خانواده‌هاي ايراني؛ فقر را مديريت مي‌کنند

دکتر سعيد معدني

يکي از همکارانم به مطب خواهرشان که پزشک متخصص زنان است رفته و خواهر پرسيده "با اين حقوق و درآمد چطور زندگي مي‌کنيد؟" دوست ما در  جواب گفته "مازندگي نمي‌کنيم، ما فقر را مديريت مي‌کنيم!"

همه‌ي ما به نوعي هر سال و هر ماه و هر روز فقيرتر و فقيرتر مي شويم و برخي از خرج‌کردها را کم مي‌کنيم وبه طبقه‌ي پايين‌تر سقوط مي‌کنيم. براي مثال هر سال مطب‌هاي دندانپزشکي خلوت‌تر و خلوت‌تر مي شوند، چرا که جامعه توان پرداخت هزينه‌هاي اينچنيني را ندارد. دوستي به خاطر هزينه بالا آن‌قدر رفتن به دندان پزشکي را عقب انداخت که ماه پيش در سنين ميان‌سالي پانزده تا از دندان‌هايش را کشيده تا از درد دندان  مزمن راحت شود و با دندان مصنوعي بقيه عمر را سر کند.

آن‌ يکي ده- دوازده سال است که اتومبيل‌اش را  عوض نکرده به معناي واقعي لگن شده و ديگري حتي ازعهده‌‌ي تعمير اتومبيل لگن خود هم بر نمي‌آيد. سومي ماشين را مي‌فروشد تا پول پيش کرايه منزل را تامين کند و براي يکسالي زندگي کند. ديگري فرزندش را که قبلا به مدارس غيرانتفاعي مي‌فرستاد حالا ديگر بودجه‌اش نمي‌رسد و فرزند را به مدرسه دولتي شلوغ، با معلمان خسته‌ از گراني و تورم فرستاده است. اين پدر حالا در چشم فرزندش بيش از پيش تحقير شده است. بسياري هزينه مراجعه به پزشک را ندارند و هربار درمان را به تاخير مي‌اندازند. آن‌ها مي‌دانند که خسارت اين تاخير در آينده جبران‌ناپذير است ولي فعلا فقر را مديريت مي‌کنند.

از بعدي ديگر همچنين اين روزها به خاطر بيکاري و افزايش جوانان بيکار هر روز در کوي و برزن شاهد روند روبه رشد موبايل دزدي و کيف دزدي و ديگر رفتارهاي مجرمانه هستيم. امروزه با اين تورم و گراني سرسام‌آور، بيش از 80 درصد مردم فقير هستند. برخي مستاصل شده و فقر را پذيرفته‌اند، برخي فقيرند اما ظاهرشان از تک و تا نيفتاده است. نمي‌دانم مسئولين تا کي مي‌خواهند جامعه 80 - 90 ميليوني را همين‌طور رها کنند و هر روز بيکاري و گراني و تورم و مهاجرت نخبگان و... افزايش يابد. مهمتر آن‌که در آينده نه چندان دور جمعيت کشور از صد ميليون نفر هم عبور خواهد کرد اين‌که چه برنامه اي براي آينده جمعيت صد ميليوني دادند معلوم نيست.    

يکي به تمسخر به من مي‌گويد "تو را چه شده، نصيحت‌الملوک شده‌اي!" اما مي‌دانم که اگر فکري عاجل نشود جامعه دچار بحران‌هاي عميق پي در پي و جبران ناپذير خواهد شد. مسئولين و مديران ارشد جامعه بايد فکري به حال جامعه بکنند. همه کارشناسان متفق‌القوال‌اند که تنش‌زدايي با جهان بويژه جهان غرب، و جذب سرمايه‌گذاري و رونق اقتصادي و افزايش اشتغال و اصلاح در ساير سياست‌هاي کلان مملکتي راه حل مشکلات کشور است. اما نمي‌دانم چرا اينقدر در مقابل پيشنهادهاي کارشناسان مقامت مي‌کنند تا جامعه فقير و فقيرتر شود. به هرحال ما کاري از دست‌مان برنمي‌آيد. فقط همين نصيحت‌الملوکي! براي‌مان مانده. مي‌دانم بسياري افراد متخصص، کاردان و دلسوز اين سخنان را بارها و بارها و بسيار بهتر از من گفته‌اند و نوشته‌اند. اما چه کنيم چاره‌اي جز گفتن و نوشتن نداريم. وذکر فان الذکري تنفع‌المومنين.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1070)