رضا نکيسا: در اين سالها، گاهي «نسيم جنوب» کانون اهل ادب و انديشه بود و گاهي پناهگاه نويسندگان، روزي نقش مددکار اجتماعي داشت و در ايام گرفتاري تاب آوري را آموزش ميداد،  و روزي  مشق سياسي مينوشت. اما در دنياي پيچيده امروز اين همه را با تمام تنگناهاي سياسي، اجتماعي، سليقهاي حاکم بر ساختار فکري و فرهنگي و سياسي پيش بردن همتي بلند ميطلبد و حوصله اي زياد...

عليرضا مشايخ: بيست و پنج سال از آغاز به کار هفته نامه «نسيم جنوب» مي گذرد. اگر چه در جهان ايراني استمرار براي هدف، عادتي مرسوم نيست، استمرار در جهان مطبوعات ايراني امري نادرتر است! براي پاسخ به چرايي و چگونگي اين استمرار بيست و پنج ساله، به دو مطلب مهم بايد توجه کرد: نخستين مطلب در فهم ازمطبوعات نهفته است و دوم شخصيت پديد آورنده يا پديد آورندگان!...

دکتر سجاد بهزادي: نشريه «نسيم جنوب»، ربع قرن حيات فرهنگي، اجتماعي، ورزشي و سياسي  خود را پشت سر  ميگذارد و هزارمين شماره خود را نيز منتشر کرده است.از وقتي که يک دانش آموز دبيرستاني بودم و «نسيم جنوب» نيز نونهال بود با اين نشريه همکاري داشتم. با فراز و فرودهايش همراهي کردم، نسخه چاپي آن را در دور دستترين نقطه استان بوشهر به عاشقانش ميرساندم، با سردبيرش به دادگاه رفته ام...

دکتر حميد اسدپور: «نسيم حنوب در استان بوشهر وزيدن خواهد گرفت»، با اين جمله بود که فصلي نو در تاريخ مطبوعات بوشهر آغاز شد و اينک از آن روزي که اين آگهي منتشر شد بيست و پنج سال مي گذرد. بيست و پنج بهار و هزار شماره. «نسيم جنوب» حاصل تلاشهاي يونس قيصي زاده و همسر گرامياشان نسيم فقيه (گويا نام هفته نامه نيز از ايشان گرفته شده) و البته همکاران محترم و همراهان ايشان...

«نسيم جنوب» در دورهاي به جمع نشريات پيوست که به «بهار مطبوعات» معروف شده است، زماني که اقبال عمومي به خواندن نشريات زياد شده بود. اين نشريه با درايت و هوشمندي و ظرفيت اجتماعي بالا، تريبون مطالب فرهيختگان بوشهري در تمام نقاط استان، ايران و جهان شد...

خورشيد فقيه:  روزي که جمعي از افراد انديشمند و همدل و هم راي درصدد برآمدند تا بنيان نشريه ديگري را در اين شهر و ديار، پي افکنند، هرگز گمان نميکرديم که عمر و عزت و تاثيرگذاريهاي فرهنگي و اجتماعي چنين پديده ي نوظهوري، به يک هزارمين بلوغ امروزياش برسد!...

با کمال تاسف سال جديد را با حكم ٢٠ سال زندان براي معلم رزمنده، روزنامه نگار صادق و از فعالان دلسوز اجتماعي استان بوشهر جناب آقاي «حسين روئين تن» شروع نموديم. معلمي كه عمر خود را براي درس دادن قانون و قانونمداري به دانش آموزانش گذاشته، اكنون براي تشويق به تجمعات غير قانوني محكوم شده است!...

 یونس قیصی زاده: سالي دگر هم بر ما گذشت و برگ ديگري از سال‌هاي عمرمان ورق خورد تا به سوي سال جديد گام برداريم. همه اين سال‌هاي سخت گرچه به تلخي در خاطرمان خواهد ماند، اما از اين‌كه هنوز اميدوارانه در حال جنگيدن با ناملايمات روزگار، از پا در نيامده و تسليم سختي‌ها نشده‌ايم، به خود مي‌باليم و با اين‌كه زخم‌ها بر روان‌مان وارد آمده، اما سربلند و هنوز ايستاده‌  به قرن جديد قدم مي‌گذاريم...

