احمد سبحانیان: یستم آبان ماه ۱۳۶۰ اینجانب عضو اولین گروه فارغ التحصیلان مراکز تربیت معلم پس از پیروزی انقلاب بودیم که اولین ابلاغ محل کارم را از دست آقای پیروی مسئول آموزش اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر بعنوان دبیر علوم تجربی مدرسه راهنمایی آزادی چاهکوتاه که آن زمان از نظر مسافت آخرین روستا دارای مدرسه راهنمایی در شهرستان بوشهر بود، دریافت نمودم...
اولین سکانس معلمی
احمد سبحانیان
بیستم آبان ماه ۱۳۶۰ اینجانب عضو اولین گروه فارغ التحصیلان مراکز تربیت معلم پس از پیروزی انقلاب بودیم که اولین ابلاغ محل کارم را از دست آقای پیروی مسئول آموزش اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر بعنوان دبیر علوم تجربی مدرسه راهنمایی آزادی چاهکوتاه که آن زمان از نظر مسافت آخرین روستا دارای مدرسه راهنمایی در شهرستان بوشهر بود، دریافت نمودم. برای رفتن به محل خدمت و شروع اولین روز معلمی شوقی فراوان همراه با دلهره حاکی از پذیرش مسئولیت معلمی وجودم را فرا گرفته بود.
مدرسه راهنمایی آزادی چاهکوتاه اولین ساختمان بزرگ ورودی روستا با سه کلاس درس، یک اتاق بزرگ تر بعنوان دفتر مدرسه و یک سالن چند منظوره برای(امتحانات ، آزمایشگاه، انبار و.....) با حیاط بزرگ خاکی و دیوار نوشته های انقلابی، آموزشی و چندین درخت بزرگ با سر و صدای شادی آفرین دانش آموزان در زنگ تفریح مرا به عضویت خود برای پیوستن به دنیای زیبای تعلیم و تربیت پذیرفت.
با عبور از حیاط مدرسه و از میان دانش آموزان که با نگاهشان مرا دنبال می کردند به دفتر مدرسه مراجعه و با آقای حمید شجاعی معاون مدرسه که انسانی خوش برخورد ولی جدی می نمود، روبرو شده،خودم را معرفی و ابلاغم را تحویل دادم.
اولین ساعت کار من زنگ دوم بود که وارد کلاس اول راهنمایی همجوار دفتر مدرسه با حدود ۲۵ دانش آموز دختر و پسر بسیار متین و مهربان شدم، با توجه به اینکه پنجاه روز از آغاز سال تحصیلی گذشته بود و من جانشین دبیر باتجربه ای شده بودم پذیرش و بکارگیری دبیر جدید الورود برای مدیر مدرسه کمی سخت و همراه با ریسک بنظر می رسید، تا آخرین ساعت مدرسه در کلاس اول و دوم به مرور درس های گذشته علوم تجربی پرداخته و سپس درس جدید را آغاز می کردم ، البته روز اول ساعت هر کلاس برایم به کندی سپری می شد!
در اولین روز خدمت همکار بودن با دوستانی با صفا و باتجربه از جمله آقایان حمید شجاعی، ابراهیم بهمنش، خسرو زنگنه، عبدالکریم دهدشتی ، حسن فقیه و خانم ها معصومه هوشیار و زینب قهرمانی که مرا با بزرگواری پذیرفتند، غنیمتی بود که هنوز هم فراموش نکرده ام. پس از پایان اولین روز و گذراندن اولین سکانس دوران معلمی،تشویشی همراه با شوقی بزرگ برای قرار گرفتن در مسیر دشوار ولی شیرین و معنوی معلمی و پیوستن به جامعه بزرگ فرهنگیان تمام وجودم را فراگرفته بود که امروز هم پس از گذشت چهل سال از آن روز این احساس خوب و افتخار آمیز را برای توفیق همراهی و همنامی با معلمین ارزشمند جامعه دارم.
آخرین اخبار
- نگاهي به تبعيضهاي درماني در کشور / به بهانه کلنگ زني بيمارستان نفت در شيراز
- استقبال از عيد نوروز باستاني در بوشهر
- دنياي معترضان
- چاپ شعري از استاد باباچاهي در امريکا
- آقاي استاندار در مقابل لغو مجوز فستيوال کوچه بوشهر، پاسخگو باشيد
- گردشگران دره ساساني «تنگ جيز» دشت خشت کازرون
- خاطرات خدمت سربازي در سپاه دانش
- مرثيه اي براي موسيقي
- فستيوال کوچه بوشهر در مسير رونمايي از گنج موسيقي نواحي است
- «کوچه بوشهر» مدل جديدي براي آغاز کوچههاي ديگر ايران
- در فستيوال کوچه بوشهر چه گذشت؟
- «کوچه» فستيوالي که واقعا فستيوال است!
- به کوچههاي بوشهر گوش دهيد
- امثال جشنواره کوچه، بهانهاي است براي زيستن
- فستيوال کوچه؛ اميد فرداي فرهنگ و هنر بوشهر
پربیننده ترین
- آگوجيکا يا باغ ملي در بوشهر
- فستيوال کوچه؛ اميد فرداي فرهنگ و هنر بوشهر
- بوشهر؛ پايتخت موسيقي فاخر ايران / دکتر عباس حاتمي
- خرفت خانه یا خانه سالمندان در بوشهر قدیم
- بازيکني که سوت پايان بازي را دوست نداشت
- سال ها معلمی و خاطرات تلخ و شیرین
- ربع قرن انتشار نسیم جنوب؛ عليرغم کارشکني ها و سنگ اندازي ها
- شهروند صياد نمونه بوشهر
- شادياي که در کوچه ماندگار شد
- بوشهر، شهر موسيقي است / اوکلو فرامرزي
- کوچه به انتها نرسيد
- چگونه دلیران تنگستان ساخته شد + تصاویر
- تصاوير نكوداشت فرج كمالي شاعر بومي سرا در گناوه
- گزارش تصویری افتتاح دانشکده هنر و معماری بوشهر با حضور وزیر راه و شهرسازی
- بانگ آمد که علی را کشتند