محمد دادفر

خبر ناگهانی عزل رييس سازمان آموزش و پرورش استان بوشهر توسط وزیر، دیروز عرصه های خبری مختلف را درنوردید و واکنش های متفاوت داشت.

سایت های خبری علت این تصمیم ناگهانی "فانی" را فشار فزاینده نمایندگان اصولگرا عنوان کرده و این تصمیم را جزیی از تلاش وزیر برای گریختن از دام استیضاح دانسته اند.

مدیر عزل شده، اصغر حصیری، یکی از اصلاح طلبان شناخته شده استان بوشهر است و این برخورد تاثیر ناخوشایندی بر هواداران دولت خواهد گذاشت و یک برگ منفی در کارنامه دولت باقی می گذارد.

اقدام فانی وزیر آموزش و پرورش از سه منظر قابل نقد است:

- اول از نگاه مدیریتی است. عزل ناگهانی یک مدیر باید مسبوق به سوابقی باشد که گواهی بدهد ناهماهنگی بین مدیر بالادست و پایین دست به اندازه ای رسیده که ادامه کار را غیر ممکن کند و تنها راه باقیمانده کنار رفتن یکی باشد که طبیعتا مدیر بالادست از حد اکثر توان خود استفاده می کند و مدیر پایین دست را کنار می گذارد. در مورد آقای حصیری این فرایند رخ نداده است و اختلافی در این اندازه ها نبوده است.

- دوم از منظر سیاسی است و این که اقتضائات سیاسی و اختلافات دیدگاه ها سبب تغییرات شده باشد. وزیر حاضر از مدیران خاتمی و از وزرای اصلاح طلب روحانی است و مدیر عزل شده نیز از همفکران وزیر و از همراهان دولت است و نباید انگیزه سیاسی توانسته باشد وزیر را مجاز یا وادار به این اقدام کند.

- سوم از منظر اخلاقی و رعایت آیین جوانمردی است. قاعدتا هر مدیری با اتکا به فردی که ابلاغش را امضا کرده بر کرسی مسئولیت می نشیند و در هر ناملایمتی به پشتوانه مدیریت فرادست اقدام می کند. از اخبار اینگونه بر می آید که وزیر برای رهایی از فشار استیضاح کنندگان، مدیر فرودست خود را عزل کرده و بدین وسیله از مخالفان خود دلجویی کرده است. این عمل خلاف جوانمردی است و در عالم اخلاق رفتاری نشایست.