طراحی سایت
تاريخ انتشار: 22 اسفند 1395 - 07:28

آفتاب نیمه?جان زمستانی از لابه?لای پنجره?های قدی ورودی ساختمان وارد می?شود و خود را روی مبل?های آبی?رنگ پهن می?کند. ترکیب رنگ آبی و دیوارهای چوبی قهوه?ای، منظره ساکت و دلنشینی را ایجاد کرده است. آمدن سیدمصطفی تاج?زاده، آن سکوت عجیب لابی را در هم می?شکند. روزه?های مداوم، او را لاغر و تکیده کرده است. خودش با خنده توضیح می?دهد که همسایه?های خوبی دارد و لابی آن ساختمان حالا مثل دفتر کار او شده است. مصاحبه رو به اتمام است که سروکله یکی، دو تا از همان همسایه?ها پیدا می?شود. تاج?زاده به سمت آنها می?شتابد و بعد از احوالپرسی از عکاس روزنامه می?خواهد برای یادبود عکسی از آنها بگیرد! بعد هم به من اشاره می?کند تا با هم عکسی بگیریم و با همان خنده ادامه می?دهد، اگر نبودیم، آلبومی داشته باشم برای گذران اوقات فراغت! ... 

مصطفي تاجزاده در گفت?وگو با «شرق»
چرا بايد از آمدن احمدي?نژادي?ها استقبال كرد
مرجان توحیدی

 

 

? فکر می?کنید آقاي روحانی برای حضور در عرصه رقابت مجدد با چه شرایطی روبه?رو خواهد بود و از طرفی اصلاح?طلبان و حامیان او در زمان باقی?مانده چه فعالیتی می?توانند انجام دهند؟
به نظر من آقای روحانی هم در انتخابات شرکت می?کند، هم صلاحیت او تأیید می?شود و هم رأی می?آورد، چراکه رقیب ندارد. علت هم این است که مردم با اینکه مشکلات دارند؛ اما هیچ نامزدی که بتواند چشم?انداز روشن?تری از آقای روحانی پیشِ?روی آنها قرار دهد، نمی?بینند. كمتر از سه ماه تا برگزاری انتخابات باقی مانده است؛ اما جریان اصولگرا نمی?داند دقیقا می?خواهد چه کاری انجام دهد. از سوی دیگر آنچه در یک ماه گذشته اتفاق افتاده در مجموع باعث شده آرای آقای روحانی افزایش پیدا کند. یکی درگذشت آیت?الله هاشمی بود که هم به افزایش مشارکت مردم در انتخابات و هم فضای معنوی آن، به میزان رأی آقای روحانی افزود. درگذشت آقای هاشمی نوعی نگرانی در مردم ایجاد کرده است که شرایط بعد از آقای هاشمی چگونه خواهد شد، اگرچه حضور گسترده مردمی در مراسم تشییع جنازه او به?نوعی آرامش به مردم، اصلاح?طلبان و اعتدالی?ها هدیه داد. تلقی بسیاری این است که فردی که شبیه?ترین فرد به اوست، همین آقای روحانی است.
از طرفی حادثه تلخ پلاسکو هم فضا را انتخاباتی??تر کرد،به?طوری?که مردم بحث می?کردند که حادثه پلاسکو تقصیر خود ماست؛ اگر ما انتخاب درستی انجام داده بودیم، اعضای آن شورا و شهردار اجازه نمی?دادند چنین اتفاقاتی رخ دهد یا دست?کم تکرار شود. درحالی?که الان نهایت کاری که می?توانند انجام دهند، عذرخواهی?کردن از مردم است، تازه اگر پوزش بخواهند.
