با تمام خوبي‌ها و زيبايي‌ها، همچنان محروم

نسیم جنوب - زيبا هوشيار: بوشهر را دوست دارم چون زادگاهم هست، چون ذره ذره سلولهاي بدنم، در گرماي طاقت فرسا، ولي دلنشين آن، در اتاقهاي پنج دري با سقف هاي بلند، در زير چرخش بال‌هاي پنکه، در انعکاس پرتو شيشه‌هاي رنگين پنجره‌هاي مشبک، در کوچه‌هاي تنگ و باريک و خاکي، در ساحل زيباي درياي نيلگون، و در باران سيل‌آسا با آن رعدهاي سنگين، رشد نمود.

بوشهر را دوست دارم چرا که يادگاري از پدر و فاميل و بستگانم هست، خاطراتي از  تحصيل در مدارس و دوستان قديمي، که بدون دغدغه و گرفتاري فکري، با شيطنت‌هاي کودکانه و افکار جواني، همراه بود. دوستش دارم چون مردماني با دلهايي به وسعت درياي هم‌جوارشان دارند، مشخصات بارز همشهريانم، علاوه بر همه موارد حُسن، صداقت، پاکدستي، خونگرمي، مهمان نوازي و فروتني هست که از دلايلي است که آن را ستايش مي‌کنم و سبب دلبستگي من مي‌باشند. به نظرم تمام زيبايي هاي طبيعت در هنگام غروب، در ساحل دريا، موقع فرو رفتن خورشيد، خلاصه مي‌گردد. دوستش دارم هر چند که دور از آن زندگي مي کنم.

متاسفانه با تمام خوبي ها و زيبايي هايش و فرهنگ غني‌اش، همچنان محروم مانده و مورد بي‌مهري است، و اين يکي از دلائل ترک ديار، با وجود دلبندي‌ها و وابستگي‌هاي همشهريان است.

و در مجموع بايد بگويم که بوشهر قلب دومم مي‌باشد.

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم، شماره ۹۵۵)