درسي از کار و فعاليت در ز ادگاهم  

نسیم جنوب- دکتر يداله عبدالهي: شرايط و تفکري که جاري است، چنان از توان و قدرت امثال بنده مي ? کاهد، حتي فرصتي حاصل نمي ? شود که منفعتي براي هم ? وطنان خود ايجاد نماييم. تلاش در حد توان ما چنان ناچيز شده که انگار پروانه ? اي در گوشه ? اي از دنيا بالي مي ? زند تا تغييري در هوا دنيا ايجاد کند.  

در سال گذشته توفيقي حاصل شد تا بعد از   ساليان مديدي دوري از کشور، در زادگاه خود در پست مدير منابع انساني يکي از پتروشيمي ? هاي منطقه عسلويه مشغول بکار شوم. در ابتدا کار با هماهنگي کامل مدير عامل پتروشيمي (دکتر عباس دولتي ? زاده) که خود از نخبگان صنعت پتروشيمي کشور و فرهيختگان استان بوشهر است، شروع شد و طبق قراري که با هم داشتيم به بومي سازي اين صنعت بويژه منابع انساني آن پرداختيم.  

  اعتقاد بر اين بود که بومي شدن اين صنعت، ضمن ايجاد ارزش افزوده ملي و منطقه ? اي دارد، موجب کاهش قيمت تمام شده محص ول و افزايش سود سرمايه گذاران، شده و علاوه بر آن به نحوي دين ما دو نفر هم به منطقه، بويژه مردم استان هم ادا مي ? شود. لذا سرمايه گذاران هم براي اجراي چنين پروژه ? اي   همراهي کردند و پروژه تا حد قابل قبولي پيشرفت کرد. ولي تغيير ناگهاني در هيات مديره شرکت رخ داد و موجب توقف پروژه بومي سازي ما گرديد. هيات مديره جديد شروع به کارشکني در فعاليت ? هاي مدير عامل کرد و سرانجام موفق به عزل ايشان شدند. بعد از عزل ايشان شروع به بومي زدايي کردند و اين فرايند هنوز ادامه دارد. نکته جالب اين بود که با وثوق و آگاهي کامل از اين پر وژه بومي سازي، مقامات محلي و استاني هيچ حمايتي نکردند، اين در حالي بود که ذينفعان اين پروژه هم در حذف بانيان همراهي کردند. تجربه عجيبي بود. خودزني آشکار و بي مفهومي که اين پيام را تداعي مي ? کرد. ما اگر ما نشده ايم باني آن ما هستيم.  

( هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و چهارم، شماره ۹۹۶)