مطبوعات بوشهر را چه شده است؟

عبدالرحمن برزگر

مطبوعات قديم بوشهر رو که ورق ميزني مملو از مقالات و تحليل هاي عملکرد مديران آن زمان است، فارغ از فشارهاي دولت و حکومت شاهنشاهي، از کمبود ارزاق عمومي، تا تامين آب، ناکارمدي گمرک، يا اين‌که چرا بايد فرهنگ و هنر زير نظر شيراز اداره شود؟ زير سوال بردن شهردار و فرماندار و يا در جايي ديگر حتا نخست وزير را به باد انتقاد مي‌گرفتند که پس قطار و بندر آزاد چه شد؟

در زمان دوم خرداد و فضاي باز سياسي و پس از آن نيز چنين بود؛ از دوشنبه‌هاي شعر تا چهارشنبه‌هاي سياسي و يک شنبه‌هاي هفت اقليم، تا نشست‌هاي مختلف ورزشي، هيجان و انگيزه براي اصلاحات موج ميزد. اما مطبوعات بوشهر در سال 1402 و 1401چه شده است؟ صرفا مشغول گزارش‌هاي تبليغاتي و رپرتاژ، خبرهاي فيک و سوخته و کپي‌برداري، عدم توليد محتواي مطبوعاتي هستند. قطع و ابعاد کوچکتر، تيراژ اندک تا جايي که به چند تيتر اکتفا کرده‌اند. بطور کلي کارکرد نيز تغيير کرده، آن‌چه که روابط عمومي‌ها مي‌نويسند درج مي‌گردد. «شايان ذکر است. گفت. افزود» واژه هاي پر تکرار اين روزهاي مسئولان است. گاهي گروه واتساپي با تغيير ادبيات و تدوين خبر، انتشار اخبار به روز و بجا، گوي سبقت رو مي‌ربايد. چه بر سرتان آمده؟ گروه فشار نمي‌گذارد؟ يا خودسانسوري امان‌تان را بريده؟

اداره فرهنگ و ارشاد با عملکرد ضعيف چنان مي‌تازد که حتا آگهي هم به ندرت به مطبوعات منتقد مي‌دهد. آگهي‌ها از جاهاي همسوي‌شان سر در مي‌آورد. براي گرفتن آگهي مديران کل قبل از افروغ را به باد انتقاد مي‌گرفتيد و حتا فرياد هم برآورديد و عملکردشان را در بوته نقد قرار مي‌داديد. کاملا مشخص است که مطبوعات بوشهر خالي از نويسنده شده است. ارشاد خالي از هنرمند، سينما، موسيقي و نمايش شده است. شايد هم هنوز خالص سازي به اتمام نرسيد؟

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم- شماره 1052)