 دکتر يداله عبدالهي: شرايط و تفکري که جاري است، چنان از توان و قدرت امثال بنده مي‌کاهد، حتي فرصتي حاصل نمي‌شود که منفعتي براي هم‌وطنان خود ايجاد نماييم. تلاش در حد توان ما چنان ناچيز شده که انگار پروانه‌اي در گوشه‌اي از دنيا بالي مي‌زند تا تغييري در هوا دنيا ايجاد کند...

 غلامرضا شريفي خواه : مردم بوشهر در قديم طي آداب و رسومي که از ديرباز براي آمادگي عيد سال جديد معمول بود، کارهايي را انجام مي دادند. در دهه هاي سي و چهل ابتدا خانه تکاني که دو هفته قبل از عيد، خانه هاي خود را بعد از يک سال با شرايط سخت آن زمان، تميز مي کردند. ابتدا وسايل هر اتاق در حياط گذاشته...

دکتر محمود دهقاني: در روزگار کودکي که با آواز گنجشک هاي قبه ي نخل ها و بلبلان مست غزل خوان شاخسار سرسبز و شاداب ليمو و انار باغ هاي بُورِکي در دشت خشت کازرون از خواب برمي خاستيم، پيراهن نو هديه ي نوروزي خانواده،  شيريني زندگي را به کام من و هم سن و سالان مي چشاند.  چه زود و به گونه رد يک شهاب گذشت. نوروز که فرا مي رسيد باغ و بوستان دهستان بُورِکي به گونه ي بخشي از باغ عدن بهشت آسا، سر سبز و چشم نواز بود...

هادي اخلاقي: اين سال نيست نيز چون سالهاي پيش تر مثل باد آمد و مثل باد گذشت. باد زشتي که چشمها را پر از خاک کرد و اشک آورد. اين سال که بگذرد و تمام شود قرن تمام مي شود. يک قرن، و اينک ماييم در آستانه سال نو، قرني نو با آرزوهاي مانده، کهنه در خاک کاشته و قد نيافراشته و اين آرزوها مانده است...

دکتر جعفر حميدي : به هستن مي انديشي؟ پس هستي. به بودن مي نگري پس خواهي بود. به گذران زمان مينديش، که زمان ناپايدار است و تو مي خواهي که پايدار ماني. تسلط تو بر جهان است يا تو بر جهان مسلطي؟ عشق را مي شناسي يا نه؟ اگر مي شناسي بر جهاني و اگر نمي شناسي جهان بر تُست، مي داني که بايد هر روز به نوروز بينديشي، نه تنها بر يک روز که يک روز تنها نوروز نيست و همه روز براي انسانِ فکر انديش نوروز است...

نسیم جنوب- محمد لطفي: در رئاليسم‌ترين شکل، سالي که گذشت باز هم زمين مانند ديگر سالها بروفق مراد ما نچرخيد و ما مثل گل ابريشم‌هاي بوشهر پيرتر شديم، آيينه‌ها هيچ گاه دروغگوي خوبي نبوده‌اند.سالي که گذشت، بغض‌ها بيشتر خود را تکاندند بر شانه‌هاي زخمي شهر و شناشيرها و مردمان...

نسیم جنوب- حسين شادکامي: اومدن موسم عيد يه حس خوشي بيد. تو خونه ها، محله ها و شهر همه در تکاپو و جنب و جوش عجيبي مي افتادند. هرکسي از  دل، ديده  و بنيه خود  عيد را تعريف و تعبير مي کرد. عيد هم سي ما تو خونه و محله يه شور و حالي ديگه داشت. محله ما اکثراً دريانورد (جاشو و ناخدا) بودند که در رفت و آمد با ساير کشورهاي حوزه ...

 یونس قیصی زاده: روز بوشهر گرچه مي‌تواند يادآور گذشته پرافتخار بوشهر باشد، اما بيش از همه فرصتي است براي نگاه رو به جلو و آسيب شناسي محروميتي كه زمان طولاني است گريبان اين بندر كهن را رها نمي‌كند. طبيعي است كه همواره پس زمينه‌اي از روزهاي باشكوه اين بندر در ذهن شهروندانش حضور داشته و هميشه انتظار بازگشت به آن سال‌هاي خوش را دارند و از اين رو درجا زدن اين بندر براي آنها سخت‌تر و آزار دهنده‌تر است...

