دکتر پرستا حیدری: من فکر میکنم جمع عمر حاصل جمع دو مفهوم است؛ خاطرهها و آرزوها. در نیمه اول زندگی آرزوها سنگینی میکنیم. امیدها، رویاهای دور و دراز، تلاشها در جهت رسیدن… نیم دیگر هم خاطرات. وقتی تعداد و وزن خاطرههایت از آرزوها سبقت میگیرد، یعنی تو رفته رفته در حال پیرشدنی… در دنیای ما آرزوها ناگزیر به مختصات تاریخ و جغرافیا زنجیر شدهاند...
موضوع انشا: جوانی
دکتر پرستا حیدری
لغتنامه دهخدا: جوانی. [ج َ] (حامص ) ضد پیری. شباب. حداثت. (دهار)
هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ / وین خانه و فرش باستانی هم هیچ / از نسیه و نقد زندگانی همه را/ سرمایه جوانی است جوانی هم هیچ. (خاقانی)
من فکر میکنم جمع عمر حاصل جمع دو مفهوم است؛ خاطرهها و آرزوها. در نیمه اول زندگی آرزوها سنگینی میکنیم. امیدها، رویاهای دور و دراز، تلاشها در جهت رسیدن… نیم دیگر هم خاطرات. وقتی تعداد و وزن خاطرههایت از آرزوها سبقت میگیرد، یعنی تو رفته رفته در حال پیرشدنی… در دنیای ما آرزوها ناگزیر به مختصات تاریخ و جغرافیا زنجیر شدهاند.
درون مایهی دغدغههای یک نسل خواه ناخواه یک پایان مشترک دارد. اما مساله اصلی این است، جوان ایرانی چه چیز می تواند آرزو کند، و چه چیز می تواند از آرزو کردن دورش کند؟ من آرزوهایم چه بود؟ چه چیز مرا به آنها رساند؟ چه چیز مرا دور، منصرف یا دلزده کرد؟
اصلا آرزو چه مفهومی می تواند باشد؟ داشتن شغل خوب، درآمد کافی، سفر، امنیت و آخر هفتههای مفید و ... را می شود آرزو شمرد؟ یا اینها حق شهروندی یک نفر می تواند باشد؟. وقتی حرف از هدفها، آرزوها و امیدهای ما می شود، بیشترین چیزهایی که می شنویم چکیدهی حداقلهای شهروندی کسی هست که با میزان متوسط تلاش در زندگیاش مستحق است که بدست بیاورد.
این یک واقعیت شفاف است. آدمی وقتی می تواند آرزو کند، که دستِ دغدغههایش از مسایل روزمره و ابتدایی فراتر برود. وقتی چین و شکنجهای مغز ما دائما در حال پردازش غم نان، ساختن سقف و محکمتر شدن جای پا باشد، کمتر انتظار می رود که به ساختن دو بال برای پرواز فکر کنیم.
وقتی هنوز در آستانهی میانسال شدن، سقف خیالت درگیر و دار پایههای زندگی دست و پا می زند، مفهوم دویدن، انتخاب مسیر پرواز کردن به دورها و دورها را سخت متوجه می شوی…
انگار یک سری مفاهیم انتزاعیِ بدیهی را لابهلای روزمرگیهای کش آمده جا گذاشته باشی، و هم جایش را فراموش کنی، هم وجودش را…
بله، سهم ما از تمام امیدها و خیال های جوانی، نرسیدن به یک سری بدیهیات بود، جوری که خودت را در یک ساحت دور افتاده و فراموش شده، جا بگذاری…
(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و چهارم- شماره987)
آخرین اخبار
- پژوهشگر و لغتشناس برجسته جنوبي درگذشت
- ویژه انتخاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور ایران
- انتخاب پزشکيان؛ فرصتي براي آشتي ملي
- جايگاه معلم در جامعه خدشهدار شده است
- سپاس از کساني که آموختند و آموختن را ياد دادند
- خليج فارس و الگوي حکمراني خوب
- ماندگاري نام خليج فارس، در گرو نگاه توسعه محور به آن مي باشد
- بايد براي تراژدي ورزش بوشهر، سالها گريست
- چرا نفت و گاز، از فعاليتهاي ورزشي استان بوشهر حمايت نميکنند؟
- چهار نکته براي رابطه پايدار والدين با فرزندان نوجوان
- نگاهي به تبعيضهاي درماني در کشور / به بهانه کلنگ زني بيمارستان نفت در شيراز
- استقبال از عيد نوروز باستاني در بوشهر
- دنياي معترضان
- چاپ شعري از استاد باباچاهي در امريکا
- آقاي استاندار در مقابل لغو مجوز فستيوال کوچه بوشهر، پاسخگو باشيد
پربیننده ترین
- اشغال بوشهر در سال نهضتي
- 21 استانداری که در بوشهر بر صندلی ریاست نشستند + تصاویر
- گمرک بوشهر و توقیف غیرقانونی کالاهای مردم/ آقاي دادستان! پيگيري كنيد
- هفته نامه نسیم جنوب شماره 713
- آموزه هایی از زندگی جوانمردی به نام داریوش پوربهی
- برخی از شهرها و روستاهای استان بوشهر به شهرستان لامرد استان فارس ملحق خواهند شد
- 16 سال خدمت به شعر و ادبیات در دوشنبه های ادبی نسیم جنوب
- تخریب برای التیام زخم نهیب!
- «رحیم پوردرخش» در جوار خلیج فارس از «عشق» خواند
- شما از طرف خانواده های شهدا نفرمایید که انجام این کنسرت بی احترامی به خانواده ی شهداست
- سیاستهای بازتوزیع برای زندگی انسانی کافی نیست
- منطقه آزاد بوشهر به تصویب دولت رسیده و به زودی لایحه آن تقدیم مجلس خواهد شد
- تصاویری دیده نشده از بوشهر قدیم
- برگزاری اولین کنگره استانی حزب کارگزاران سازندگی ایران شاخه استان بوشهر
- هاشمی رفسنجانی: اصلاً به فکر نباشید کسی بتواند مدینه فاضله درست کند