از سوی دیگر به نظر می?رسد انتخاب آقای ترامپ در مجموع و به?طور ناخواسته به نفع آقای روحانی شده است. تندروها گمان می?کردند اگر ترامپ پیروز شود، با جنجالی که به پا خواهد کرد، شرایط به سود آنها و به ضرر روحانی تغییر خواهد داد؛ یعنی ترامپ علیه برجام موضع?گیری می?کند و ایرانیان به?دنبال فردی مانند احمدی??نژاد خوهند رفت تا هرچه ترامپ گفت، او تندتر و عامیانه?تر جواب دهد؛ اما نکته مثبت این است که در?حال?حاضر افکار عمومی عکس?العمل دیگری نشان می?دهد. این موضوع، هم بین نخبگان و هم در عامه مردم درخور ?توجه است. اگرچه رفتار نخبگان پیش?بینی?شدنی بود؛ اما رفتار مردم برای خود من هم جالب بود. برای اولین?بار بود که احساس کردم مردم خواهان مقابله?به?مثل در برابر رفتار ترامپ نیستند؛ یعنی به شرایط توجه می?کنند و خواهان آن هستند که ما با عقلانیت و درایت پاسخ تهدیدهای ترامپ را بدهیم. این?گونه نیست که اگر او اعلام می?کند ایرانی?ها را به خاک آمریکا راه نمی?دهد، مردم ایران هم یکپارچه بخواهند که اجازه ورود شهروندان آمریکایی را به خاک ایران ندهند. استقبال جامعه ورزشی و مردم کرمانشاه از کشتی?گیران آمریکایی نمونه درخشان این دیپلماسی عقلانی عمومي است که ریشه در فرهنگ ملت ما دارد. در حقیقت من نوعی بلوغ در مردم ایران می?بینم، بلوغ فرهنگی را در جریان تشییع پیکر آقای هاشمی دیدم؛ هنگامی که طرفداران جریان?های مختلف، هرکدام بدون آنکه نسبت به هم تعرضی کنند، شعارهای خود را می?دادند و حتی نگاه کینه?توزانه نیز به هم نداشتند، بلکه نگاهشان از سر مهربانی و مدارا بود و به?همین?دلیل برای من بهترین روز بود که فرهنگ بالا و مدارای ایرانی را به چشم خود دیدم. همین مسئله برای من، اصلاح?طلبان و مردم، اندوه ناشی از فقدان آیت?الله را تسلا بخشید.
در سیاست خارجی هم مردم ما خیلی عاقلانه رفتار می?کنند؛ یعنی به?هیچ?وجه خواهان تسلیم?شدن نیستند، از طرفی به?دنبال افزایش تنش هم نیستند، بلکه می?خواهند تنش?ها مهار و تهدیدها رفع شود. من سخن یکی از دلواپسان را دیدم که گفته بود شعار ما «نه تسلیم، نه جنگ» است؛ این برای اولین?بار است که اينها به شعار اصلاح?طلبان در سیاست خارجی رسیده??اند که تنها گزینه ما این نیست که یا باید بجنگیم یا باید تسلیم شویم، بلکه راه سومی هم وجود دارد. حتی در نمونه?ای دیگر، جمعی از استادان دانشگاه صنعتی شریف با ارسال نامه به آقایان روحانی و ظریف خواستار آن شدند که به آمریکایی?ها اجازه دهند که سه ماه بدون ویزا به ایران سفر کنند تا از واقعیت?های کشور ما مطلع شوند. صدور ویزا برای کشتی?گيران آمریکایی هم با استقبال افکار عمومی مواجه شد و من حتی یک مورد مخالفت جدی ندیدم.
مجموعه اتفاقاتی که شرح دادم، به نظرم به نفع آقای روحانی تمام شده است؛ یعنی مردم فکر می?کنند در برابر یک انسان بی?تدبیر (ترامپ)، نباید به یک انسان بی?تدبیر دیگر در این سو رأی بدهند. ما در این سو به این نیاز داریم که فرد عاقلی را انتخاب کنیم تا جلوی ضربه?هایی را که ترامپ بخواهد وارد بیاورد، بگیریم؛ فردی که اهل تسلیم نباشد، بلکه اهل مقاومت باشد، اما به?دنبال جنگ و درگیری هم نباشد؛ یعنی بازی ملی خودش را دنبال کند و در زمین ترامپ بازی نکند. بر این اساس مردم بیشتری اشتیاق دارند رأی بدهند. ایرانیان امروز آثار برجام را به?لحاظ امنیتی درک می?کنند، اگرچه از نظر اقتصادی انتظار گشایش بیشتری داشتند.
