چه کوچ نابهنگامی! به یاد شادروان پوربهی

غلامرضا حاجی نژاد- رئیس اسبق اداره آموزش و پرورش شهرستان بوشهر

خبر درگذشت دوست ارجمندم داریوش پوربهی را شنیدم، باورش برایم سخت بود!

چند لحظه ای مانده بودم که آن را باور کنم یا نه...

معمولاً در چنین مواقعی گیج می شوم.

 دوست دارم که خواب باشم و این چنین خبرهایی را خواب ببینم.

ولی متاسفانه، تکرار این خبر، در گروه های واتساپی دیگر، نشان از واقعیتی تلخ می داد.

دوست دیرینه ام، به دنیایی دیگر کوچ کرده بود و چه کوچ نابهنگامی!

چقدر غمگین و متاثر شدم؛ مانند کسی که فیلمی را درست متوجه نشده است، یا می خواهد دوباره فیلم را ببیند.

به گذشته بر می گردم ... هنگامی که می خواست برای ادامه تحصیل در رشته فیزیک به دانشگاه زاهدان برود؛ حکم مامور به تحصیل او را امضا کردم.

پرشور و علاقه مند بود.

نمایندگی دانشجویان اعزامی را به عهده داشت.

از مشکلات در زاهدان می گفت؛ او را تشویق و تهییج کردم؛ گفتم ما به شما نیاز داریم و از مشکلات نهراسید.

البته برای هموار شدن راهشان، الحق و الانصاف مرحوم داوری زاده و حاج احمد رزمی و آقای صحرائیان استاندار وقت، سنگ تمام گذاشتند.

 پس از اتمام تحصیلات، چند صباحی تدریس کرد. کارش خوب بود و این پختگی و کارکشتگی، نشانی از خوب آموختن بود.

در آن هنگام، دبیرستان سعادت به مدیر نیاز داشت. او را دعوت کردم و از او خواستم مدیریت دبیرستان را بپذیرد.

 با لبخند همیشگی‌اش، بدون منت، پذیرفت. 

توصیه ام به او مثل مدیران دیگر، سروسامان دادن به امور آموزشی و پرورشی، احترام به دبیران پیشکسوت، و به طور ویژه پیگیری ساخت ساختمان جدید در کنار ساختمان قدیمی، و سروسامان دادن به اسناد و موزه دبیرستان سعادت بود ... که انصافا از عهده همگی آن موارد به خوبی برآمد.

یکی از مشکلاتی که پیش از مدیریت مرحوم پوربهی، در دبیرستان سعادت داشتیم هنگامی بود که مهمانان خارج از استان از دبیرستان سعادت بازدید می کردند.

در چنین مواقعی، از جناب آقایان کنین، دکتر مشایخی، مرحوم نبوی و برخی از دبیران صاحب نظر دیگر درحکم راهنمای مهمانان استفاده می کردیم.

 اما با مدیر شدن مرحوم پوربهی این مشکل حل شد. او با صدای رسا و آگاهی از تاریخ آن مجموعه قدیمی، زینت آرای مجلس می شد.

در خصوص احداث ساختمان جدید، مرحوم پوربهی با همکاری زنده یاد نادر صفوی از ستاد نوسازی مدارس و دیگر مسوولان استان، این امر را محقق ساخت.

ارتباط صمیمانه وی با دبیران و دانش آموزان و اولیای آنان زبانزد عام و خاص بود.

برگزاری اردوی مسافرتی به خارج از کشور و داخل کشور به همراه تمام دبیران در هر سال از کارهای ارزنده او به شمار می رود.

 خوشبختانه مردم فهیم و حق شناس بوشهر، به پاس زحمات بی دریغش، دو بار وی را به عضویت شهر انتخاب کردند ... که البته همان طور که از چنین شخصیتی انتظار می رفت، در  این کسوت نیز خدماتی ارزنده به همشهریان انجام داد که به جای خود ستودنی است.

همان گونه که عملکرد ایشان در این زندگی دنیوی، مصداق بارز "باقیات الصالحات" است، بی شک با دعای خیر همگی، پژواک این اخلاق و کردار نیکو، جایگاه اخروی شایسته ای نصیب آن روانشاد می نماید. روحش شاد.

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم - شماره 969)