حسين حشمتي: نگارنده بوشهر را به علت اين که ازقديم الايام جزء معدود شهرهائي است که اقوام  مختلفي همچون پيروان اديان و مذاهب الهي در ميان بوشهري هايي که اکثريت آنان را مسلمانان شيعه مذهب تشکيل مي دهند با مسالمت و امنيت زندگي کرده و  بدون هيچ مشکلي به فعاليت هاي اقتصادي و حتا مشارکت در امور فرهنگي مي پردازند،..

عبدالرحمن برزگر:  تنها حوزه اي که مي توان برابر آمايش سرزميني برنامه اي چند ساله را برايش مدون کنيم حوزه فرهنگ است، چرا که فرهنگ و هنر بر هويت اجتماع استوار و بر پايه روشنگري جامعه و تاريخ قابل پيش بيني است. ناتواني در تشکيل چارت فرهنگي اين گمان را تقويت مي کند که فرهنگ و هنر صرفا يک دغدغه تلقي مي شود،...

دکتر سعيد معدني: شهر و استان بوشهر مفاخر و بزرگان بسياري را در عرصه‌هاي گوناگون اجتماعي - فرهنگي به جامعه ايران معرفي کرده است که اگر بخواهيم از آن‌ها فقط اسم ببريم اين متن بسيار طولاني مي‌شود.   از آن جا که قرار است يادداشت کوتاه باشد، فقط به يک مورد گذرا اشاره مي‌کنم و آن زنده ياد «منوچهر آتشي» است. صفت «پادشاه شاعران جنوب» لقبي است که يوسفعلي ميرشکاک در نقد و تحليلي از شعر ايران براي مرحوم آتشي به کار برده است...

هلنا سعادتمند: بوشهر شهري به عظمت تاريخ، بوشهر شهر مردماني که همواره در سراسر تاريخ نام نيکو داشته‌اند. روح صادق چوبک شاد که چه زيبا روحيات يک بوشهري را در قالب داستانهاي خود به همه دنيا معرفي کرد. قهرمانان داستاني که خستگي ناپذير به دنبال احقاق حقشان بودند. ولي امروزه مطالبه‌گري که حق مسلم هر شهروند مي باشد اولويت خود را از داده است. خونگرمي و نجابت مردم شهرم  چون مهري به دهانشان زده شده است....

محمد لطفي: بوشهر، شهر افسانه‌ها خويشاوندان همه درياها، نامش شراع کشيدن بر درياي دلدادگي است براي تک تک ما. بوشهر، ترکيب بي‌مثال رنگ و نور و باد با معماري جادوئي درون و برون گرا هر رهگذري را با سحرانگيزي خود با جادوي مغناطيسي‌اش به تماشاي شاهکار معماراني فرا مي‌خواند که خانه را تنها براي تن فرسايي نساخته‌اند، بلکه انتظاري روحاني از آن داشته‌اند.معماري ما مانند موسيقي‌امان آن گونه زيباشناسانه است که در کلام نمي‌گنجد، هارموني بي‌بديلي از نقش انسان و طبيعت در کنار هم. معماري ما مانند تبار ما بر آمده از تاريخي آکنده از رنج و تلاش است...

 دکتر جعفر حميدي: روز بوشهر يعني چه؟ روز منشاء روشنايي است، روشنايي مي دهد، خوشحالي مي دهد. دلِ انسان پيوسته به روشنايي متمايل است، به شادي متمايل است، روز خورشيد را مي بيني، چهره عزيزان  را مي بيني، زيبايي ها را مي بيني. به همين جهت است که گفته اند روز بوشهر و نگفته اند شب بوشهر. بوشهر که معروف همه هست. سرزميني رويايي، آفتابي و دريايي. روز بوشهر، روز هرگونه توجه و احترام به اين شهر است...

جميل رزمي: سال هاست که با خود مي انديشم که ما را چه شده است و به دنبال چرايي عقب ماندگي و کمتر توسعه يافتگي شهرم بوشهرهستم به زمين و زمان مشکوک شدم، من بر اين باور هستم که من و شما چه بخواهيم و چه نخواهيم چه باشيم و چه نباشيم، اين شهر از ايني که هست بهتر خواهد شد و شکل يک شهر مدرن را با قابليت زندگي بهتر و با  امکانات خوب خواهد يافت. اگر بخواهم از منظرآسيب شناسي تحليلي بر چرايي عقب ماندگي آن نگاه کنيم شايد مفيد فايده افتد....