?مطالبی که به آنها اشاره دارید، بخشی از جامعه را پوشش می?دهد که عمدتا در طبقه متوسط رو به بالا قرار داشته و سطح استانداردی از اقتصاد و تحصیلات را دارا هستند. اما طبقه?ای هم وجود دارد که وضعیت اقتصادی و معیشتی مناسبی نداشته و از برجام هم حاصلی دریافت نکرده?اند. این طبقه آرای خاکستری دارند که قابلیت جذب?شدن به جریان رقیب را دارد؛ یعنی اين نگراني وجود دارد كه اگر شعارهای پوپولیستی طرح شود، این بخش می?تواند جذب جریان رقیب شود. فکر نمی?کنید این موضوع می?تواند رقیبی برای روحانی در انتخابات باشد؛ رقیبی که مواجهه با آن دشوار به نظر می?رسد؟
مردم هم، حتی آن آرای خاکستری، می?دانند وعده?های معیشتی بدون تعامل با جهان بی?معنا است.
میان نامزدهایی که از سوی جریان اصولگرا مطرح می?شوند، گزینه?ای نمی?بینیم که مطالبات طبقه محروم را نمایندگی کند؛ بنابراین بعید می?دانم با این شرایط بتوانند درصد درخور توجهی از آرای این طبقه را به خود اختصاص بدهند. به علاوه وقتی فضای انتخاباتی شکل می?گیرد، توجه جامعه به مطالبی جلب می?شود که ممکن است تا قبل از آن، نسبت به آنها بی?توجه مانده باشند. گاهی ممکن است اتفاق?های استثنائی هم همین اثر را داشته باشد. مثلا درباره حادثه پلاسکو، مردم از ابعادی به موضوع توجه کردند که تا پیش از آن به آنها بی?توجه بودند؛ برای اولین ?بار، در یک نقطه عطف مهم، ادبیات شهری و شهرداری وارد گفتمان عمومی جامعه شد؛ یعنی این سؤال که «چه شهری می?خواهیم داشته باشیم» و به کدام شورا و شهرداری باید رأی بدهیم، و به کدام کاندیدای ریاست?جمهوری می?خواهیم رأی بدهیم، برای خود جا باز کرد. این درسی است برای همه ما تا خطاهای گذشته را تکرار نکنیم و با همان شور و شعوری که برای ریاست?جمهوری رأی می?دهیم، برای ترکیب شورا و شهرداری فکر کنیم. انتخابات هم گاهی فرصت?هایی را ایجاد می?کند تا وقتی مردم بعضی موضوعاتی را که قبلا نمی?شنیدند، در شرایط جدید به دقت دنبال می?کنند.
واقعیت این است که مردم به?ویژه قشرهای محروم از نظر اقتصادی، فشارهايي را تحمل می?کنند؛ اما اگر روحانی و برجام نبود، شرایط به مراتب بدتر بود و به سمت ونزوئلاشدن پیش می?رفت. کشوری مانند ایران كه سرشار از منابع و ذخایر نفتی است؛ اما گرسنگی و فقر در آن بیداد می?کند، تورم آن حدود ٧٠٠ درصد شده و مردم آن حتی نان برای خوردن پیدا نمی?کنند. در حقیقت می?توان به مردم توضیح داد که اگر همین روحانی و برجام نبودند، وضعیت چگونه بود. مانند زمان احمدی?نژاد دیدید که پس از تحریم نفتی و بانکی قیمت?ها با شیب ٤٥درصدی رو به افزایش بود، این شیب در دولت روحانی ١٠ درصد بوده است.
