چهار نکته براي رابطه پايدار والدين با فرزندان نوجوان

دکتر يونس قيصي  ? زاده

1- علاقه نشان دهيد: اساس هر رابطه ? اي علاقه است. مهم است که به فرزند نوجوان، نشانه ? هاي علاقه داشتن را نشان دهيد. به عنوان مثال مي ? توانيد به فرزندان خود بگوييد: «من به آن ? چه که شما انجام مي ? دهيد، فکر مي ? کنيد و احساس مي ? کنيد، علاقه ? مند هستم و مايل هستم در موردش بيشتر بدانم.»

بيان و داستان آن ? چه فرزندان درباره رفتار و افکار و احساسات خودشان مي ? گويند، خيلي مهم است، زيرا از طريق اين داستان ? ها و حرف ? ها، ما را به دنياي خود، افکار و احساسات خود مي ? برند. اساس درک والدين از فرزندان خود، درگير شدن در دنياي آن ? هاست، زيرا دنياي آن ? ها با دنياي ب زرگسالان متفاوت است و والدين ممکن است درک درستي از آن نداشته باشند.

والدين با پرسيدن سوالات درباره رفتار و افکار و احساسات فرزندان خود، مي ? توانند نشان دهند که به فرزند خود اهميت مي ? دهند و به او نشان دهند که براي آن ? ها مهم است.

در برخي از مواقع والدين مي ? ت وانند از افکار و رفتار فرزندان خود که نمي ? پسندند، انتقاد کنند اما براي اين ? که فرزندان اعتماد به نفس پيدا کنند، انتقاد بايد با دقت انجام شود، زيرا اعتماد به نفس زماني ايجاد مي ? شود که آن ? ها متوجه شوند که به آن ? چه مي ? گويند و مي ? کنند، والدين با احترام برخورد م ي ? کنند و افکار و رفتار و احساسات آن ? ها را ناديده و يا به تمسخر نمي ? گيرند.

در اغلب مواقع، نوجوانان دوست ندارند تا افکار و احساسات خودشان را با والدين مطرح کنند، در اين مواقع هم باز والدين مي ? توانند با دقت در اعمال و رفتار فرزندان خود، همچنان زمينه نشانه علا قمند بودن به اعمال و افکارشان را فراهم کنند و سر صحبت را با آن ? ها بگشايند و درهاي ارتباط با فرزندان را باز نگه دارند.

2.براي يکديگر وقت بگذاريد: روابط بين والدين با فرزندان نوجوان، اگر   موقتي باشد، نمي ? تواند رشد کند و ادامه داشته باشند. ارتباط صميمانه و ه ميشگي، زمان و اعتماد مي ? خواهد.

والدين مي ? توانند براي ارتباط بهتر با فرزندان خود، زمان ? هايي را اختصاص دهند، مانند وعده ? هاي غذايي مشترک، پياده ? روي مشترک، ديدن برنامه مورد علاقه فرزندان، شرکت در برنامه ? هاي مورد علاقه آن ? ها و...   اين ? ها فرصت را براي احساس با ه م بودن و گفتگو با يکديگر فراهم مي ? کنند.

فعاليت ? هاي مشترک (چه به عنوان يک خانواده و يا با تک تک فرزندان) همچنين امکان تجربه ? هاي جديد، آشنايي بيشتر با يکديگر و تجربه ? اي را فراهم مي ? کند که رابطه اصلي همچنان حفظ شده و عليرغم احساسات و خُلقيات مختلف، تحت تأثير قرار نمي ? گيرد. بنابراين مهم است که هميشه به دنبال فرصت ? هايي باشيد که امکان گفتگو را فراهم مي ? کند.

3.ابراز محبت کنيد: فرزندان هميشه نياز به احساس دوست داشته شدن توسط والدين دارند. البته گفتن اين موضوع به آن ? ها، کافي نيست بلکه آن ? ها بايد اين دوست داشته شدن را احساس کنند و در رفتار و اعمال والدين آن ? را مشاهده کنند.

نشان دادن دوست داشتن فرزندان در سنين کودکي راحت هست، والدين زماني که فرزند کودک ? شان استرس دارد يا ناخوش هست، آن ? ها را در آغوش مي ? گيرند و مي ? بوسند، اما با رشد فرزندان، اوضاع تغيير مي ? کند و بروز نشا نه ? هاي دوست داشتن فرزندان سخت ? تر مي ? شود و ابراز محبت اغلب کاهش مي ? يابد. اما والدين به نوجوانان نيز بايد نشان دهند که واقعاً همچنان آن ? ها را دوست داريد و به آن ? ها اهميت مي ? دهيد.

والدين بايد متوجه اين تغيير شرايط و اوضاع باشند و مثلا جلوي دوستان و اقوام و فا ميل، به ? طور علني عشق و علاقه خود را نسبت به فرزند نوجوان با شور و حرارت ابراز نکنند، چرا که به احتمال زياد باعث ناراحتي و عصبانيت فرزندشان مي ? شود، شايد مناسب باشد که ابراز عشق و علاقه، در خانه و بدون حضور ديگران صورت گيرد و يا در اين زمينه ابتکاراتيگ و خلا قيت ? هايي از طرف والدين انجام گيرد، همانند اتفاقات خوشايند گاه و بيگاه ناگهاني که مي ? توانند براي فرزند نوجوان خود، رقم زنند مثل سورپرايز سالروز جشن تولد و يا مناسبت ? هاي شاد ديگر.

  بنابراين مهم است که در اين دوران، والدين شيوه ? هاي جديد ابراز عشق و محبت به فر زندان نوجوان خود را بياموزند و از آن غافل نشوند.

4.مراقب خودتان باشيد: اگر والدين مراقب سلامت روان خود نباشند و درگير بحران ? هاي روحي و رواني شوند، يک رابطه قابل اعتماد نمي ? تواند بين آن ? ها با فرزندان ? شان ايجاد شود. ايجاد استرس، مشکلات مداوم يا درگيري ? هاي م کرر در زندگي زناشويي و يا بيرون از محيط خانواده، بر خلق و خوي ما و توانايي ما در توجه و پاسخگويي به فرزندان ? مان تأثير منفي مي ? گذارد. بنابراين مهم است که سعي کنيد اين مشکلات را مديريت کنيد تا باعث نشود تا از فرزندان خود، غافل شويد. خيلي از موارد و اتفاقاتي که در زندگي زناشويي و غيره مي ? گذرد، در مقابل چيزي که در رابطه با همسر و فرزندان خود از دست مي ? دهيد، ناچيز و قابل گذشت هستند، در اين شرايط بهتر است که با ديد گسترده ? اي به اوضاع و احوال نگاه کنيد و رفتارهاي خود را بر اساس حفظ روابط خانوادگي و خصوصاً فرزندان، تنظيم کنيد.

  از طرفي لازم نيست که فرزندان شما درگير مشکلات بزرگسالي شما شوند و به نوعي آن ? ها را در استرس و درگيري ? هاي بزرگسالي خود، شريک کنيد. شايد با گذر زمان اين مشکلات بزرگسالي شما رفع شود، اما تاثير بد آن بر فرزندان باقي خواهد ماند.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ه فتم، شماره 1079)