طراحی سایت
تاريخ انتشار: 17 ارديبهشت 1395 - 21:26

خلیل موحد: در کشور ما کم رمقی محرک های انگیزشی و گاه فقدان شوق و ذوق در میان عموم معلمان، سال هاست که آموزش و پرورش کشور را با بحران های جدی مواجه کرده و به بالندگی آموزش و فهم و سواد خسارت های هنگفتی وارد کرده است.  این خلا` کشش اما از تولیدات درونی معلمان ایران نیست...

خلیل موحد

مشکلات حرفه ای و شغلی معلمان ایران دریک تقسیم بندی مولود گیزهای ذهنی- انفسی (subjective) و علل عینی و افاقی (objective) می باشد.  گرچه در تحلیلی ژرف اندیشانه، بخش نخست این برش بند، خود محصول بخش دوم آن؛  یعنی، همان نگرش ها و برنامه هایی است که در چند دهه اخیر در میدان سیاست و اقتصاد ایران حاکمیت داشته است. 

در ساحت ذهن  اما نگران کننده ترین عامل بازدارنده  در مسیر پیشرفت آموزشی و تعالی تربیتی در نظام تعلیم و تربیت در میهن ما، همان چیزی است که می توان از آن به عنوان بحران انگیزه یاد کرد.  حرفه ی معلمی به ذات خود، کاری طاقت فرساست. و این امری غیر طبیعی نیست؛ زیرا کامیابی در پدیده ی تعلیم وتربیت، فقط دستاورد توان بالای دانشی و علمی حاملان آن نبوده؛ بلکه  به قطع، ربط وثیقی نیز با فراز و نشیب های روانی و بینشی اصحاب علم  و فرهنگ دارد. 

در کشور ما کم رمقی محرک های انگیزشی و گاه فقدان شوق و ذوق در میان عموم معلمان، سال هاست که آموزش و پرورش کشور را با بحران های جدی مواجه کرده و به بالندگی آموزش و فهم و سواد خسارت های هنگفتی وارد کرده است.  این خلا` کشش اما از تولیدات درونی معلمان ایران نیست؛ بلکه ارمغان تحمیل های بیرونی؛ یعنی، نابرابری های اقتصادی و تبعیض در در یافت حقوق و دستمزد می باشد.  این گسست مالی و شکاف عمیق درآمدی میان معلمان با سایر کارکنان دولت که معلمان  کشور را در کف لیست حقوق بگیران دولت قرار داده، در قامت بلند ترین و ستبر ترین مانع، دل و دماغ کار را از عموم معلمان بازستانده و به مهم ترین معضل شغلی آنان تبدیل شده است.  فداکاری ها و رنج هایی که عموم معلمان اما در کلاس بر جسم و جان خود هموار می کنند، محصول جوشش درونی و وجدانی آن هاست. 

در جهان کنونی و به باور همه ی کارشناسان، نیروی انسانی آگاه، آزاد، آفریننده، کارآمد و عاری از فساد مالی، مهن ترین مولفه ی کامیابی مادی و معنوی جوامع بشری محسوب شده و معلمان جلو دار این نیروها می باشند. 

* این دیدگاه در شماره یکشنبه 12 اردیبهشت روزنامه تعادل به چاپ رسید.

برچسب ها:
خلیل موحد , معلم

نظرات کاربران
محمد بيش از 8 سال قبل گفت:
با عرض سلام و درود خدمت استاد موحد عزیز
هنوز از همکاران محترم در تعجبم چرا نمی خواهند بپذیرند که دولتها به عمد حقوق فرهنگیان را اضافه نمی کنند زیرا معلم دانا جامعه دانا تربیت می کند و جامعه دانا مسئول پاسخگو می خواهد و دانایی برای مسئولین گران تمام می شود و اگر معلم فقیر باشد دیگر تمام هم و غم معلم نان می شود و فرصتی برای پرورش نسل متفکر پیدا نمی کند لذا به همه دولتها نگاه کنید کدام یک از وزیران آموزش و پرورش وزیر قوی ( از لحاظ مدیریتی یا تربیتی ) بوده اند . یک به یک ضعیف تر و مدیر ضعیف فقط و فقط وعده می دهد و به همه امیدواری کاذب می دهند تا عمر وزارتشان تمام شود و باز روز از نو روزی از نو و همکار محترم ما نیز دل خوش می کند با تغییر دولت وضعیتش بهبود می یابد اما غافل از اینکه این چرخه بی توجهی باز تکرار خواهد شد اما در قالب دولت و کلمات و طرحهای آبکی دیگر و اما بیشترین آسیب را نسل یا نسلهایی می بینند که در مدارس ما آموزش می بینند یعنی آینده ای مبهم.
ارسال نظر

نام:

ايميل:

وب سايت:

نظر شما: