يكپارچگي شخصي

حسين زيرراهي - مدرس مهارتهاي زندگي

يكپارچكي يا انسجام شخصي يعني يكي بودن عقايد، ارزش ? ها و ايدآل ? هاي ما با اعمال و رفتارمان. به بيان ساده ? تر انسجام شخصي يعني يكي بودن حرف و عمل. احتمالا شما هم داريد به اين فكر مي ? كنيد كه چنين چيزي در دنياي امروز يا حداقل در جامعه امروز ما اگر ناياب نباشد امري بسيار نادر است. كمتر كسي را مي ? توان پيدا كرد که حرف و عملش يكي باشد، يا بر اساس عقايد و ارزش ? هايش زندگي كند. ما تقريبا در اغلب زمينه ? هايي كه شعار مي ? دهيم خود عمل نمي ? كنيم. از فرهنگ، انسانيت، برابري، مهرباني، صداقت، پاكي و صدها صف ديگر دم مي ? زنيم ولي در عمل فقط آن را از ديگران انتظار داريم. يا طوري زندگي مي ? كنيم كه ديگران متوجه نشوند به آن ? چه مي ? گوييم عمل نمي ? كنيم. پيش خود مي ? گوييم كسي نمي ? داند و فقط خودم خبر دارم پس ايرادي ندارد.

به راستي فقط به صرف اين ? كه ديگران خبر نداشته باشند ايرادي ندارد كه حرف و عمل ما يكي نباشد؟ متاسفانه جواب خير است. چون نداشتن يكپارچگي شخصي حتي در صورتي كه ديگران متوجه نشوند باز هم براي ما آسيب ? زننده است. اين آسيب هم مستقيم به عزت نفس ما وارد مي ? شود. يعني آبرويمان در نزد خودمان مي ? رود و بي ? اعتبار مي ? شويم. نتيجه اين ? كه ديگر نمي ? توانيم به خودمان احترام بگذاريم و اعتماد كنيم. بدون احترام و اعتماد به خود هم قدرت شخصي ما كاهش مي ? يابد و توان انجام كارهاي بزرگ را نخواهيم داشت. ذهن ما تنها دادگاهي است كه فرار از آن براي ما غيرممكن است. حتي در خواب هم دست از سر ما بر نمي ? دارد.

البته نداشتن انسجام شخصي صرفا از درون به ما آسيب نمي ? زند. در درازمدت ما را نزد ديگران هم بي ? اعتبار مي ? كند. چون ما نمي ? توانيم همه مردم را براي همه عمر فريب بدهيم. بالاخره دست ما براي جامعه ? اي كه در آن زندگي مي ? كنيم رو مي ? شود. يكي از كاستي ? هاي مغز قديم ما اين است كه درك درستي از آينده ندارد و صرفا به سود و زياد لحظه ? اي فكر مي ? كند.

بنابراين به اين فكر نمي ? كند كه يك سال ديگر دستمان رو مي ? شود يا ده سال ديگر رسوا مي ? شويم. مي ? گويد فعلا آن چه به سود تو است انجام بده.

كارهايي كه باعث مي ? شود يكپارچكي شخصي ما كم شود مي ? تواند در ما احساس گناه ايجاد كند.

براي اين ? كه از احساس گناه راحت شويم و به انسجام شخصي برسيم بايد پنج مرحله را پشت سر بگذاريم: نخست اين ? كه قبول كنيم اقدام ناراحت ? كننده را ما انجام داده ? ايم. مثلا به خود بگوييم من دروغ گفته ? ام و مسئوليت آن را هم مي ? پذيرم. دوم اين ? كه با مهرباني از خود بپرسيم چرا اين كار را كرده ? ام. ولي نبايد از موضوع طفره برويم. اين كار باعث مي ? شود دليل رفتار كردن بر خلاف ارزش ? هاي خود را پيدا كنيم. سوم، اگر عمل ما به ديگران آسيبي رسانده به آنها اطلاع دهيم. يا بقول معروف پيش آن ? ها اعتراف كنيم. چهارم هر اقدام اصلاحي كه لازم است انجام دهيم. كارهايي كه اثر رفتار ناهمخوان ما را از بين ببرد يا كم كند. پنجم هم با خود عهد مي ? بنديم كه در آينده طور ديگري رفتار كنيم.