بهزاد هراتی: بی گمان یکی از اساسی ترین و در عین حال ساده ترین پل ارتباطی انسان ها با یکدیگر را واژگانی با بار معنایی ویژه ی خود شکل می دهند که از همبستگی و پیوند واژگان در کنار یکدیگر؛ جملاتی متولد می شوند که می توانند در برش های مختلف زمان بر بخش های گوناگون زندگی انسان ها فرمانروایی بی چون و چرا باشند.
یادنامه ای برای پدر کاریکلماتور ایران
پرویز شاپور در کاریکلماتورهایش زاده شد...
بهزاد هراتی
بی گمان یکی از اساسی ترین و در عین حال ساده ترین پل ارتباطی انسان ها با یکدیگر را واژگانی با بار معنایی ویژه ی خود شکل می دهند که از همبستگی و پیوند واژگان در کنار یکدیگر؛ جملاتی متولد می شوند که می توانند در برش های مختلف زمان بر بخش های گوناگون زندگی انسان ها فرمانروایی بی چون و چرا باشند.
در این میان انرژی های گوناگون و بیشماری دنیای واژگان را در برمی گیرند. گاه زمانی از ژرفای قلبِ واژگان؛ جمله هایی با مضمون و درونمایه ی عشق، دوست داشتن، امید به زندگی، صلح و آشتی و ... یا جمله هایی برخاسته از کینه و نفرت، شرارت، دشمنی، جنگ و ویرانی و ... زاییده می شوند.
در همین راستا دنیای ادبیات ایران؛ زبان شناسان و برجستگان بی شماری را به خود دیده که در زایش واژگان پارسی این سرزمین سهمی بسزا داشته اند.
در این میان یکی از نویسندگان و روزنامه نگاران این سرزمین با ابداع سبک و گونه ای نوین در ادبیات ایران نام خود را در میان دیگر برجستگان این وادی جای داد و نامش را پرآوازه ساخت.
" پرویز شاپور " مبتکر نوشته و نگارش های تک خطی با ظرافت ها و تیزنگری های شاعرانه و طنزگونه ای است که برای نخستین بار " احمد شاملو " در نشریه ی خوشه به عنوان سردبیر برآن نوشتارها نام " کاریکلماتور" گذارد تا بدین گونه ادبیات ایران در مقطعی از زمان گونه ای متفاوت از اندیشه های پویای آن مرد را در دل خود ثبت کند و بدین گونه این واژه در 21 خردادماه 1346 خورشیدی متولد شد.
" کاریکلماتور "به گفته ی یکی از دوستان و همکاران شاپور " کاریکاتوری است که با کلمات نوشته می شود."
اینگونه بود که " پرویز شاپور" در کاریکلماتورهایش زاده شد و سبب گردید سایه ی پررنگ همسرش؛ فروغ فرخزاد که بر زندگی هنری اش گسترده شده بود کنار رفته و با تابش اندیشه هایش، شخصیت ادبی مستقل و خودپایی را برای خود بنا نهد. وی پس از جدایی از فروغ فرخزاد، توانست به وصال هنری خود رسیده و نام " پدر کاریکلماتور ایران " را برای خود در تاریخ ادبیات ایران ثبت کند.
سرانجام وی طی یک دوره بیماری؛ در روز پانزدهم امرداد 1378 پس از 76 سال زندگی، رخت از این دنیای خاکی بربست تا یاد و نامش به همراه آثار برگزیده و نگریستنی اش همواره در ادبیات این سرزمین زنده و جاوید بماند.
(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم - شماره 969)
آخرین اخبار
- بدون انگلزدايي اقتصاد، جراحي اقتصادي پزشکيان امکانپذير نيست
- سرکار گذاشته شدن سالمندان توسط شهردار بوشهر
- پروژه راهآهن بوشهر- شيراز؛ وعدهها در دوراهي عمل و انتظار
- آقاي رئيس جمهور، به وعده خود براي رفع فيلترينگ عمل کنيد
- مهدي طارمي، پنجرة معرفي استان بوشهر در اروپا
- وفاقشکني نفتيها عليه مديريت استان بوشهر
- از افول ستاره «رصدخانه مهر» جلوگيري کنيم!
- چالش انتصاب استاندار بومي؛ براي توسعه استان بوشهر!
- به ياد سی سال دوران خوش معلمي
- پرواز با اژهاي، پرواز بدون اژهاي
- کمبود امکانات درماني استان بوشهر، مردم را آواره غربت کرده
- در آستانه دولت جديد، هزار آرزوي بر زمين مانده داريم
- طارمي ميخواهد دِين خود را به فوتبال بوشهر ادا کند
- دموکراسي در تصدي مسئوليت
- جوانان نگرانند که صدايشان شنيده نشود و مطالباتشان ناديده گرفته شود
پربیننده ترین