?فکر می?کنید این توضیحات برای مردم قانع?کننده خواهد بود؟
این توضیحات نارضایتی مردم را برطرف نمی?کند؛ اما در رأی?دادن آنها تأثیر دارد. بگذارید صریح بگویم! من به آقای روحانی رأی می?دهم، برای او تبلیغ هم می?کنم، اما جنس رأی?دادن من به روحانی با جنس رأی من به خاتمی متفاوت است. واقعیت این است که وضعیت امروز و شرایطی که وجود دارد. این نوع نگاه در قشرهایی از مردم هم وجود دارد. آنها هم معتقدند که دولت روحانی نقاط ضعف دارد؛ اما وقتی نام گزینه?های رقیب او به میان می?آید... . خب! باید دید جامعه می?خواهد که اين گرايش را در کشور حاکم کند یا نه؟ تصور من این است که جامعه به این سمت، روی خوشی نشان نخواهد داد. مهم آن است که فعالان جناح اصولگرا ناامید هستند و رفتار آنها از سر ناامیدی است. ضمنا چندپاره هم شده?اند.
?ولی جریان جدید?الورود جبهه نیروهای مردمی انقلاب، پروپاگاندایی را ایجاد کرده?اند که گویا توانسته?اند جبهه واحدی را در جریان اصولگرایی شکل دهند. ارزیابی شما از فعالیت این جريان چیست؟
در سال?های اخیر اتفاقی افتاده است که من نام آن را «برندسازی» گذاشته?ام؛ یعنی جریان?ها برخلاف گذشته نمی?توانند یک?شبه رنگ عوض کنند. وقتی شما خود را اصلاح?طلب معرفی می?کنید، جامعه می?داند که اصلاح?طلبی یعنی طرفداری از برجام، طرفداری از آزادی بیان و انتخابات آزاد و تعامل با دنیا. گذشته جریان راست هر بار با یک نامی وارد عرصه انتخابات شد. بسیاری از مردم هم شناخت درستی نداشتند و ممکن بود به آنها اقبال نشان دهند. چرا این کار را انجام می?دادند؟ به دلیل آنکه می?دانستند اگر خود را با نام واقعی معرفی کنند، مردم اقبالی به آنها نشان نخواهند داد. تشکیل این گروه جدید که مدعی?اند نه احزاب، بلکه افراد آن را تشکیل داده?اند، نشان می?دهد خود معتقدند جناح اصولگرا رأی ندارد. ببینید! ما ابایی نداریم از اینکه بگوییم اصلاح?طلب هستیم و نامزدمان حسن یا حسین است؛ اما معنی تشکیل این جبهه (نیروهای مردمی انقلاب) در اندک زمان باقی?مانده تا انتخابات، نشان می?دهد که خود آنها هم فهمیده?اند جناح اصولگرا با برند واقعی خود نمی?تواند پیروز انتخابات باشد. دوم اینکه تشکیل این جبهه یعنی اینکه آنها فهمیده?اند احزاب اصولگرا ناکارآمد هستند؛ چراکه گفته?اند احزاب را کنار خواهیم گذاشت و با افراد وارد عرصه انتخابات خواهیم شد. تشکیل این جبهه اثر عمیقي بر انتخابات ندارد؛ چراکه آنها هنوز مردم را نشناخته?اند. الان ٢٠ سال پیش نیست که مردم اینها را نشناسند. آن هم به علت اینکه فعالیت? جناح?ها هنوز برند نشده بود. مردم الان می?دانند چه کسی طرفدار چه نوع نگاهی است. سوم اینکه، اختلافات اصولگراها جدی?تر از این است که به راحتی حل?شدني باشد. همین چندی پیش بود که حمید رسایی اعلام کرد اگر اصولگرایی این است، من از آن اعلام برائت می?کنم. به هر رو، تشکیل این جبهه موجی در مردم به وجود نیاورده است.
 ?يعني شما معتقديد این موج بیشتر در میان خودشان است تا اینکه در جامعه ایجاد شده باشد.
بیشتر از آنکه موج باشد، اختلاف است؛ یعنی این جبهه به?مثابه حزبی است که به دیگر اضلاع این جریان اضافه شده است. الان چند گرایش در جریان اصولگرایی وجود دارد؛ یک، جریان احمدی?نژادی?ها که در این انتخابات به?شدت آشفته و پریشان هستند. چراکه فقط می?خواهند به احمدی?نژاد رأی بدهند و اگر او نتواند حضور پیدا کند، نمی?دانند که به چه کسی باید رأی بدهند. احمدی?نژاد اعلام کرد آرای او به سبد جریان اصولگرا ریخته نخواهد شد؛ چراکه می?خواهد به آنها بگوید که یا من یا هیچ?کس دیگر. هیچ?کس؛ یعنی روحانی رئيس?جمهور شود. می?خواهد بگوید که اگر می?خواهید که روحانی رئيس?جمهور نشود، همه باید پشت سر من جمع بشوید... .
