دو نیمه یک پزشک

دکترسیروس عباسی

من یک پزشک هستم، دو نیمه ام؛ دو نیمه شده ام! نیمه ای پنهان و نیمه ای آشکار. آن سوتر، در نیمه پنهان خود، رازدار پیوندی ناگسستنی با پرودگار جهانیان. این سو اما با آشکار خویش در پی رمزگشایی از دردها و بیماریها و ارزیابی ها و درمان‌ها ... 

نیمه پنهان مرا نه کسی میبیند و نه درک میکند. 

نیمه پنهان من از همان روزی پنهان شد که پس از سه شبانه روز بیداری پاسخ تندخویی  بیمار را در راند صبحگاهی با استادم با لبخند دادم ...!

نیمه پنهان من در آن شب سرد و طولانی یلدا ، خسته از کشیک پیوسته ؛پیشانی اش را گذاشت میان برگ‌های کتاب هاریسون و شوارتز !! و خوابید؛ پنهان شد... 

آن سوی ناپیدای من در میان خون و بلغم آن بیماری پنهان شد که با شوک هیپوولمیک آمد! معتادبود، هپاتیت و ایدز هم مشكوك ! اما كات داون ش كردم تا بعد سه روز در آغوش مادرش چشم باز کند...

نیمه پنهان من گاهی خسته میشود اما نیمه آشکارم همیشه محرم دلها و تن های خسته میشود. نیمه پنهان من گاهی زخمی و رنجدیده روزگار میشود، اما نیمه آشکار من پیوسته مرهم زخمها و آلام مردمان میشود.

نیمه پنهان من تشنه میشود ، گرسنه می شود، اما نیمه آشکارم پیوسته همراه و دادرسان فریادها و خواسته های خواهندگان و بیماران من است.

نیمه پنهان من فارغ از تمام نیازها و آمالش ، دست بسته و خاموش میماند ؛ تا نیمه آشکار من مسوولانه، ‌‌کوشا، دست بکار درمان باشد و با یاری پروردگار دستانش را به درمان بیمار بکار اندازد.

نیمه ناپیدای من فایل بایگانی تمام زشتی‌هایی است که میبیند! تمام حرفهای ناروایی است که می شنود؛ و تمام نارواهایی است که بر من و بر ما روا می دارند. آن سو بایگانی می کند تا این سو فارغ بال، به وظایف خویش در خدمت به خلق خدا پیوسته بماند.

من با نیمه پنهان خود می زیم، می خوابم، برمی خیزم، اما با نیمه آشکار خود بر بالین بیمارم حاضرم.

من در نیمه پنهان خود بارها می میرم تا زندگی ببخشم. من در نیمه پنهان خود، راه خواب بر چشمها می بندم تا در آشکار خود، خواب آرام و آسوده را به چشمهای منتظر هدیه کنم. نیمه پنهان من برای خودم و نیمه آشکارم برای تو، بیمار من. روز پزشک مبارک .

(هفته نامه نسیم جنوب - سال بیست و چهارم - شماره 970)