما، خود میراث فرهنگی حریم سایت ۲۰۱۶ را حوزه میراث فرهنگی می داند و این مطلب مورد تایید رئیس مرکز بوشهرشناسی که خود از عاشقان و حافظان و حامیان حفظ میراث فرهنگی است، می باشد و زمینی که قرار است به ساخت خانه اختصاص یابد، خارج از این سایت می باشد.

دوست عزیز، شما در سرتاسر این نوشته خواسته اید ثابت کنید که ادعای خواهندگان خانه امید هیچ جنبه قانونی ندارد اما از شورا نخواسته اید که حداقل این مصوبه غیر قانونی را در صحن بیاورد تا اعضای شورا آن را رد کنند و همه چیز ختم به خیر شود.