?ارزیابی شما از تحرکات اخیر احمدی?نژاد، بقایی و مشایی چیست؟
حق شهروندی آقای احمدی?نژاد و دوستانش است که در عرصه فعالیت?های سیاسی و انتخاباتی حاضر باشند و خود را در معرض نقد و رأی و نظر مردم قرار بدهند. ازاین?رو انتقادی اگر به آنها وارد است این است که چرا آنها از این حقوق برای مخالفان و منتقدان خود دفاع نمی?کنند و در این زمینه?ها سکوت کرده?اند. این تحرکات زمانی می?تواند برای جامعه مهم باشد که همراه با ارائه برنامه باشد، آن هم بعد از تجربه هشت?ساله درزمینه حضور در دولت؛ بنابراین بجاست حالا که این گروه تصمیم گرفته?اند برای انتخابات فعال بشوند، برنامه?های خود را در عرصه?های مختلف به استحضار مردم برسانند؛ خصوصا در مواردی که جامعه ابهام زیادی دارد. برای مثال خیلی خوب است که آنها نظر خود را درباره برجام به طور صریح بگویند و اینکه آیا هنوز هم فکر مي?کنند ما باید با سیاست نگاه به شرق، مذاکره با غرب را قطع کنیم، به قطع?نامه?ها توجه نکنیم. همچنین خوب است که برنامه?های خود را در زمینه?های اقتصادی و ناهنجاری?های اجتماعي عرضه بدارند. در مجموع از نظر من اصل تحرکات، قابل نقد نیست و حق آنهاست. اگرچه این انتظار وجود دارد که از این حق برای همگان و همه ایرانیان دفاع کنند.
? امکان تأييد یا رد صلاحیت بقایی را چقدر می?دانید. فکر می?کنید سیاست نظام در برابر حضور بقایی و رفتاری که احمدی?نژاد و مشایی در پشت آن اتخاذ کرده?اند، چه خواهد بود؟
من به?شخصه طرفدار تأييد صلاحیت همه کسانی هستم که دادگاه آنها را به طور مشخص و قانونی از حقوق خود محروم نکرده باشد. قبلا هم از تأييد صلاحیت آقایان مشایی و احمدی?نژاد دفاع کردم. الان هم فکر می?کنم آقای بقایی در مقایسه با دیگر اصولگرایانی که می?خواهند نامزد بشوند، دلیلی برای رد صلاحیتش وجود ندارد. مگر اینکه شورای نگهبان، بخواهد مستندات خود را دراین?باره به جامعه عرضه کند؛ البته من ریاست?جمهوری بقایی برای جامعه را فاجعه می?دانم و یقین دارم که اگر تأييد صلاحیت هم بشود، به?هیچ?وجه رأی کافی نمی?آورد؛ اما باید بین حقوق آنها و نداشتن برنامه برای اداره کشور، تميیز قائل شد. درهرحال حق انتخاب را باید به ملت داد. بااین?حال با توجه به شناختی که از شورای نگهبان دارم، تصورم این است که بنای آنها بر این است که از این سه نفر هیچ?کدام در عرصه رقابت?های انتخاباتی نباشند.
