درسي از کار و فعاليت در زادگاهم 

نسیم جنوب- دکتر يداله عبدالهي: شرايط و تفکري که جاري است، چنان از توان و قدرت امثال بنده مي‌کاهد، حتي فرصتي حاصل نمي‌شود که منفعتي براي هم‌وطنان خود ايجاد نماييم. تلاش در حد توان ما چنان ناچيز شده که انگار پروانه‌اي در گوشه‌اي از دنيا بالي مي‌زند تا تغييري در هوا دنيا ايجاد کند.  

در سال گذشته توفيقي حاصل شد تا بعد از  ساليان مديدي دوري از کشور، در زادگاه خود در پست مدير منابع انساني يکي از پتروشيمي‌هاي منطقه عسلويه مشغول بکار شوم. در ابتدا کار با هماهنگي کامل مدير عامل پتروشيمي (دکتر عباس دولتي‌زاده) که خود از نخبگان صنعت پتروشيمي کشور و فرهيختگان استان بوشهر است، شروع شد و طبق قراري که با هم داشتيم به بومي سازي اين صنعت بويژه منابع انساني آن پرداختيم. 

 اعتقاد بر اين بود که بومي شدن اين صنعت، ضمن ايجاد ارزش افزوده ملي و منطقه‌اي دارد، موجب کاهش قيمت تمام شده محصول و افزايش سود سرمايه گذاران، شده و علاوه بر آن به نحوي دين ما دو نفر هم به منطقه، بويژه مردم استان هم ادا مي‌شود. لذا سرمايه گذاران هم براي اجراي چنين پروژه‌اي  همراهي کردند و پروژه تا حد قابل قبولي پيشرفت کرد. ولي تغيير ناگهاني در هيات مديره شرکت رخ داد و موجب توقف پروژه بومي سازي ما گرديد. هيات مديره جديد شروع به کارشکني در فعاليت‌هاي مدير عامل کرد و سرانجام موفق به عزل ايشان شدند. بعد از عزل ايشان شروع به بومي زدايي کردند و اين فرايند هنوز ادامه دارد. نکته جالب اين بود که با وثوق و آگاهي کامل از اين پروژه بومي سازي، مقامات محلي و استاني هيچ حمايتي نکردند، اين در حالي بود که ذينفعان اين پروژه هم در حذف بانيان همراهي کردند. تجربه عجيبي بود. خودزني آشکار و بي مفهومي که اين پيام را تداعي مي‌کرد. ما اگر ما نشده ايم باني آن ما هستيم. 

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و چهارم، شماره ۹۹۶)