«ربع قرن با نسیم جنوب»

نسیم جنوب؛ براي هزارمين بار در راستاي آزادي

دکتر محمود جمهيري

انسان در طول تاريخ براي رهائي از شلاق جهل همواره راهي را پيدا کرده تا از اثرات مخرب آن بر گرده خود بکاهد و در اين راستا اي بسا راه جاهلانه و خرافات گرايانه را در پيش گرفته است. در انديشه من در جنگ و کشمکش بين جهالت و دانش تا کنون برنده قطعي و مشخصي نداشته است. بسيار زمان بوده است که خردمندان مي انديشيدند که در مبارزه با جهل برترند و پيروز اما دير زماني نمي گذشت که اين باور نه تنها به خطا رفته است بلکه خود عين جهالت بوده  و حتي گاهي همان کساني که خود باني اين انديشه بوده اند به خطاي خود آشکارا پي برده اند.  اين امر نه تنها در دنياي علوم اجتماعي و انساني و سياست بروز و ظهور يافته بلکه در مباحث علوم دقيقه نيز به وفور پيش آمده است.

اين مقدمه کوتاه به منظور بيان سختي و دشواري قدم گذاشتن در عرصه انديشه است. ظاهر شدن در اين راه به مانند نظاره سرابي است که آن قدر شفاف و روشن است که با وجود آن که خود سازنده آن سرابي اما مي پنداري که سراب نيست. و سعي وافر و جد فراوان در باور کردن آب سراب بر ميائي.

فرض کنيد در بياباني گرم و ناخوش ناگزير بدنبال آب و سايه اي، هرچه مي نگري نه آبي است و نه سايه اي. اما ذهن شما و تمام وجودتان ميداند که بدون آب و سايه بي دوام خواهي بود. تنها راه رسيدن به آب جستجو و  رفتن است به سوئي که شما را به آب برساند. هر شيي اي در دور دست شما را اميدوار ميکند. اما اين اميدي است که خود ساخته ايد، و هيچ گريزي هم نداريد که آن را باور نکنيد. تصميم براي رفتن به سوي آن آن قدر قوي است که با وجود عدم اطمينان اما به سوي آن گام بر ميداريد. واي اگر مقصد غير از آن باشد که مي پنداشتيد.

هرگز فراموش نمي کنم چهره مصمم جواني که در بيست و چهار پنج سال پيش قصد راه اندازي نشريه اي را داشت و در جستجوي نيرو و امکانات آن به اين سو و آن سو ميرفت و به نظر من مانند کودکي بيش فعال چنان بي تابي مي کرد که گوئي راه را گم کرده اما اميدوار و مصمم در يافتن راه و چاره است.

چاپ اولين نشريه صداي ضربان قلب اين جوان را چنان بلند کرد که از فاصله چند متري هم شنيدني بود. چهره روشن و شفاف که حالا به مقصود خود رسيده است. اولين گام اما استوار. اين جوان در آن زمان باور نمي کرد که بتواند بيست سال دوام بياورد. اکنون نه تنها بيست سال بلکه بيست و پنج سال و به عبارتي ربع قرن را پشت سر گذاشته است. با همه تلاطم ها و فراز و فرودها، با تمام مشقات و سختي ها.

اما هنوز راه طولاني در پيش است، تا در اين جنگ نابرابر ناخداي استبداد با خداي آزادي بتوان از موفقيت حرف زد. اين که بتوان بيست و پنج سال دوام آورد موفقيت بزرگي است، اما اين که بتوان سايه جهل را از سر اين مرز و بوم دور کرد آمال و آرزويي است، که دستيابي به آن نه بيست و سي سال که نه سالهاي متمادي و طولاني لازم است. کما اين که حداقل بيش از صد سال است که براي دست يابي به آزادي توفان به پا کرده ايم اما هر بار در اين توفان خود بيش از پيش گرفتار شده ايم، و باز طوفاني ديگر.

براي رسيدن به آزادي راهي جز انديشه و تفکر و مراجعه به عقل نيست و اين با آگاهي توام با خرد ورزي بدست ميآيد، رسالت بزرگي که افرادي خود ساخته بر دوش مي گيرند. سنگيني اين بار در دنياي کنوني و در جغرافياي اکنون ايران به اندازه کل شلاق هائي است که بشريت از جهل و ناداني و بيشتر از آن را از توهم دانائي خورده است. لازم به يادآوري است که بيش از آن که ديرپائي نشريه اهميت داشته باشد، رسالت آن اهميت دارد. عمر طولاني الزام به بهروزي نيست اما قطعا بهروزي عمر طولاني دارد.

تا آن جا که بياد دارم و به لحاظ شرايط کاري در ارتباط با نشريه و مدير آن بوده ام همواره آگاهي بخشي، رسالت فراموش نشده نسيمي بوده است که گاه گاهي تبديل به طوفان ميشده است. هر چند که به رسالت نسيم بودن خود همواره پايبند بوده، و کمتر با گرد و خاک هاي متداول همراه بوده است. اين نسيم وار بودن همان آرزوئي است که بسياري از آگاهي بخشان براي تغييرات اجتماعي در آرزوي آن بودهاند. نسيمي که اگر ديرپا و به همراه خردورزي باشد، قطعا هم طوفانهاي سهمگيني براي جاهلان و مستبدين و متوهمين خواهد بود، و اساس و بنياد جامعه را دچار تغيير خواهد نمود.

براي آزادي و در راستاي آزادي نسيم وار آگاهي بخش باشيد. نيازي به طوفان نيست.

(ویژه هزارمین شماره نسیم جنوب)

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و پنجم، شماره ۱۰۰۰)