?سیاست این تیم سه?نفره از حضور این?چنینی در آستانه انتخابات چیست؟ با نگاهی به نامه?های احمدی?نژاد به روحانی و... آیا قصد ایجاد چالش دارند؟
معلوم است که دوره انتخابات در ایران بهار سیاست?ورزی است و همه نیروها فعال می?شوند و فرصت مناسبی است برای ترویج دیدگاه?ها، نقد رقبا و نیز رفع اتهاماتی که در عرصه?های مختلف متوجه آنها است. از این نظر احمدی?نژاد کار غیرقابل?توجیهی انجام نداده است. اگرچه از منظر سیاست?ورزی تصور می?کنم که در این مرحله شانس با آنها همراه نخواهد بود. در نتیجه رقابت?ها بین آقای روحانی و دیگر نامزدها ازجمله جلیلی و قالیباف و دیگران انجام خواهد شد؛ اما اصل تلاش آنها حقشان است و ما باید خوشامد بگوییم؛ البته حضور تیم احمدی?نژاد چند حسن هم دارد. یکی اینکه امروز ما بهتر می?توانیم او را نقد کنیم، به دلیل اینکه خودش در صحنه حاضر است و جامعه می?تواند از نقد ما و دفاع احمدی?نژاد و نیز دفاع ما از دولت و نقد احمدی?نژاد به روحانی و دولت بهترین بهره?برداری را کند؛ یعنی بتواند تصمیم آگاهانه?ای برای آینده بگیرد. بااین?حال نظر من این است که احمدی?نژاد می?داند، نامزد مورد نظر او تأييد صلاحیت نمی?شود و می?خواهد هم اعلام کند که در صحنه حضور دارد تا حذف نشود و هم اینکه عملا در رقابت انتخاباتی حضور پیدا نکند. برای اینکه روشن شود پایگاه اجتماعی احمدی?نژاد چقدر است، می?تواند در انتخابات شوراها فعال شده و فهرستی از هواداران بدهد تا معلوم شود که پایگاه او در تهران و شهرستان?ها چه میزان است. اما فکر می?کنم با اینکه می?داند در شوراهای شهر با مشکل تأييد صلاحیت?ها مواجه نمی?شود، از کسی حمایت نمی?کند و فهرستی نمی?دهد؛ اما در ریاست جمهوری با اینکه می?داند رد صلاحیت می?شود، شرکت می?کند تا بگوید که اگر ما حضور داشتیم، برنده انتخابات می?شدیم. به?هرحال این جریان نمی?خواهد آرای خود را درون سبد جریان اصولگرا بریزد. بخش دیگر اصولگرایان، جبهه پایداری است که نامزدهای آنها علی?القاعده کسانی هستند که شعارشان این است که ما می?خواهیم برجام را به هم بزنیم و در مقابل ترامپ عکس?العمل نشان خواهیم داد. آنها «هل مِن مبارز» سر مي?دهند و از نظر اقتصادی هم شعارهایی مثل احمدی?نژاد سر خواهند داد؛ مثلا وعده یارانه صدهزارتومانی می?دهند. جریان اصولگرا زیر بار این طیف هم نخواهد رفت چراکه فکر می?کند نه کشور توان این شرایط را دارد و نه کسی می?تواند این شعارها را محقق کند، حتی اگر آنچه مطرح شود، رأی?آور باشد. علاوه?بر?این، جریان جدیدی شکل گرفته است. خیلی تلاش کنند، وضعی مشابه جبهه پیروان خط امام و رهبری را پیدا خواهند کرد. گذشته از این، اصولگراها برنامه?ای برای اداره کشور ندارند، اگر داشتند تا به حال اعلام کرده بودند. 
?برخي معتقدند آراي آقاي قاليباف ريزش داشته است.
بله، همین?طور است. ولی حتی اگر آرای او ریزش هم نکرده بود، باز هم عدد آن دورقمی نمی?شد؛ یعنی هیچ وقت به ١٠ میلیون نمی?رسد. ماجرای املاک نجومی و پلاسکو داستان او را تمام کرد! سعید جلیلی هم در خوش?بینانه?ترین حالت همان چهار میلیون رأی را ممکن است بیاورد. بر این اساس آنها، یعنی جریان اصولگرا دل?خوش کرده?اند که مثلا یک موج اجتماعی تازه?ای به راه بیفتد و...
