بهرام نکیسا

 

 

امسال هم شب یلدای دیگری پشت سر گذاشتیم، یاد شب های یلدای جبهه، شب های عملیات، شب های ذکر و دعا،  شب های که رزمندگان و غواصان در کربلای چهار و پنج آخرین خداحافظی های خود را کردند و به اروند زدند. یاد دعاها، نجواها، صفا و صمیمیت، مجاهدت و تلاش همه بچه های زلال جبهه بخیر.

یاد شب هایی که بوی عشق و مردانگی، بوی نزدیک شدن به خدا فضا جبهه ها را معطر کرده بود، شب رسیدن دست ها به آسمان، شب دعاهای پیر جماران و حنابندان بچه های گردان،  شب های پر راز و رمز جبهه و جماران، شب های زمزمه "وَ جَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً ... " .

شب هایی که تماشای چهرهای خندان مصمم و معصوم بچه های رزمنده در زیر رقص منورها در آسمان با پیشانی بندهای سبز، نارنجی و قرمز یا زهرا، یا حسین، یا ابوالفضل العباس و یا صاحب الزمان دیدنی بود و فراموش نشدنی، شب های رفاقت سیم های خاردار با بدن ها و بی خیالی عبور از میدان مین که دنیایی از عشق و عرفان بود.

 

 

هان ای هم نفسان! به هوش باشیم. به هوش باشیم که مدیون چه کسانی هستیم؟ مدیون کسانی هستیم که به تعبیر مقام معظم رهبری، در عالم ملکوت زهاد و عباد به جایگاه شان با حسرت نگاه می کنند و یادشان (شهیدان) نباید در جامعه ی ما از ذهنیت ها خارج شود.

آری ما مدیون کسانی هستیم که برای خوب دیده شدن هرگز دیگران را زشت نکردند.

مدیون پاکانی هستیم که به تعبیر ظریفی از یادگاران هشت سال دفاع مقدس، در تکبیره الاحرام هر نمازشان خوبی های خود و بدی های دیگران را برای رضای خدا فراموش می کردند و پشت سر می انداختند.

 

 

مدیون آنانی هستیم که امام سید روح ا.. خمینی، آن پیر میکده و معلم مدرسه عشق، بربازوان ستبرشان بوسه می زد و بر آن بوسه افتخار می کرد.

مدیون آنانی هستیم که بنیانگذار جمهوری اسلامی درباره شان چنین سفارش نموده است: "به همه مسؤولان كشور تذكر مي‌دهم كه در تقدم ملاك‌ها، هيچ ارزش و ملاكي مهمتر از تقوا و جهاد در راه خدا نيست و همين تقدم ارزشي و الهي بايد معيار انتخاب و امتياز دادن به افراد و استفاده از امكانات و تصدي مسؤوليت‌ها و اداره كشور و بالاخره جايگزين همه سنت‌ها و امتيازات غلط مادي و نفساني بشود، چه در زمان جنگ و چه در حالت صلح...

 

 

مصلحت زجركشيده‌ها و جبهه رفته‌ها و اسيرداده و مفقود و مجروح داده‌ها و در يك كلام، مصلحت پابرهنه‌ها و گودنشين‌ها و مستضعفان بر مصلحت قاعدين در منازل و مناسك و متمكنين و مرفهين گريزان از جبهه و جهاد و تقوا و نظام اسلامي مقدم باشد و نسل به نسل و سينه به سينه شرافت و اعتبار پيشتازان اين نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند."

مدیون کسانی همچون شهید عزیز چمران هستیم که  با خدای خود اینگونه مناجات می کردند:

"خدایا هدایتم کن ، زیرا می دانم که گمراهی چه بلای خطرناکی است.

خدایا هدایتم کن که ظلم نکنم ، زیرا میدانم که ظلم چه گناه نابخشودنی است.

خدایا نگذار دروغ بگویم ، زیرا دروغ ظلم کثیفی است.

خدایا محتاجم نکن که تهمت به کسی بزنم ، زیرا تهمت خیانت ظالمانه ای است.

خدایا ارشادم کن که بی انصافی نکنم ، زیرا کسی که انصاف ندارد شرف ندارد.

خدایا راهنمایم باش تا حق کسی را ضایع نکنم ، که بی احترامی به یک انسان همانا کفر خدای بزرگ است.

خدایا مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم .

خدایا پستی و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گر ساز تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند."

 

 

به راستی چقدر به این توصیه ها توجه داریم و عمل نموده ایم؟

هموطنان عزیز! هنوز که هنوز است دفاع مقدس ماجراهای ناگفته فراوانی از مردان و زنان غیور این سرزمین دارد.  مردانی که در آن روز های سخت و بحرانی، شجاعانه در کنار مردم و امام ایستادند و کشور را مدیریت نمودند.

هموطنان صبور! هنوز که هنوز است عملیات های کربلای چهار و پنج حکایت های ناگفته ای از حماسه فرزندان ایران زمین دارد. از خروش امواج اروند در شب های عملیات، از بچه های غواص همین دیار! از گردان های آبی خاکی، از آتش سنگین دشمن بر سر و روی آنان تا تله های انفجاری و مین و نارنجک های دشمن، از روشنایی بیشتر شب از روز، از آنانی که به معشوق رسیدند و یا آنانی که اکنون گمنام، بی ادعا، آرام و خاموش در بین ما هستند.

از آنان که اسرار های ناگفته روزهای سخت دوران اسارت در اردوگاهای حزب بعث را در سینه های خود دارند.

 

 

از پاها و دست های در خاکریز و سیم های خاردار و میدان مین جا مانده، از صورت ها و چشم های مجروح شده، از سینه و گلوهای شیمیایی شده! از مفقود الاثرها، از آنانی که همراه با اروند به خلیج فارس پیوستند و در آن همواره ماندگاراند.

خدایا ما را ببخش! ما را ببخش بخاطر غفلت مان از پدران و مادران شهدا، فرزندان شهدا، جانبازان و ایثارگران، پیشکسوتان خون و شهادت.

خدایا ما را ببخش! ما را ببخش بخاطر فراموشی لاله ها!  انسان هایی که زندگی و سلامت خود را هزینه کردن تا امروز ما در امنیت و آرامش زندگی کنیم، انسان هایی همچون مدافعان و شهداء حرم.

 خدایا! خوب می دانی که ما چقدر به فرهنگ ایثار، پاکی، سادگی، صداقت و زلالی دوران دفاع مقدس در این آشفته بازار نفاق، دروغ، ریا، تهمت، حذف کردن و.... محتاجیم.

 

 

سلام و صلوات بر شهدای عزیز، بر تمامی ایثارگران هشت سال دفاع مقدس. یاد و خاطره شهدای عملیات های کربلای چهار و پنج گرامی باد.

با چند بیت از مثنوی شاعر عزیز شجاع الدین ابراهیمی که زبان حال امروز غالب بچه های رزمنده است این نوشته را به پایان می رسانم:

یاد روزی که بسیجی می شدیم

شمع شب های دوئیجی می شدیم

یاد روزی که در خمپاره ها

جمع می کردیم پاره پاره ها

هر بسیجی اقتدا بر شمع کرد

پاره های جان جود را جمع کرد

تا ابد شام پریشانی ماست

داغ غربت روی پیشانی ماست

ارث ما این روسیاهی مانده است

یادی از مرغان چاهی مانده است

غم برای نوع عنوان می خوریم

رنج آب و غصه ی نان می خوریم

کاش با یاران مست دوستی

باز می داد عشق دست دوستی

تا به دشت و کوه رسته شالی است

تا ابد جای شهیدان خالی است