دختران، طلاق و زن زيادي

دکتر سعيد معدني

جلال آل احمد کتابي دارد به نام زن زيادي. اين   کتاب شامل   مجموعه قصه هاي کوتاهي است که يکي از قصه ها «زن زيادي» است.

آل احمد با همان نگاه تيزبين خود مشکلي را طرح مي ? کند که دختران ما در جامعه از آن رنج مي ? کشيدند و رنج مي ? کشند.

روايت قصه آل احمد سرنوست دختري است آبله رو و کچل که از کلاه گيس استفاده مي ? کند. مردي که پايش شَل است و مي ? لنگد و عينک ته استکاني مي ? زند و با عصا راه مي ? رود و هزار عيب دارد!،   به خواستگاري دختر مي ? آيد. به او مي ? گويند که دختر اين عيب را دارد و از کلاه ? گيس استفاده مي ? کند. اما مرد اصرار دارد که همه شرايط را مي ? پذيرد. عروسي سر مي ? گيرد، دختر نگون ? بخت به خانه شوهر مي ? رود. اما مورد بي ? مهري و آزار مادر شوهر و خواهر شوهر و در پي آن شوهر قرار مي ? گيرد. سرانجام پس از مدتي طلاق مي ? گيرد و به خانه پدر مي ? آيد... .

تلخي قصه همين جاست!

او در خانه پدر ديگر جايگاه ديروزي و قبل ازدواج را ندارد و حالا ديگر همه به او به عنوان يک غريبه و يک «زن زيادي» نگاه مي ? کنند. به عبارتي دختر تا زماني که خانه ? ي پدر است حتي اگر چهل- پنجاه ساله هم باشد اطاق ? اش، کمد و وسايل ? اش و... مشخص است و احترام دارد. اما وقتي پس از ازدواج و مدتي زندگي متاهلي، طلاق مي ? گيرد و مجددا به خانه پدر برمي ? گردد، انگار يک زن زيادي در خانه قدم مي ? زند. به خصوص اگر خواهر و برادر ديگري هم داشته باشد نگاه ? ها آزاردهنده و سنگين ? تر است و رنج زنان مطلقه بيشتر مي ? شود.

آمارها نشان مي ? دهد در سال ? هاي اخير بيشترين طلاق در تاريخ ايران ثبت شده است. در مقابل هر سه ازدواج يک طلاق رخ مي ? دهد. افزايش اين آمارها نشان مي ? دهد زنان مطلقه جامعه ما و خانواده ? هاي ? شان چه رنج ? هايي مي ? کشند. البته بي ?? شک اين رنج ? ها براي مردان جدا شده هم هست که مجال ديگري براي پرداختن به آن مي ? طلبد.

نکته ? اي را هم بايد اضافه کنم اين است که؛   امروزه به واسطه ? ي تحولات اجتماعي با پديده ? ي طلاق به عنوان يک انتخاب، معقولانه ? تر برخورد مي ? شود. ولي در گذشته - مثلا زمان جلال آل ? احمد- اين ? گونه نبود. زن بايد با همه رنج ? ها و ناملايمات و تحقيرها و آزارها در خانه شوهر و خانواده ? ي شوهر مي ? ماند و مي ? ساخت. حتي اگر به قيمت جان ? اش تمام مي ? شد.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم- شماره 1056)