افراد منفي چه كم كي به ما مي ? كنند؟

نسیم چنوب، حسين زيرراهي - مدرس توسعه فردي

يکي از دوستان از رفتار رواني كارمند بانكي مي ? ناليد كه قرار بود وامش را تاييد كند. مي ? گفت هر بار كه با او حرف مي ? زنم چنان خشمي سراپاي وجودم را فرا مي ? گيرد كه دلم مي ? خواهد به دو قسمت مساوي تقسيم ? اش کنم. گفتم ف لاني من كه دوست تو هستم و در كنار هم تفريح مي ? كنيم و لذت مي ? بريم كه نمي ? توانم چيزي از كنترل خشم به تو ياد دهم. اين وظيفه آن كارمند بانك است. ما به صورت طبيعي تمايلي به ارتباط با آدم ? هاي منفي نداريم. دوست داريم با انسان ? هاي بافرهنگ، فرهيخته، مودب، بخشنده، م هربان و خلاصه داراي هر نوع صفت مثبت در تعامل باشيم. درعوض از انسان ? هاي خشن، بي ? ادب، خسيس، مكار، دروغگو و غيره تا جاي ممكن دوري مي ? كنيم. نخست برويم سراغ تاثير انسان ? هاي مثبت.

اولين تاثير آدم ? هاي مثبت اين است كه وقتي با آن ? ها هستيم حال بهتري داريم. يا بقول م عروف از هم ? نشيني آن ? ها لذت مي ? بريم. مثلا يك آدم مؤدب هيچ ? وقت به شما توهين نمي ? كند. انسان صادق به شما دروغ نمي ? گويد. بخشنده اگر چيزي نياز داشته باشيم به ما ارزاني مي ? دارد. فرد مهربان و حامي دستمان را مي ? گيرد و ياري ? مان مي ? كند. وقتي به زندگي در ميان انسان ? ها ي مثبت دقت مي ? كنيم درست مثل زمان كودكي ? مان است كه تحت پوشش حمايت خانواده قرار داشته ? ايم. اين شرايط براي بچه ايدآل است ولي براي بزرگسال سرتاسر مثبت نيست. فكر كنيد هيچ ? وقت كسي به شما توهين نكرده باشد. يا هرچه خواسته ? ايد به شما داده ? اند. چه قدر براي بدست آورد ن خواسته ? هاي ? تان توان داريد؟ حال ببينيم زندگي در ميان آدم ? هاي با صفات منفي چطور است.

اگر بخواهم زندگي در ميان انسان ? هاي با صفات منفي را به چيزي تشبيه كنم شايد به گذر از يك جنگل پرخطر يا صعود به قله ? اي سخت بي ? شباهت نباشد. همه مسير پر از سختي و مشقت است ولي با هر گامي كه برمي ? داريد مقداري بر توان ذهني و جسمي شما افزوده مي ? شود. به راستي اگر در تمام عمر كمتر از گل نشنيده باشيم روحيه ? مان چطور است؟ معلوم است سوسول. با اولين توهين، تحقير يا بي ? اعتنايي دنيا روي سرمان خراب مي ? شود. چه كسي بهتر از آدم مكار و حيله ? گر م ي ? تواند پيچيدگي دنيا را به ما نشان دهد؟ آن ? كه چيزي به ما نمي ? بخشد غيرمستقيم وادارمان مي ? كند خود براي رسيدن به خواسته ? هاي ? مان بجنگيم. همكاري كه دانسته ? هايش را در اختيار ما نمي ? گذارد يا مغازه ? دار همسايه كه سعي مي ? كند ما را از بازار خارج كند ناخواسته تلاش برا ي يادگيري و مقاومت در ماندن در آن شغل را به ما ياد مي ? دهد. همسايه فضولي كه مي ? خواهد از همه چيز ما سر در بياورد و مدام روي اعصاب ما راه مي ? رود در واقع دارد اعصاب ما را قوي ? تر مي ? كند. كساني كه تجربه زندان را داشته ? اند در جامعه خيلي از ديگران راحت ? تر زندگي مي ? كنند. چون تحمل انسان ? هاي منفي در آن ? ها بسيار بالا است.   نتيجه اين ? كه هرگز در زندگي سعي نكنيم دور و برمان را فقط از آدم ? هاي خوب پر كنيم. چون به همان اندازه به آدم ? هاي بد هم نياز داريم. آن ? ها ما را قوي ? تر مي ? كنند.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ه فتم، شماره 1079)