بوشهر شهري از تضادها است. از يک سو تمام‌ مشکلات چنگ و دندان مي‌شکنند و از سوي ديگر درياي پهناور و زيبا خودنمايي مي‌کند. در کنار دريا بودنِ بوشهر با اشتياق، دلتنگي، تجارت، مردم، طنز، غم، داستان، بيوگرافي، پيوند خورده است.بوشهري‌ها پتانسيل و توانايي در خيلي از زمينه‌ها را دارند که مي‌شود بر اساس نيازها و داده‌هاي شهر با همکاري و دعوت همگاني، نظرخواهي جمعي مشکلات را موشکافي و با توانمندي راه حلي‌هايي پيدا کرد....

مردم مقصرند. البته مردمي که آش ديگ سياسي به هم مي زنند چون مردم عادي زبان بسته ها خسته و کوفته زير بار گراني و کرونا دست و پا مي زنند و نمي شود گفت مقصرند. آش سياسي بهم زنان بوشهري بد جور مقصرند، چون قدر رأي مردم نجيب بوشهر را نمي دانند و الکي آن را به هدر مي دهند. چند تا نماينده بوشهري در پارلمان اين کشور براي بوشهر سنگ به سينه زده و فرياد کرده؟ يا اگر فرياد زده اند پس چرا هنوز آب از آب تکان نخورده و استان انرژي جهان بچه هايش در سطل زباله دنبال خورد و خوراک مي گردند؟!...

احساس مي‌کنم که در خيلي از بوشهري‌ها روحيه خودکم بيني وجود دارد. خودکم بيني البته که با تواضع و يا عدم اعتماد به نفس تفاوت دارد. از اعتماد به نفس بوشهري‌ها همين بس که‌مي بينيم که بوشهري‌ها نخبگاني در بالاترين سطوح ورزشي، علمي، هنري و فرهنگي کشور و حتي جهان دارند. با اين حال، در فرهنگ عمومي بوشهري‌ها، وقتي که نوبت ابراز خود به غير از خود و يا حتي همشهري خود مي‌رسد، شايد از فرط تواضع و يا ترس تکبر، منِ قوي و واقعي بوشهري ابراز نمي‌شود....

دکتر پرستا حيدري: يکي از اساتيدم در دانشگاه هميشه مي گفت از عادت کردن بترسيد. چون عادت تا زماني که ترک شود موجب صد نوع «مرض» غيرکشنده ولي شکنجه دهنده مي شود. براي همين حتي سعي کنيد مسير رسيدن به خانه يا پياده‌روي بعدازظهرتان را هم گاهي عوض کنيد. ولي اعتياد نه! به يک موتور محرکه‌ تشکيل شده از اراده‌ و انگيزه پشت ماشينِ عادت مي ماند که مي برد ما را هرجا که خاطرخواه اوست....

شهرام شريف‌پور: بوشهر، شهر دوستي ها و آفتاب درخشان، شهر هفت رنگ تنيده درهم با درياي زلال و آرام بخش و خروشان خليج فارس با سواحل زيبا، شهر فرهنگ‌هاي مختلف، هنرمندان، شاعران، نويسندگان، فيلمسازان، عکاسان با تاريخ ‌و فرهنگ غني، شهر کوچه‌هاي پيچ در پيچ که از هر سو بروي باز هم در تقاطعي بهم خواهي رسيد، شهر خيام خواني‌‌هاي با شور ‌و شعور، شهري که چه بخواهي و چه نخواهي...

 رضا نکيسا: آدمي در هرجا بدنيا مي‌آيد تعلق خاطري دارد از جنس دوست داشتن، علاقه که همزاد اوست و همراهش، موطن آدمي او را چنان گهواره کودکي‌اش در بر مي‌گيرد و تا کوچه و پس کوچه‌هاي خاطرات شيرين دوران کودکي‌اش همراهي مي‌کند. نوستالژي که تا آخرين لحظه حيات با او و همراه اوست.بوشهر را دوست دارم براي شعر و سرودهايش، نغمه شاعرانه‌اي که از اعماق جان سرچشمه گرفته و روح آدمي را نوازش مي‌کند...

حسين شادکامي: تاريخچه بوشهر يا ابوشهر و ريشهر که نامي همچون ليان و بوخت اردشير از دوره اعيلاميان، مادها و هخامنشيان که در امتداد جلگه‌ کوه‌هاي زاگرس  به سواحل خليج فارس گسترده شده خوانده مي‌شود. مردمان اين خطه سخت کوش و دورانديش که مي‌توان گفت  ازاولين مردماني بودند که توانستند ياد بگيرند بر پهناي آبها  شکاف ايجاد کنند و تا دور دست‌ها (مليوار، زنگبار، عدن،  درياي احمر، شبه جزي...

دکتر جمال‌الدين عارف‌زاده: يکي از مهم ترين ويژگي‌هاي مردم بوشهر که بوشهر را از تمام نقاط ايران متمايز مي کند، استقبال و‌ پذيرش رويکردهاي نوين علمي و فرهنگي و اجتماعي و سياسي در طول تاريخ است. مستند اين موضوع مدرسه تاريخي سعادت در سال 1277 تاسيس شده است. در آن روزگار راه‌اندازي اينگونه مدارس در  کشور...

غلامرضا ايزدپناهي: چند سال پيش از اين، در جايي يادداشتي به اين مضمون نوشته بودم که بوشهر به سبب سابقه تاريخي، موقعيت بندري، ارتباطات داخلي و خارجي و زندگي طولاني مدت و مسالمت آميز با افراد، اقوام، اديان و فرهنگ هاي گوناگون و... در کنار هم، يک ويژگي تقريباً منحصر به فرد داشت، چنانکه مي شد آن را «شهر مدارا» ناميد. اگرچه آن بوشهر جمعيت چنداني نداشت، ولي همين «منشِ مُداراگر» بود که مهاجران را جذب مي کرد و طبعاً تازه واردان نيز پذيرا و مروّج آن مي شدند. آن بوشهريان به سبب جمعيت کم و روابط سالم، همديگر را خوب مي شناختند و...

 اميد زاهد: بندر بوشهر در يک قرن بيشتر به واقع دروازه ورود فرهنگ هاي جديد به ايران بوده است اين جمله را «مستر چيک» سياستمدار و کنسول انگليس در بوشهر در يادداشت هايش در بيش از صد سال پيش به آن اشاره کرده و حتي شيخ «محمد حسين سعادت» از بانيان مدرسه سعادت مظفري در کتاب تاريخ خود، بندر بوشهر را دروازه اقتصادي ايران عصر قاجار برشمرده است. اين که بوشهر دروازه و يا به عبارتي باب الابواب خليج فارس بوده مورد نظر و تاکيد مورخان ديگر هم هست. به بايد دانست که اين لقب به بوشهر دوره قاجار در همان زمان...

 دکتر يداله عبدالهي: از آنجايي که دوست داشتن ريشه در احساس و کودک آدم‌ها دارد، پس خيلي معطل عقل و ‌منطق و محاسبه نمي‌شود. مالزي شهري دارد بنام «ملاکا» که در فاصله صد و پنجاه کيلومتري جنوب کوآلالامپور قرارداد. اين شهر شباهت عجيبي به شهر بوشهر دارد و آب و هواي بهاري بوشهر را تداعي مي‌کند، بازار ماهي فروشان، ساحل زيبا، محله‌هاي قديمي، شرجي و حال و‌ هواي صميمي خاصي که داشت، ما (بوشهري‌ها) را به عالمي مي‌برد و در يک حالت  احساساتي قوي و عجيبي قرار مي‌داد که گويا واقعا در بوشهر هستي. ما در «کوآلالامپور» زندگي مي‌کرديم...

 دکتر عبدالرحيم مهرور: بوشهر شهر آباء و اجداديم، با شروه و شرجى‌هاى سوزناکش، هم آوا و هم آواز با نى‌انبان بى‌مثالش و نوحه‌هاى حماسى زنده ياد جهانبخش كردى‌زاده‌اش و دريايى از محبت و صبورى مردمانش، همراه با امواجى خروشان از رشادتهاى دليران تنگسيرش از جمله رئيسعلى و ... و نويسندگان و شاعران نامى چوبك، آتشى، پرويزى، نعمتى، باباچاهى، حميدى، و اسكندر احمدنيا، خورشيد فقيه و... .طبيبانى از جمله خاندان طبيب، نبى‌پور، عصفورى، اميرى، سنگ آرا، پوربهى، فرزانه، رئيسى، رضايى و...