آموزش رانندگي در بوشهر همراه با درس انسانيت

نسیم جنوب، زيبا راستيان

سال 1363بود، من تازه به استخدام آموزش و پرورش بوشهر در آمده بودم. با داشتن دو فرزند کوچک رفت و آمد برايم سخت بود. با همسرم آقاي نا در اقدام به اين نتيجه رسيديم که بهترين راه اين است که رانندگي ياد بگيرم تا بتوانم راحت ? تر رفت و آمد خود و بچه ? ها را انجام بدهم. همسرم نام مرا در يک آموزشگاه رانندگي نوشت زيرا آنجا مردي درويش مسلک به نام آقا رضا به آموزش رانندگي مي ? پرداخت که همه از کار و اخ لاق او تعريف مي ? کردند. وي هوادار متعصب تيم مردم دوست ايرانجوان بوشهر بود که همسر من سالها عضو آن تيم و باشگاه بود.

نخستين بار که به آموزشگاه رفتم و او را ديدم تحت تاثير ظاهر او قرار گرفتم. او مردي بسيار آراسته و جنتلمن، بلند قد با محاسني انبوه و موهاي بلند بود. استرس رانندگي براي نخستين بار امري کاملا طبيعي بود. اما متانت و حوصله آقا رضا باعث شد که در همان جلسه اول تمرين ترس و استرس از وجود من رخت بر بندد.

پس از چند جلسه که به تمرين رفتم احساس مي ? کردم که به همراه عمو يا دايي   مهربان خود رانندگي مي ? کنم. او د ر حين آموزش رانندگي از هر فرصتي استفاده مي کرد تا درس انسانيت بدهد. احترام به عابرپياده، حق تقدم براي سالمندان و کساني که کودکي در آغوش دارند و... درسهايي بودند که من در حين يادگيري رانندگي از او آموختم. ساعات تمرين آن چنان راحت و بي ? استرس مي ? گذشت که گذر ز مان را احساس نمي ? کردم.

يک روز از من پرسيد دخترم فاميل خودت چيست؟ تا آن موقع من را به فاميل همسرم، خانم اقدام مي ? خواند. گفتم من راستيان هستم. بلافاصله پرسيد:«چکاره حميد راستيان هستي؟» پاسخ دادم: «برادرزاده ? اش هستم.»

نفس بلندي کشيد و گفت: «خب خداروشکر، همه ? ا ش نگران بودم که مبادا نادر از «آنها» همسر اختيار کرده باشد. حالا خيالم راحت شد که ايرانجواني هستي!!» منظورش از «آنها» تيم فوتبال   شاهين بوشهر رقيب ديرينه تيم ايرانجوان بود. اين خاطره از او هميشه در ذهن من ماندگار شد و متوجه شدم که او واقعا عاشق تيم ايرانجو ان بود، هواداري متعصب و وفادار. اميدوارم خداوند، حق او را بر گردن همة شاگردانش حلال کند. از شنيدن خبر درگذشت او بسيار متأثر و غمگين شدم.همين جا به خانواده ي محترم گل ? محمدي و درويشي و همچنين به همة دوستداران باشگاه ايرانجوان بوشهر تسليت مي گويم و از خداوند متعال براي شادروان محمد رضا گل ? محمدي آرامش ابدي خواستارم. روحش قرين رحمت الهي.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)