?پیشنهاد شما درباره راهبرد دولت براي بهبود ارتباط با افكار عمومي در فرصت باقي?مانده تا انتخابات چيست؟
کاری که در این شرایط می?توان انجام داد این است که دولت گزارش کار ارائه بدهد. به نظرم بهتر است اولین محور این باشد که دوره دوم احمدی?نژاد را با این دولت مقایسه کند؛ یعنی در آن گزارش بگوید که مثلا قیمت کالاها، طلا، ارز از سال ٨٨ تا ٩٢ چه میزان افزایش داشت و این عدد از ٩٢ تا ٩٦ چه تغییراتی داشته است؛ مثلا قیمت مواد خوراکی و لوازم مصرفی از خودرو گرفته، تا یخچال و ماشین لباسشویی و... . 
سپس نشان دهد قیمت ارز تقریبا ٤٠٠ درصد در بازه ٨٨ تا ٩٢ افزایش داشته است؛ اما در دولت روحانی این افزایش حداکثر ٢٠ درصد بوده است. حتی اگر روحانی نخواهد نامزد هم بشود، باید این گزارش را ارائه دهد. در این صورت مردم خواهند دید که درست است که بسیاری از مشکلاتشان حل نشده، اما اگر قرار بود نرخ دلار با همان رشد ٤٠٠درصدی زمان احمدی?نژاد افزایش یابد، هر دلار الان ١٢ هزار تومان بود. سکه به جای یک میلیون تومان، سه تا چهار میلیون شده بود. پراید ٢٠میلیونی به ٥٠، ٦٠ میلیون رسیده بود و قیمت مواد خوراکی، میوه، نان، برنج، چای و لبنیات سر به فلک کشیده بود.
?اصلا مردم نرخ تورم را هم بر اساس قیمت همین اقلام می?سنجند...
باید اینها را با مردم در میان گذاشت و البته بايد با آنها صادق بود؛ یعنی اگر موردی هم بوده که نسبت به دولت احمدی?نژاد افزایش قیمت داشته، باید به طور شفاف به مردم گفت. یکی دیگر از کارهایی که روحانی می?تواند انجام دهد، این است که به مردم وعده?های معقول بدهد. ببینید! ماجرای نجومی?ها، چه حقوق?ها و چه املاک به اعتماد مردم آسیب رساند. راه بازگرداندن این اعتماد ازدست?رفته، شفافیت است. آقای روحانی باید برای موضوع شفافیت کاری انجام دهد که این اتفاق نه?تنها در دوره او، بلکه در دوره?های بعد نیز تکرار نشود. شفافیت اقتصادی باید در همه امور حاکم شود. از حقوق?ها گرفته تا مزایده?ها و مناقصه?ها و واگذاری?ها. در واقع روحانی باید لایحه?ای به مجلس ببرد که در آن عرصه اقتصاد به قدری شفاف شود که اگر کسی بخواهد سوءاستفاده کند، امکان افشای آن باشد. یکی از کارهای خوبی که روحانی می?تواند انجام دهد، این است که دولت «وحدت ملی» تشکیل دهد؛ یعنی سعی کند از همه جناح?ها در ترکیب کابینه خود استفاده کند و به مردم توضیح بدهد که می?خواهد مثلا مدیریت قوی?تری در دوره دوم خود داشته باشد. مردم نقش دولت در برجام را می?دانند، اما این را که دولت در حفظ آزادی فضای مجازی و تلگرام چه نقش داشته است نمی?دانند. دولت می?تواند اینها را به مردم توضیح بدهد؛ چون این فضای مجازی است که امکان عمومی افشاشدن تمام مفاسد را فراهم می?کند؛ به عنوان نمونه اگر فضای مجازی فیلتر و محدود شده بود، ماجرای فیش?های حقوقی، املاک نجومی و پلاسکو به این ترتیب پیش نمی?رفت. این فضا کمک کرد تا ابعاد فاجعه پلاسکو روشن شود. آقای روحانی می?تواند چند برنامه درباره شفافیت و مبارزه با فساد ارائه بدهد.
?به نامزد پوششی فکر می?کنید؟!
خیر. ما یک نامزد داریم و آن هم آقای روحانی است. با انتقادهایی هم که به او داریم، اما تنها به او فکر می?کنیم.

برچسب ها:
مصطفي تاجزاده

نظرات کاربران
ارسال نظر

نام:

ايميل:

وب سايت:

نظر شما: